Σύμφωνα με αυτόν τον δικαιώματισμό ο άσωτος υιός πρέπει να είναι περήφανος που είναι άσωτος. Να ζητήσει και την υπόλοιπη περιουσία του πατέρα του και αν αυτός δεν του την δώσει να την πετάξει κι αυτή στα γουρούνια, τότε είναι ασωτοφοβικός.
Ο άσωτος θα έχει την απαίτηση να τον δεχτούν όπως είναι γιατί αγαπάει τον εαυτό του όπως είναι και “Ο θεός είναι αγάπη” και τα λοιπά και τα λοιπά...
Και σύμφωνα με κάποια αλλη συμπερίληψη έχει και ο μεγάλος αδερφός δίκιο. Δεν έχει σημασία που έχει τα πάντα, δεν έχει σημασία που ο πατέρας, του έχει δώσει τα πάντα, πρέπει να κάνει και κουμάντο στα αισθήματα του πατέρα, προς τα άλλα παιδιά του.
Και ο μεγάλος αδερφός είναι αυτός που είναι και δεν αλλάζει γιατί αγαπάει κι αυτός τον εαυτό του όπως είναι…
Επίσης για να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη “συμπερίληψη” δεν πειράζει αν ο Πατέρας δεν δεχτεί πίσω τον υιό. Δεν πειράζει αν δεν τον συγχωρέσει και γενικά δεν πειράζει αν είναι αυστηρός, δεν συγχωρεί κανέναν και δεν δίνει το αγγέλου του νερό.
Ολοι πρέπει να τον δεχτούν και αυτόν όπως είναι γιατί ο καθένας πρέπει να αγαπάει τον εαυτό του όπως είναι!
Στο τέλος ο Πατέρας και τα δύο Αδέλφια από την πολλή “αγάπη’ και την πολύ “συμπερίληψη” ζουν, ο καθένας ξεχωριστά, μόνοι τους.
Αφού σύμφωνα με τους νέους γιόγκι γκουρού life coaches μετανθρώπους ο καθένας πρέπει να αγαπάει τον εαυτό του όπως είναι και να μην αλλάζει προς το καλύτερο, και πάντα φταίνε οι άλλοι που δεν τον δέχονται, τότε ο καθένας έμεινε μόνος του, παρέα με τα αγχολυτικά του.
Τελικά ο πατέρας υιοθέτησε σκυλιά γιατί μόνο αυτά τον καταλαβαίνουν, ο ένας γιος γατιά και ο άλλος γουρούνια…
Ζήτω η "αγάπη", ζήτω ο εξελιγμένος μεταμοντέρνος μεταπατερικός μετάνθρωπος...
1 σχόλιο:
👍👍👍
Δημοσίευση σχολίου