Σὰν σήμερα 3 Σεπτεμβρίου 1953, ἔγινε στὴν Αἴγινα, τὴ νῆσο, ἐκεῖ ποὺ εἶχε ταφεῖ, στὴ Μονή του, ἡ ἀνακομιδὴ τοῦ ἱεροῦ καὶ χαριτοβρύτου λειψάνου τοῦ ἁγίου μας. Κι ἀπὸ τότε, κάθε φορά, στὶς 3 Σεπτεμβρίου, ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει αὐτὴ τὴν ἀνάμνηση καὶ πανηγυρίζει. Καὶ βρίσκει εὐκαιρία καὶ ἀφορμή, νὰ δοξολογήσει τὸν Θεὸ καὶ νὰ τιμήσει τὸν Ἅγιο καὶ νὰ προβάλει τὴν ἀγάπη του, τὰ θαύματά του κι ὅ,τι ἄλλο προσφέρει καὶ στὴν πατρίδα μας καὶ στὴν Oἰκουμένη ὁ μεγάλος καὶ θαυματουργὸς αὐτὸς ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας καὶ πατὴρ καὶ διδάσκαλος, ὁ ὁποῖος, μὲ τὰ ἄπειρα θαύματά του, ἔγινε γιατρὸς χωρὶς σύνορα.
Κι ὅπως λέει τὸ λιτότατο Συναξάρι τῆς 3ης Σεπτεμβρίου, «καὶ πανταχοῦ προφθάνει». Προφθάνει πανταχοῦ καὶ θεραπεύει ὁ ἅγιος.
Καὶ καθὼς ἄνοιξαν τότε τὸν ἅγιο τάφο του, ἀμέσως ἐξῆλθε ἀπ’ αὐτὸν ἄρρητος εὐωδία. Καὶ πλήρωσε, ἐγέμισε, τὸν ἀέρα. Τὰ μῦρα αὐτά, ἡ εὐωδία αὐτή, ἦτο εὐωδία καὶ μῦρον ἄλλου κόσμου. «Ὀσμὴ εὐωδίας πνευματικῆς». Εἶχε ἁγιάσει ὁ ἱερὸς καὶ θεῖος Νεκτάριος. Ἄλλωστε, μυρόβλυζε κι ἀμέσως μετὰ τὴ θεία του κοίμηση. Κι αὐτὸ εἶναι σημεῖον ἁγιότητος καὶ σημεῖον ἀναγνωρίσεως τοῦ Οὐρανοῦ.
Ὅπου καὶ νὰ πᾶς βρίσκεις τὸ εἰκόνισμά του. Πολλὲς ἐκκλησίες, μικρὲς καὶ μεγάλες, μ’ ἐκείνη τῆς Αἴγινας, ἔχουν κατακοσμήσει καὶ καταστολίσει ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία. Εἶναι γνωστὸς παντοῦ.
Καὶ καθὼς ἄνοιξαν τότε τὸν ἅγιο τάφο του, ἀμέσως ἐξῆλθε ἀπ’ αὐτὸν ἄρρητος εὐωδία. Καὶ πλήρωσε, ἐγέμισε, τὸν ἀέρα. Τὰ μῦρα αὐτά, ἡ εὐωδία αὐτή, ἦτο εὐωδία καὶ μῦρον ἄλλου κόσμου. «Ὀσμὴ εὐωδίας πνευματικῆς». Εἶχε ἁγιάσει ὁ ἱερὸς καὶ θεῖος Νεκτάριος. Ἄλλωστε, μυρόβλυζε κι ἀμέσως μετὰ τὴ θεία του κοίμηση. Κι αὐτὸ εἶναι σημεῖον ἁγιότητος καὶ σημεῖον ἀναγνωρίσεως τοῦ Οὐρανοῦ.
Ὅπου καὶ νὰ πᾶς βρίσκεις τὸ εἰκόνισμά του. Πολλὲς ἐκκλησίες, μικρὲς καὶ μεγάλες, μ’ ἐκείνη τῆς Αἴγινας, ἔχουν κατακοσμήσει καὶ καταστολίσει ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία. Εἶναι γνωστὸς παντοῦ.
Νά, τί χρειάζεται καὶ νά, τί λείπει σήμερα. Ἡ ἁγιότητα. Ἡ Θεία Χάρις. Ἡ Χάρις ἐκείνη τοῦ ἁγίου, ἡ Χάρις ἐκείνη τοῦ Θεοῦ. Ποὺ κατέκλυσε κι ἐγκατεστάθη ἀκόμη καὶ στὰ ἱερὰ καὶ ἅγια λείψανά του. Στὰ ἱερά του ὀστέα. Ἔμεινε ἐκεῖ. Καὶ ἔγιναν καὶ εἶναι αὐτὰ καὶ θὰ εἶναι ταμεῖον τῆς Θείας Χάριτος, ὅπως γράφει τὸ Συναξάριον.
Θησαυρὸς τῆς ἀκενώτου Θείας Χάριτος. Τόση Χάρη ἔλαβε ὁ Ἅγιος, ποὺ ἔμεινε ἀκόμη καὶ στὰ ἱερά του λείψανα καὶ ὄχι μόνο. Καὶ τὰ ἱερά του λείψανα τότε, μετὰ τὴν ἀνακομιδή, ἔγιναν «ἰατρεῖον παντοειδῶν νοσημάτων καὶ πόνων καὶ θλίψεων», ὅπως σημειώνει ἐπὶ λέξει τὸ λιτότατο Συναξάρι τῆς ἡμέρας, τῆς 3ης Σεπτεμβρίου, δηλαδή. Θεραπεύει ὅλες τὶς ἀρρώστιες ὁ Ἅγιος, μὲ τὴ Θεία Χάρη. Δηλαδή, μέσῳ τοῦ ἁγίου, θεραπεύει ὁ Χριστός. Ὁ «ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν».
Γι’ αὐτὸ λέει καὶ τὸ Ἀπολυτίκιο: «Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα». Θεραπεύει ὅλα τὰ εἴδη τῶν ἀσθενειῶν ὁ ἅγιος στοὺς προσερχομένους μετὰ πίστεως καὶ ἂν ὄντως τοὺς συμφέρει.
Ὁ ἅγιος θεραπεύει. Εἶναι θαυματουργός. Καὶ μάλιστα μεγάλος θαυματουργός. Καὶ μάλιστα ἄμεσος θαυματουργός. Δὲν περιμένει, νὰ τὸν παρακαλέσομε ἰδιαίτερα. Γιατί; Ἔχει περάσει τόσα πολλὰ ὁ ἅγιος. Ἀπὸ ἀρρώστιες, ἀπὸ πειρασμούς, ἀπὸ δαίμονες, ἀπὸ ἀδικίες, ἀπὸ φτώχειες, ἀπὸ ξενιτειές, ἀπὸ δυσφημίσεις, ἀπὸ συκοφαντίες, ἀπὸ κατατρεγμοὺς κι ἀπὸ τόσα ἄλλα, τὰ ὀποῖα ἐμεῖς δὲν γνωρίζομε. Καὶ γι’ αὐτό, ἀκριβῶς, μᾶς συμπαθεῖ. Καὶ τρέχει ἀμέσως. Αὐτόκλητος βοηθός. Τρέχει καὶ προφθάνει καὶ βοηθάει. Καὶ μάλιστα κι ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δὲν τὸν γνωρίζουν. Δὲν τὸν ἔχουν ἀκούσει. Καὶ φυσικὰ δὲν τὸν ἐπικαλοῦνται.
Μεγάλη ἡ Χάρη του. Μεγάλη ἡ ἀγάπη του. Τόσο ψηλὰ ἀνέβηκε ὁ ἅγιος καὶ τόση χάρη τοῦ ἔδωκε ὁ Θεός, γιατὶ ἦταν ταπεινὸς καὶ ἀγαποῦσε. Εἶχε τὰ δυὸ φτερὰ τῆς Ἐκκλησίας: Τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη. Κι ὁ Θεὸς τὸν ταπεινὸ τὸν εὐλογεῖ μὲ τὰ δύο Του χέρια. Κι ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀγαπάει, τοῦ δίνει κι ἄλλη ἀγάπη. Χαίρεται ὁ Θεός, νὰ ἀγαπᾶμε τὰ κτίσματά Του. Χαίρεται ὁ Θεός, νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς ἄλλους. Ὅπως οἱ γονεῖς χαίρονται, ὅταν κάποιοι ἀγαποῦν τὰ παιδιά τους. Χαίρεται ὁ Θεός, καὶ μάλιστα ὅταν ἀγαπᾶμε τοὺς ἀνάξιους. Ν’ ἀγαπᾶμε ὅλους. Αὐτὸ εἶναι μεγαλεῖο.
Ἔ, ὁ ἅγιος, λοιπόν, καὶ ταπεινὸς ἦταν καὶ ἀγαποῦσε. Κι εἶχε μεγάλη πίστη στὸν Κύριο. Καὶ στὴν Κυρία Θεοτόκο. Ἦταν ἀφημένος στὰ χέρια Τους, στὴ Χάρη Τους καὶ στὴν ὁδηγία Τους. Κι αὐτὸ εἶναι μεγάλο πρᾶγμα. Καὶ μάλιστα γιὰ τὶς ἡμέρες μας, ποὺ τόσες δυσκολίες, τόσοι κίνδυνοι, τόσα δεινά, τόσες ἀπειλὲς ὑπάρχουν καὶ μᾶς ταλαιπωροῦν. Ὅταν ἔχουμε αὐτὴ τὴν πίστη καὶ ἀφεθοῦμε μ’ αὐτὴν στὰ χεράκια τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἀγγέλων, ἀλλάζει τὸ κλῖμα. Ἀλλάζουν ὅλα. Καὶ μέσα μας καὶ γύρω μας. Ἔρχεται ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ διαφοροποιεῖ. Καὶ τὰ ἀλλοιώνει. Καὶ ζοῦμε σὲ ἄλλο μῆκος κύματος. Εἴμαστε μέσα σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο κι ἀνήκουμε ἀλλοῦ μαζί. Κι ὁ Κύριος μᾶς ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωή. Καὶ στὴν αἰώνια πατρίδα.
Προσκυνώντας τὰ ἱερά καί χαριτόβρυτα λείψανα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου ἀπολαμβάνομε ἰδιαίτερη Χάρη. Παίρνομε εὐχὴ καὶ εὐλογία. Κι ἔρχεται ἐκεῖνος κοντά μας, μᾶς ἐπισκέπτεται. Τὸ αἰσθανόμεθα, τὸ νοιώθομε.
Ἄς ἀφηνόμαστε κι ἐμεῖς στὰ χέρια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων. Ἂς κάνομε, ὅ,τι μποροῦμε, φυσικά. Ὁ Ἅγιός μας στὴ ζωή του ἔκανε πάντοτε τὴ δική του προσπάθεια, τὸ δικό του κόπο, τὴ δική του φροντίδα, ἐπικαλούμενος, ὅμως, συνάμα, καὶ ἔχοντας καὶ τὴ Θεία βοήθεια.
Τὰ δύο αὐτὰ ἀποτελοῦσαν ἕνα ἀρραγῆ συνασπισμό, ποὺ τὸν ἔφθασαν τὸν Ἅγιο μέχρι τὸν ἁγιασμό. Μέχρι τὸν Παράδεισο. Τὸν ἀνέβασαν στὸ πάνθεο καὶ τὸ στερέωμα τῶν ἁγίων καὶ τοῦ Παραδείσου. Μεγάλη ἡ Χάρη του. Μεγάλη ἡ εὐχή του. Καὶ μεγάλη ἡ φροντίδα τοῦ Ἁγίου. Ὅπου κι ἂν εἴμαστε, ὅπου κι ἂν βρισκόμαστε, ὅ,τι κι ἂν ἔχομε, στὸ κρεβάτι, στὸ νοσοκομεῖο, στὴ φυλακή, στὸν δρόμο, στὸν ἀέρα, στὴ θάλασσα, στὴ μοναξιά μας, στὸ βουνό, στὴν ἐρημιά, στὶς σπηλιές μας, αὐτὲς ποὺ φαίνονται κι αὐτὲς ποὺ δὲν φαίνονται, ἂς φέρομε στὸν νοῦ καὶ στὴν ψυχή μας καὶ τὸν ἅγιό μας Νεκτάριο. Ἂς μιλᾶμε μαζί του. Ἂς τοῦ λέμε ὅ,τι ἔχομε. Ἐκεῖνος τὰ παίρνει. Τὰ συγχωρεῖ. Τὰ μεταποιεῖ. Καὶ δὲν μᾶς ἀφήνει. Δὲν μᾶς ἀφήνει!
Τὸν εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό. Εὐχαριστοῦμε τὴν Παναγία. Εὐχαριστοῦμε τὸν ἅγιό μας Νεκτάριο γιὰ ὅλα. Φιλοῦμε πάλι ξανὰ τὰ ἅγια καὶ χαριτόβρυτα λείψανά του ἐπὶ τῇ Ἀνακομιδῇ του.
Τὸν εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό. Εὐχαριστοῦμε τὴν Παναγία. Εὐχαριστοῦμε τὸν ἅγιό μας Νεκτάριο γιὰ ὅλα. Φιλοῦμε πάλι ξανὰ τὰ ἅγια καὶ χαριτόβρυτα λείψανά του ἐπὶ τῇ Ἀνακομιδῇ του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου