Αφιερωμένο το παρακάτω ποίημα στους ναυτικούς.
Στον ουρανό μα και στη γη, είναι μεγάλη σχόλη, τ’ Άγιου Νικόλα τη γιορτή, την ευλαβούνται όλοι!Οι Άγιοι τρέξαν, τ΄ ουρανού, να πουν δοξολογία Σε μια γιορτή Του κάποτε… Να λάβουν κι ευλογία!
Φόρεσαν τα Άγια Άμφια κι άρχισε η λειτουργία. και περιμένατε κι Αυτόν να μπει στην Εκκλησία…
Ο Άγιος δεν ερχότανε κι η ώρα προχωρούσε κι όλοι αναρωτιόντουσαν, Πού είναι; Πώς αργούσε;
Από τα πέρατα της Γης τρέξανε στη γιορτή Του με μια λαχτάρα μοναχά, να πάρουν την ευχή Του!
Μα Εκείνος δεν φαινότανε… Μη κι ήταν ξεχασμένος; κι όλοι Τον περιμένανε να έρθει στολισμένος.
Κόντευε η Απόλυση και, να ο Ευλογημένος. Ο Αϊ Νικόλας πρόβαλε, βρεγμένος και κλαμένος …
Πού είσαι Άγιε του Θεού; Σήμ ρα είναι η γιορτή Σου! Για ευλογία ήρθαμε. Δώσε μας την Ευχή σου!
Ο Άγιος εγονάτισε Μετάνοια Τους βάζει Ευλογημένος ο Θεός! Από καρδιάς φωνάζει…
Άγιοι και αδέλφια μου. Χίλιες ευχές θα δώσω Μα ένα καράβι χάνονταν Κι έτρεχα να το σώσω!!!
Δοξάσετε τον Ύψιστο! Μεγάλο τ’ όνομα Του! Φίλο στο δέντρο δεν κουνά Χωρίς το θέλημα Του.
Σα με καλούν οι ναυτικοί Την ώρα του κυκλώνα Τρέχω σαν πουν ευλαβικά:
« ΒΟΗΘΑ ΑΓΙΕ ΝΙΚΟΛΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου