Τά Χρι­στού­γεν­να έ­χουν ἀ­ξί­α γιά μας όταν ο σαρ­κω­θείς Θε­ός μπεί στόν χρό­νο της προ­σω­πι­κής μας ζω­ής.

Ὁ Θε­ὸς ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος καὶ μπῆ­κε στὸν κό­σμο σὰν ἕ­να βρέ­φος, γιὰ νὰ δεί­ξει τὴν ἀ­ξί­α ποὺ ἔ­χει ἀ­κό­μα κι ἕ­να παι­δί…
Τὰ Χρι­στού­γεν­να τό­τε μό­νον ἔ­χουν ἀ­ξί­α γιὰ μᾶς, τό­τε ἔ­χουν ἀ­ξί­α γιὰ τὸν ἄν­θρω­πο, ὅ­ταν γί­νουν ἡ ἀ­φορ­μή, ὁ σαρ­κω­θεὶς Θε­ὸς νὰ μπεῖ στὸν χρό­νο τῆς προ­σω­πι­κῆς μας ζω­ῆς. 

Ὅ­ταν μπεῖ μέ­σα στὸ χρό­νο τῆς ζω­ῆς μας – καὶ τὴν κό­ψει στὴ μέ­ση:

 στὴν πρὸ καὶ τὴν με­τὰ Χρι­στόν.

Σισανίου και Σιατίστης Παύλος.