Μη πεποίθατε επ'άρχοντας...

Πάντα -και κυρίως στις ακραία δύσκολες και φαινομενικά αδιέξοδες καταστάσεις της ζωής μου- είχα την άποψη ότι ο Θεός θα μπερδέψει τα πόδια εκείνων που απεργάζονται το κακό και δυσκολεύουν ή αδικούν τις ζωές των ανθρώπων και έτσι θα χάσουν τον βηματισμό τους και θα τελειώνει η στορία για να αρχίσει μια καινούργια.
Το είδα πολλές φορές να συμβαίνει και το βλέπω και τώρα, ακόμη μία.
Διαβάζω αναλύσεις, σενάρια, προβλέψεις, προοπτικές - ενδιαφέροντα τα περισσότερα- αλλά δεν συμφωνώ με την πλήρη εκλογίκευση, που αποκλείει αυτό που -οι ίδιοι οι υπηρέτες της- ονομάζουν "αστάθμητο παράγοντα",  πολλοί άλλοι δε (μεταξύ των οποίων κι' εγώ), θεία παρέμβαση.
Σίγουρα είναι μια απολύτως δύσκολη κατάσταση, αυτή στην οποία βρισκόμαστε. 

Όμως ο Θεός "έδειξε το μπόϊ Του" και πάλι: Μπέρδεψε τις γλώσσες και τα βήματα των εκπροσώπων της Νέας Τάξης  (σε ελλαδικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο), δεν καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον και -όπου νάναι- ο σύγχρονος πύργος της Βαβέλ, όπου σχεδίασαν να φυλακίσουν τις ελεύθερες ιδέες και την αξιοπρέπεια του Ανθρώπου, θα καταρρεύσει ως χάρτινος.

Το ξέρουμε άλλωστε καλά οι χριστιανοί πως ό,τι δεν είναι στο Όνομά Του και προς δόξαν Του, οτιδήποτε αποπειράται να μειώσει την από Κείνον δωρισμένη ελεύθερη βούληση, δεν είναι παρά ένα αδύναμο δενδράκι, προορισμένο να γίνει λεία του πρώτου ανέμου που θα φυσήξει.

Επνευσαν λοιπόν οι άνεμοι και θάρθουν και οι θύελλες και θα τις εισπράξουν εκείνοι που έσπειραν τους ανέμους.

Τους βλέπω στην τηλεόραση τους σπουδαίους της ημέρας....Περισπούδαστοι διπλωμάτες, "φιλίες" κατά περίσταση, χαμόγελα κατά συνθήκη, συμμαχίες εικοσιτετραώρου για τον κοινό εχθρό:

Τον λαό κάθε χώρας που τολμά να διεκδικήσει τα αυτονόητα.

Τους λαούς που δεν ξεπουλούν τα ιερά και όσιά τους, που δεν γίνονται υποχείρια και αριθμοί.

Τους λαούς που έχουν όνομα και ιστορία και επιμένουν να διατηρήσουν και τα δύο.

Μη πεποίθατε επ'άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οίς ουκ έστι σωτηρία.
Δόξα τω Θεώ, μπερδεύτηκαν και πάλι.
Δόξα τω Θεώ, θα κάνει ξαστεριά.
Ισως πονέσουμε κι άλλο για να δεθεί ο έρωτας με τον Θεό, (γιατί αυτός ο έρωτας δεν μπορεί παρά να είναι πανάκριβος) και γιατί υπήρξαμε, πολύ καιρό, απόντες από τούτη τη σχέση.
Μπορεί και να ματώσουμε. Αλλά τί αξία έχει το αίμα, αν δεν υπογράψεις μ'αυτό τα ιδανικά σου;
Είμαστε όμως καθ' οδόν προς τις μέρες που στο ξημέρωμά τους θα ξακρίζουν και θα αχρηστεύουν τους κίβδηλους λόγους και το μεσημέρι ο ήλιος θα είναι πολύ κοντά στην Δικαιοσύνη. 
Τόσο κοντά, που τα ψέμματα και οι ψεύτες, θα αναζητούν αγωνιωδώς σκοτάδι να κρυφτούν! 

anazhthseis-elena