Κάνοντας αναφορά στον υποτακτικό του Αγίου Σάββα του εν Καλύμνω , στον μοναχό Νικηφόρο Λάππα (1903-1992) τον αργότερα μετονομασθεντα σε Σάββα μοναχό , ο οποίος ασκήτευσε και αγωνίστηκε υπεράνθρωπα τα τελευταία 32 χρόνια της ζωής του στο Ασκητήριο του Τιμίου Σταυρού στα δυτικά του νησιού , αριστερά της ακροθαλασσιάς του Καντουνιού.
Ο π. Παύλος Νικηταράς ( 1912- 1999 ) ανέφερε ότι κάποια ασέληνη βραδιά είχαν βγει με τον π. Νικηφόρο για ψάρεμα στον κόλπο του Κουβαριού.
Οταν κατα τις 11 το βράδυ ανέσυραν τα δίκτυα και έπρεπε να “ξεψαρίσουν” ο π. Παύλος ρώτησε με απορία τον Γέροντα Νικηφόρο
-Μα πως θα ξεψαρίσουμε αφού δεν έχει καθόλου φώς;
Ο Γέροντας του απάντησε
-Εχει ο Θεός!
Ξεκίνησαν να λένε τους Χαιρετισμους στην Υπεραγία Θεοτόκο και ξαφνικά εμφανίστηκε ένας φωτεινός δίσκος από πάνω τους που φώτισε ολον τον τόπο !
Ο π. Παύλος τρόμαξε , φοβούμενος ότι ήταν κάποιος δορυφόρος που θα έπεφτε πάνω τους, αλλά ο Γέροντας Νικηφόρος παρέμεινε απαθής απαγγέλοντας τους Χαιρετισμούς !
Έτσι μέσα στο άπλετο αυτό θεικό φώς συνέχισαν το “υπούργημα” τους , την διακονία τους αυτή δηλαδή το “ξεψάριαμα” των δικτυών και μόνο αφότου έριξαν τα δίκτυα για δεύτερη φορά στην θάλασσα εξαφανίστηκε αυτός ο ουράνιος δίσκος, και εξαφανίστηκε το ουράνιο φώς, που έστειλε η Υπεραγία Θεοτόκος στους δούλους Της , που έλεγαν τους Χαιρετισμούς Της.
Για άλλη μία φορά διαπιστώνει κανείς ότι σύγχρονες οσιακές μορφές όπως αυτή του μοναχού Νικηφόρου ( αργότερα Σάββα ) είχαν καθημερινή τους συνήθεια την απαγγελία των Χαιρετισμών, όχι μόνο κάθε βράδυ με το Απόδειπνο, αλλά σε κάθε περίσταση.
Έτσι και εμείς , ας βρίσκουμε καταφύγιο στους Χαιρετισμούς της Γλυκυτάτης Μανούλας μας , ας φωνάζουμε πάντα δυνατά :«Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε»
Και ας την παρακαλέσουμε με δάκρυα , αυτή να είναι η τελευταία λέξη που θα πούμε όσο ζούμε σ’αυτή την πρόσκαιρη ζωή , έτσι ώστε να μας παραλάβει απευθείας η Κυρία μας και να μας οδηγήσει στο Γλυκόμορφο φως του υιού της!
Ο π. Παύλος Νικηταράς ( 1912- 1999 ) ανέφερε ότι κάποια ασέληνη βραδιά είχαν βγει με τον π. Νικηφόρο για ψάρεμα στον κόλπο του Κουβαριού.
Οταν κατα τις 11 το βράδυ ανέσυραν τα δίκτυα και έπρεπε να “ξεψαρίσουν” ο π. Παύλος ρώτησε με απορία τον Γέροντα Νικηφόρο
-Μα πως θα ξεψαρίσουμε αφού δεν έχει καθόλου φώς;
Ο Γέροντας του απάντησε
-Εχει ο Θεός!
Ξεκίνησαν να λένε τους Χαιρετισμους στην Υπεραγία Θεοτόκο και ξαφνικά εμφανίστηκε ένας φωτεινός δίσκος από πάνω τους που φώτισε ολον τον τόπο !
Ο π. Παύλος τρόμαξε , φοβούμενος ότι ήταν κάποιος δορυφόρος που θα έπεφτε πάνω τους, αλλά ο Γέροντας Νικηφόρος παρέμεινε απαθής απαγγέλοντας τους Χαιρετισμούς !
Έτσι μέσα στο άπλετο αυτό θεικό φώς συνέχισαν το “υπούργημα” τους , την διακονία τους αυτή δηλαδή το “ξεψάριαμα” των δικτυών και μόνο αφότου έριξαν τα δίκτυα για δεύτερη φορά στην θάλασσα εξαφανίστηκε αυτός ο ουράνιος δίσκος, και εξαφανίστηκε το ουράνιο φώς, που έστειλε η Υπεραγία Θεοτόκος στους δούλους Της , που έλεγαν τους Χαιρετισμούς Της.
Για άλλη μία φορά διαπιστώνει κανείς ότι σύγχρονες οσιακές μορφές όπως αυτή του μοναχού Νικηφόρου ( αργότερα Σάββα ) είχαν καθημερινή τους συνήθεια την απαγγελία των Χαιρετισμών, όχι μόνο κάθε βράδυ με το Απόδειπνο, αλλά σε κάθε περίσταση.
Έτσι και εμείς , ας βρίσκουμε καταφύγιο στους Χαιρετισμούς της Γλυκυτάτης Μανούλας μας , ας φωνάζουμε πάντα δυνατά :«Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε»
Και ας την παρακαλέσουμε με δάκρυα , αυτή να είναι η τελευταία λέξη που θα πούμε όσο ζούμε σ’αυτή την πρόσκαιρη ζωή , έτσι ώστε να μας παραλάβει απευθείας η Κυρία μας και να μας οδηγήσει στο Γλυκόμορφο φως του υιού της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου