Οι Φύλακες Άγγελοι όχι µόνο µας βάζουν καλούς λογισµούς και γίνονται συνεργοί για την σωτηρία µας, αλλά µας προστατεύουν και στις καθημερινές συνθήκες της ζωής. Όλοι μας έχουμε πολλές εμπειρίες να διηγηθούμε, χωρίς όμως ποτέ να μπορούμε να περιγράψουμε πλήρως το γεγονός της επέμβασης τους.
Θα αρκεστώ σε μια απλή, καθημερινή σε όλους μας περιγραφή του Ρώσου π. Τύχων Σεβκούνωφ από το βιβλίο του "Σχεδόν Άγιοι".
"Δεκατρία περίπου χρόνια πριν, εγώ κι ο ενορίτης µας Νικόλαος Σεργκέγεβιτς Λεόνοφ, Καθηγητής Ιστορικός, Αντιστράτηγος των Μυστικών Υπηρεσιών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και επί πολλά χρόνια συνεργάτης της τηλεοπτικής εκποµπής «Ρωσικό σπίτι», ήµασταν στη Μονή των Σπηλαίων τού Πσκώφ.
Εκεί ο Νικόλαος Σεργκέγεβιτς γνωρίστηκε για πρώτη φορά µε τον π. Ιωάννη (Κρεστιάνκιν), ο οποίος όχι απλά του προξένησε τροµερή εντύπωση αλλά και τον βοήθησε πάρα πολύ µε τις προσευχές του, όπως ο ίδιος ο Λεόνοφ διηγούνταν. Ο Νικόλαος Σεργκέγεβιτς εκείνα τα χρόνια µόλις έµπαινε στη ζωή της Εκκλησίας από την Κομμουνιστική Αθεΐα και του γεννιόνταν πολλά ερωτήµατα. Συγκεκριµένα, µου ζητούσε να του εξηγήσω την διδασκαλία της Εκκλησίας για τον κόσµο των Αγγέλων.
Προσπάθησα πολύ, αλλά παρά την ευγένεια του αισθανόµουν ότι είχε απογοητευτεί από τις αδέξιες εξηγήσεις µου. Λυπόµουν, αλλά το µόνο που µου έµεινε ήταν να βασιστώ στη βοήθεια του Θεού.
Φύγαµε από τη Μονή των Σπηλαίων του Πσκωφ για τη Μόσχα, ένα καλοκαιρινό πρωινό, νωρίς, αφού µας αποχαιρέτησε ο πατήρ Ιωάννης. Ο δρόµος θα ήταν µακρύς και πριν την αναχώρηση ζήτησα από τους μηχανικούς του γκαράζ του µοναστηριού να κοιτάξουν το αυτοκίνητο και να βάλουν λάδι στη μηχανή.
Τρέχαµε γρήγορα στον άδειο δρόµο. Ενώ οδηγούσα, χωρίς να αποσπώµαι, άκουγα την αφήγηση του Νικολάου Σεργκέγεβιτς για µια από τις μακρινές αποστολές του. Μου είχε υποσχεθεί, καιρό πριν, ότι θα µου διηγόταν αυτή την ιστορία. Στη ζωή µου δεν είχα συναντήσει πιο ενδιαφέροντα αφηγητή από τον Νικόλαο Σεργκέγεβιτς. Τον άκουγες πάντα κρατώντας την αναπνοή σου. Έτσι έγινε κι εκείνη τη φορά.
Όµως ξαφνικά έπιασα τον εαυτό µου να έχει την παράξενη σκέψη ότι να, τώρα, αυτό το λεπτό, κάτι θα µας συµβεί.
Το αµάξι προχωρούσε φυσιολογικά. Τίποτα, ούτε τα όργανα, ούτε η οµαλή κίνηση του αυτοκινήτου, ούτε κάποια µυρωδιά μας προκαλούσαν ανησυχία. Παρ' όλα αυτά εγώ αισθανόµουν όλο και χειρότερα.
"Νικόλαε Σεργκέγεβιτς, µου φαίνεται ότι κάτι συµβαίνει µε τη µηχανή" είπα, αποφασίζοντας να διακόψω τον συνοδηγό µου.
Ο Λεόνοφ ήταν πολύ πεπεραµένος οδηγός µε πολυετή εµπειρία. Εκτίµησε προσεκτικά την κατάσταση και µε διαβεβαίωσε ότι όλα είναι εντάξει. Όµως η ανεξήγητη ανησυχία µου δεν πέρασε µ' αυτό, αλλά αντίθετα κάθε στιγµή αυξανόταν. "Μήπως να σταµατήσουµε;" είπα τελικά.
Ο Νικόλαος Σεργκέγεβιτς κοίταξε πάλι προσεκτικά τα όργανα. Άκουσε τη λειτουργία τού κινητήρα και κοιτώντας µε έκπληκτος, επανέλαβε ότι κατά την άποψή του δε χρειαζόταν ν' ανησυχούµε για τίποτα. Όµως όταν για τρίτη φορά επανέλαβα, απόλυτα ταραγµένος, ότι πρέπει οπωσδήποτε να σταµατήσουµε, ο Νικόλαος Σεργκέγεβιτς συµφώνησε.
Μόλις µειώσαµε ταχύτητα, κάτω από το καπό άρχισαν να βγαίνουν σύννεφα πυκνού µαύρου καπνού.
Βγήκαµε στην άκρη. Άνοιξα το καπό και από τη µηχανή πετάχτηκε φλόγα από λάδι. Ο Νικόλαος Σεργκέγεβιτς άρπαξε το σακάκι του από το πίσω κάθισµα κι έσβησε µ' αυτό τη φωτιά. Όταν διαλύθηκε ο καπνός, καταλάβαµε ποιό ήταν το πρόβληµα.Οι µηχανικοί του µοναστηριού έβαλαν λάδι στον κινητήρα, αλλά ξέχασαν να κλείσουν το καπάκι. Ήταν ακουµπισµένο δίπλα στην µπαταρία. Από το άνοιγµα σε όλο τον δρόµο το λάδι χυνόταν πάνω στην καυτή µηχανή, αλλά λόγω της µεγάλης ταχύτητας ο καπνός και η µυρωδιά έφευγαν κάτω από τις ρόδες του αµαξιού κι εµείς στην κλειστή καµπίνα δεν αισθανόµασταν τίποτα. Ένα-δύο χιλιόµετρα ακόµη και θα µπορούσαμε να έχουμε τελειώσει µε τραγικό τρόπο.
Αφού τακτοποιήσαµε σχετικά το αµάξι, γυρίσαµε αργά στο µοναστήρι και ρώτησα τον Νικόλαο Σεργκέγεβιτς αν του χρειάζονται συµπληρωµατικές διευκρινίσεις όσον αφορά τους φύλακες αγγέλους και την συµµετοχή τους στη ζωή µας. Εκείνος απάντησε ότι του αρκούσαν και ότι αφομοίωσε πλήρως το δογματικό αυτό ζήτημα".
Αυτόν τον Άγγελον Ειρήνης, τον Φύλακα των Ψυχών και των Σωμάτων μας να τον ζητούμε καθημερινά από τον Θεό και Πατέρα μας, ως Ισχυρή Προστασία απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής και τις παγίδες του Εχθρού και να προσπαθούμε να μην τον λυπούμε ποτέ.
''Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις, ἶνα τῆ παρεμβολή αὑτῶν φρουρούμενοι καί ὁδηγούμενοι........''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου