Αλλά και τις όποιες δυσκολίες συναντήσει (όπως όλοι οι άνθρωποι άλλωστε), ξέρει να ζητά βοήθεια, επειδή, «Τα αδύνατα παρ᾽ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστι». Και όταν κουραστεί ή αποκάμει, τα ακουμπάει στα πόδια του Χριστού.«Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς».
Χωρίς όμως την χάριν του Αγίου Πνεύματος αυτός ο στόχος (το να περνάμε καλά), σε οδηγεί αργά ή γρήγορα σε πόλεμο με τους άλλους και τελικά στον πνευματικό ή ακόμα και στον σωματικό θάνατο.
Όταν ο άνθρωπος ζει φυλάσσοντας με κάθε μέσον τον εαυτό του, από οποιονδήποτε ή οτιδήποτε του χαλάει αυτή την κατάσταση, τον θεωρεί εχθρό του. Και είναι μαθηματικά σίγουρο ότι "εχθροί" του δεν θα παραμείνουν μόνον οι εκτός των τειχών. Σύντομα "εχθροί" θα γίνουν και οι Οικείοι του. Οποιοσδήποτε θα τον ξεβολεύσει από την μακαρία γι' αυτόν κατάσταση γίνεται αυτόματα εχθρός, με ή χωρίς εισαγωγικά. Έτσι εξηγείται και το πως, περνάει κάποιος από την αγάπη στο μίσος, στον φθόνο ή ακόμη και στο έγκλημα.
Ο Χριστός σαν καρδιογνώστης που είναι, τα ξέρει όλα αυτά που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος και γι' αυτό μας ζητά να του έχουμε, Εμπιστοσύνη και λίγη Πίστη: «αμήν γάρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως...».
Ο Χριστός δεν ψεύδεται, επειδή είναι η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή.
Θέλει να μπει στην ζωή μας και να την Αγιάσει και γι' αυτό πάντα θα περιμένει. «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν. πάς γάρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τώ κρούοντι ανοιγήσεται».
Το θέμα είναι, αν εμείς Τον θέλουμε στην ζωή μας.
Αν το επιθυμούμε, να ζητάμε από το Πανάγιο Πνεύμα να μας φωτίζει και να οδηγεί τα βήματα μας:
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε,
τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας,
ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν,
ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός,
ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν,
καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος,
καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου