ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ- Ότι δει αεί του θανάτου μεμνήσθαι

 «Αδελφός σπουδαίος ήλθεν από της ξένης και έμεινεν εις μικρόν κελλίον εν τω Σινά όρει• και ως ήλθε, τη πρώτη ημέρα, εύρε μικρόν ξύλον επιγεγραμμένον υπό του ποτέ μείναντος εκεί αδελφού, ούτως•

 "Μωϋσής Θεοδώρω: πάρειμι και μαρτυρώ"• τούτο ουν λαβών, ετίθει προ οφθαλμών αυτού καθεκάστην, και ως παρόντα τον γράψαντα ηρώτα• άρα εις ποίον κόσμον ή τόπον υπάρχεις, πού εστιν η χείρ η ταύτα γράψασα;

 Και ούτω, παρά πάσαν την ημέραν ποιών και του θανάτου μνημονεύων, διέμεινε θρηνών.

 Είχε δε εργόχειρον το καλλιγραφείν• και λαβών παρά των αδελφών χαρτία και επιταγήν γραψίμων, απέθανε μηδενί μηδέν γράψας• τούτο δε μόνον επέγραψεν εις τα εκάστου χαρτία• συγχωρήσατέ μοι, κύριοί μου και αδελφοί• ότι μικρόν έργον είχον μετά τινος και δι' εκείνο ουκ ηυκαίρησα υμίν γράψαι».

ΚΕΙΜΕΝΟ: Από το Γεροντικόν [Ευεργετινός Α', Υπόθεσις Ε': Ότι δει αεί του θανάτου μεμνήσθαι]
ΠΙΝΑΚΑΣ: Alméry Lobel-Riche (1880-1950) Ψυχοσάββατο στα Γιαννιτσά (Samedi des âmes à Yenidje-Vardar, 1916)

Kostas Hatziantoniou