Η ευωδία: Πολλοί Πατέρες, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, χρησιμοποιούν την εικόνα του «ευωδιαστού μύρου» για να περιγράψουν τις αρετές των Αγίων και την καλή μαρτυρία των πιστών. Η ψυχή που ζει κατά Θεόν μοιάζει με ευωδιαστό άνθος που σκορπίζει Χριστό. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος: «Χριστού ευωδία εσμέν» (Β΄ Κορ. 2:15).
Η αλλαγή χρώματος: Το αγιόκλημα ξεκινά λευκό και κιτρινίζει όσο γερνάει το άνθος. Αυτό μπορεί να μας θυμίσει τη μετάβαση της ψυχής: η αρχική καθαρότητα φυλάσσεται ή χάνεται ανάλογα με τη ζωή μας — αν πορευόμαστε με μετάνοια, η ψυχή μας ανθίζει ξανά.
Η ανθεκτικότητα και το άπλωμα: Το αγιόκλημα τυλίγεται γύρω από ό,τι βρει και φτάνει ψηλά. Στους Πατέρες, η ψυχή καλείται να «αναρριχηθεί» προς τον Ουρανό, να «πιαστεί» από τον Χριστό που είναι το Στήριγμα.
«Όπως το ευωδιαστό άνθος σκορπίζει τη μοσχοβολιά του γύρω, έτσι κι ο άνθρωπος που ζει εν Χριστώ σκορπίζει Χριστό στον κόσμο — με τα έργα του, τον λόγο του, την ταπείνωσή του».
(φωτογραφία: Eleni Vasileiou)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου