Και προχωρεί ο βιογράφος του σε μια ακατανόητη για τους πολλούς σήμερα λεπτομέρεια, πώς, από το δυνατό εκείνο πάλαιμα με τον πειρασμό, πήρε απόφαση να μη φάει ποτέ πια, σ'ολη τη ζωή του, κανένα μήλο. Πράγμα που το τήρησε αυστηρά, για να νικήσει το δαίμονα της γαστριμαργίας, όπως μας πληροφορούν τ'ασκητικά κείμενα. Αυτό ήταν κάτι προσωπικό βέβαια.
'Εγινε όμως, και κάτι άλλο, που έκαμε γνωστή την αρετή του και την μελλοντικήν αγιότητα του νέου μοναχού. Ο φούρναρης του μοναστηριού, είχε βραχεί και νοτίσει ως το κόκκαλο. 'Εβγαλε τα ρούχα του και τα'βαλε στον ζεστό ακόμα φούρνο, για να στεγνώσουν, κι εκεί τ'απολησμόνησε . 'Οταν όμως τα θυμήθηκε, είχαν ανάψει ξανά το φούρνο για να ψήσουν το ψωμί. Ποιός να περάσει τη φωτιά; Πετάγεται τοτε ο νεαρός μοναχός Σάββας, μπαίνει στον αναμένο φούρνο και βγάζει απ'το βάθος, τα στεγνωμένα ηδη ρούχα του φούρναρη, δίχως να καψαλιστεί ούτε μια τρίχα του.
'Ολοι τότε κατάλαβαν πως τούτος ο μοναχός είχε φτάσει πια σε μεγάλα μέτρα αρετής."
"Η Δρόσος του Πνεύματος" Π.Β.Πάσχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου