Επίσκοπος Ιωσήφ Ρωγών.Από το ρακένδυτο πετραχήλι του κρέμονται οι ψυχές όλων των πολιορκημένων Μεσολογγιτών.

Μεσολόγγι σαν σήμερα 12 -13 Απριλίου 1826.

Επίσκοπος Ιωσήφ Ρωγών.....
Το συμβούλιο που θα προεδρεύσει ο Επίσκοπος ονομάσθηκε Συμβούλιο του Θανάτου. Από το ρακένδυτο πετραχήλι του κρέμονται οι ψυχές όλων των πολιορκημένων Μεσολογγιτών.
Η ώρα της μεγάλης μάχης πλησιάζει.
Η πρόταση ήταν πολύ σκληρή, σφαγή όλων των γυναικόπαιδων του Μεσολογγίου, προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.
Ο Επίσκοπος Ιωσήφ αντέδρασε αμέσως λέγοντας:
Εν ονόματι της Αγίας Τριάδος, αν τολμήσετε να πράξετε τούτο, πρώτον θυσιάσατε εμένα και σας αφήνω κατάρα του Θεού και της Παναγιάς μας και το αίμα των αθώων να πέσει εις τα κεφάλια σας'.
Ο Επίσκοπος, όπως γράφει ο Κασομούλης, άρχισε να κλαίει, όλοι έμειναν σιωπηλοί-βουβοί για αρκετή ώρα.
Αποφασίστηκε να μη θανατώσουν τα γυναικόπαιδα.
Ο Θανάσης Ραζηκώτσικας λέει με δυνατή φωνή.
Αδέρφια, υπάρχει δρόμος, είναι ο δρόμος του Θεού!
Δύσκολες ώρες, όλοι είναι σκεπτικοί, ο Επίσκοπος παίρνει τους στοχασμούς όλων των Συμβούλων και του λαού, αναλογίζεται τη μεγάλη ευθύνη που έχει ως Πρόεδρος και Αρχιερέας και με τη σοφία που τον διακατέχει, συντάσσει την απόφαση και το σχέδιο της Εξόδου, το υπαγορεύει στον λόγιο Νικόλαο Κασομούλη, από τη Σιάτιστα της Κοζάνης, που ήταν και Γραμματέας του Στρατηγού Νικολάου Στουρνάρη.
Η απόφαση αποτελείται από δεκαεπτά άρθρα με αναφορά στον αγώνα για την Ελευθερία ή τον Θάνατο.
Η Έξοδος αποφασίστηκε ομόφωνα να γίνει Σάββατο Λαζάρου προς Κυριακή των Βαΐων, στις 10 με 11 Απριλίου του 1826, τα μεσάνυχτα.
.
Ο Επίσκοπος Ιωσήφ Ρωγών καταδιώχθηκε απο τουρκικά στρατεύματα για την συμμετοχή του σε διάφορες μάχες στην Δυτική Στερεά Ελλάδα.Χοροστάτησε στην κηδεία του Λόρδου Βύρωνα και τη νύχτα στις 12 Απριλίου 1826 αφού προήδρευσε του Συμβουλίου,υπαγόρευσε στον Κασομούλη το σχέδιο της Εξόδου.Ακολούθησε το σώμα του Νότη Μπότσαρη αλλά έπεσε σε ενέδρα του συνθήματος «¨πίσω-πίσω» μαζί με τους αμάχους.
Τότε κατέφυγε στον ανεμόμυλο οπου ο ίδιος Μ.Τρίτη στις 13 Απριλίου έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη,οπου τραυματισμένον οι Τούρκοι τον απαγχόνησαν.
Σε πολλά σημεία σημειώθηκαν δραματικές σκηνές: ο δημογέροντας Χρήστος Καψάλης, όταν κυκλώθηκε από τους εισβολείς στο σπίτι του, όπου είχαν συγκεντρωθεί τραυματίες, γέροντες και γυναικόπαιδα, έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη, ενώ ο μητροπολίτης Ρωγών Ιωσήφ ανατίναξε τον Ανεμόμυλο, στην τελευταία πράξη αντίστασης, όταν κυκλώθηκε από τους εχθρούς.
Το πρωί της 10ης Απριλίου, η οθωμανική ημισέληνος κυμάτιζε στα χαλάσματα του Μεσολογγίου.
Οι πληροφορίες για τις απώλειες των Ελλήνων κατά την πολιορκία και την έξοδο είναι αντιφατικές. Πιθανότερο φαίνεται ότι από τους 3.000 που πήραν μέρος στην έξοδο, οι 1.700 έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι. Γύρω στα 6.000 γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν για να πουληθούν στη Μεθώνη και στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας. Οι απώλειες για τους τουρκοαιγύπτιους εισβολής ανήλθαν σε 5.000 άνδρες.
Το Μεσολόγγι απελευθερώθηκε στις 11 Μαΐου 1829.

Μονή Αγίου Συμεώνος Μεσολογγίου .Ελαιογραφία 1,20 Χ 80

Το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου ή τ’ Άη-Συμιού, όπως είναι γνωστό στο Μεσολόγγι, ιδρύθηκε το 1740.
Αυτό το κάστρο της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας έγινε ξακουστό μετά την ανυπέρβλητη θυσία τη νύχτα του χαλασμού, τη νύχτα της ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου.
Oι ελεύθεροι πολιορκημένοι' της πόλεως, ύστερα από συνεννόηση με τον Αρχιστράτηγο της Στερεάς Ελλάδος Γεώργιο Καραϊσκάκη, όρισαν σημείο συναντήσεως τους, μετά την Έξοδο, το μοναστήρι του Άη-Συμιού.
Από κακή συνεννόηση των Ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων και σύλληψη του αγγελιαφόρου με το σχέδιο της Εξόδου, ο επικεφαλής των εχθρικών δυνάμεων Ιμπραήμ κατάφερε να συντρίψει κάθε οργανωμένη επιχείρηση των πολιορκημένων, οι οποίοι εντούτοις αγωνίσθηκαν μέχρι θυσίας για την ελευθερία τους. Μετά την αποτυχία της Εξόδου και την Άλωση του Μεσολογγίου ο Ιμπραήμ έκαψε το μοναστήρι του Αγίου Συμεώνος που τόσα πολλά πρόσφερε στον Αγώνα .

(απόσπασμα απο ενα καινούργιο υπο έκδοσιν βιβλίο του Στέφανος Δημόπουλος )
Ἀπὸ τὶς 11307 Ἐξοδίτες ἐπέζησαν μονάχα 1350, ποὺ χωρίστηκαν σὲ τρεῖς ὁμάδες, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν ἐκδικητικὴ καταδίωξη τῶν Τούρκων.
Ἡ μιὰ στήλη (ὁμάδα) ἔφθασε ξημερώματα ἐξαντλημένη στὴν Βαρνάκοβα, τὸ μοναστήρι καταφύγιο τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα. Ὁ ἡγούμενος Κοσμᾶς Θεοχάρης ἦταν ἀπὸ τὶς ἡρωϊκὲς μορφὲς τῆς Ἐκκλησίας μαζί μὲ τὸν ἐπίσκοπο Σαλώνων Ἡσαΐα καὶ τὸν ἐπίσκοπο Ρώγων Ἰωσήφ.
Κτύπαγαν ἤδη Μεγαλοβδομαδιάτικα πένθιμα οἱ καμπάνες στὴν Βαρνάκοβα καὶ ὁ ἡγούμενος διέταξε νὰ κτυπήσουν χαρμόσυνα καὶ νὰ βάλουν Δοξολογία ποὺ γλύτωσαν οἱ Ἐξοδίτες.
Ἔσκυψε μὲς τὸ μισοσκόταδο, δὲν εἶχε ἀκόμα φέξει γιὰ νὰ ξεχωρίζει, μόνο σκιὲς φαινόντουσαν ἀπάνω ἀπὸ τὰ τείχη καὶ ρώτησε μὲ ἀγωνία:
― «Χαθήκανε πολλοὶ στὴν Ἔξοδο;»
Καὶ τότε μιὰ φωνὴ τοῦ ἀπάντησε ἀπὸ τοὺς Ἐξοδίτες.
―«Κανεὶς δὲν χάθηκε, ἡγούμενε, τὴν νύχτα! Ἄλλοι βαδίζαμε στὴν γῆ καὶ ἄλλοι στὸν οὐρανό!!!»

ΙΩΑΝΝΑ ΞΕΡΑ/Facebook