του Μοναχού Δανιήλ Πρίφτη, πριν τη σφαγή του...
Πέρασαν παπάδες, γέροι σαν Δεσποτάδες
Πέρασαν λεβέντες με τις καλές κουβέντες
Πέρασαν πατέρες μαζί με θυγατέρες
Πέρασαν κυράδες σαν νάτανε νεράιδες
Περασαν μανάδες, αρχόντισσες, κυράδες
Πέρασαν παιδάκια όλο δροσιά και νιάτα,
Και δυο πιασμένα χέρι-χέρι, για να τα φάει το μαχαίρι
Πέρασαν καλοί γονείς, με την καρδιά να συμπονής
Πέρασαν γνωστοί και μη, που σκοτωθήκαν στη γραμμή
Πέρασε και ο Σπυράκης, της Γκούρας ο στρατάρχης,
Πήραν και τους αδελφούς μας, και μας αφήκαν τους καϋμούς μας
Φύγανε και πάνε, και πίσω δεν γυρνάνε
Κι εγώ να φύγω επιθυμώ, γρήγορα νάχω λυτρωμό
Πάρε κι εμένα Πλάστη μου, πάρε κι εμέ Θεέ μου
Γιατί να ζήσω δεν μπορώμ σπλαχνίσου με Πλαστουργέ μου
(Ανευρέθη στα Αρχεία της Μονής Αγίου Γεωργίου, Φενεός)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου