«Γεράσιμος Φωκάς, ένας Ουρανοθρόνιστος Επίσκοπος»

Ομιλία του Γεώργιου Κακή Κωνσταντινάτου από το βιβλίο του κ. Διονύση Κ. Κουγιανού «Παρουσιάσεις» που αποτελεί επιτομή των ομιλιών για τις παρουσιάσεις του βιβλίου του

«Γεράσιμος Φωκάς, ένας Ουρανοθρόνιστος Επίσκοπος»

  Αν γνώριζες τον π. Γεράσιμο μπορεί και να ήθελε η ψυχή σου να κάνει μπροστά του την καλύτερη παράσταση, σαν εκείνο τον Πέτρο τον Κλόουν, που μια μέρα στο μοναστήρι όπου βρισκόταν πήγε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και άρχισε να κάνει ό,τι ήξερε να κάνει καλύτερα, τούμπες, κατακόρυφα, ισορροπίες.Τον είδε ο ηγούμενος και αναστατώθηκε. Τα πέρασε για μεγάλη ασέβεια κι ήταν έτοιμος να του βάλει τις φωνές, όταν φάνηκε η Παναγία εκεί, από τη μεγάλη εικόνα ν’ απλώνει το χέρι της, να σκύβει και με την άκρη του μανδύα της να σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπό του.
  Αυτά τα ακροβατικά της ψυχής εμπνέει ο π. Γεράσιμος να κάνουν πολλοί άνθρωποι που τον έχουν γνωρίσει. Και αυτά τα ακροβατικά, πέρα από δύσκολες ασκήσεις του σώματος, είναι κυρίως της ψυχής γυμνάσματα που αφήνουν αποτύπωμα, ένα βιβλίο, ένα δοκίμιο, μια πραγματεία, ένα ποίημα...
Αν σε κάποιους, όπως στον ηγούμενο, δεν αρέσουν, μπορεί όμως να αρέσουν στην Παναγία, κι αν από τον κόπο, την συγκίνηση, την προσπάθεια φανούν σταγόνες ιδρώτα στο πρόσωπο, η Κυρά η Παναγιά μας μπορεί με την άκρη του μανδύα της να τον σκουπίσει.
Αυτά τα ακροβατικά της ψυχής που ο π. Γεράσιμος εμπνέει, τα καλοδέχεται η σελίδα μας.

   Δι’ευχών της Παναγίας Μητέρας μας και Μητέρας ολοκλήρου του Ανθρωπίνου Γένους, την οποία επικαλούμεθα για την συγκεκριμένη περίπτωση με την μορφή της ως Παναγίας Σισσιώτισσας, διότι μέσα στον ναό της έλαβε χώρα το περιστατικό για το οποίο θα μιλήσουμε πιο κάτω.

Σου έκλεβε την ψυχή ο Πατέρας Γεράσιμος Φωκάς –του την έδινες ο ίδιος-
και την πήγαινε στον Θεό· διότι και άλλοι προσπαθούν να κλέψουν τις ψυχές μας..., τις ψήφους μας..., τις ζωές μας..., για να τις πάνε στην απώλεια.
Όλα αυτά που λέμε για τον Πατέρα Γεράσιμο Φωκά,το φανερό και το κρυφό του έργο, το πόσο στάθηκε στον ανθρώπινο πόνο, σε πόσο πλήθος ανθρώπων, πόσο τους στάθηκε και ευεργέτησε τους εχθρούς του, πόσο μεγάλη είναι η φήμη του στους Κεφαλλωνίτες της Υφηλίου,πόσο μεγάλη είναι η φήμη του μέσα σ’ολόκληρο τον Ελληνισμό κ την Παγκόσμια Ορθοδοξία, όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα!
Τι υπάρχει όμως από πίσω; Ποιό είναι το αίτιο;
Ποιο το πνευματικό υπόβαθρο που μεταμόρφωσε καταλυτικά αυτό
το αυθεντικό Κεφαλλωνιτόπουλο, που πρόκειται να μείνει στην Ιστορία της Γης
και του Ουρανού, κατά τρόπο αδιανόητο σε όσους θεωρούν ότι οι ζωές μας
δεν πάνε πέρα από το χώμα, την φθορά και τον θάνατο;
Το αίτιο είναι ο ενστερνισμός μιας άλλης ζωηφόρου και μόνης πραγματικής οπτικής· που δεν είναι άλλη απ’ την οπτική της Ορθοδοξίας· που διδάσκει πως πλασθήκαμε αθάνατοι και πως «πεθαίνοντας» θα διαπιστώσουμε ότι ζούμε·
μιας οπτικής ανατρεπτικής για κάθε παρονομαστή θανάτου, που βάζει ο κόσμος στην ζωή του.

Έτσι, εμφορούμενος –κατά μίμησιν και στο μέτρο του δυνατού,
πράγμα που όλοι, ιδιαίτερα ως βαπτισμένοι, μπορούμε να πράττουμε, έτσι εμφορούμενος, λοιπόν, απ’ αυτήν την υπερβατική λογική της Ορθοδοξίας, μέσα από την διδασκαλία του Δεσπότη της Κεφαλλωνιάς, Αγίου Πατρός Γερασίμου Φωκά, που είναι και διδασκαλία του Αγίου Πατρός Πορφυρίου, διδασκαλία και των άλλων Αιωνίων Εφήβων του Ουρανού, των κοινωνών του Παναγίου Πνεύματος Αγίων, απάντησα ως εξής στον Ιταλό που συνάντησα μέσα στην Παναγία Σισσιώτισσα, στ’ Αργοστόλι.

Μιλάμε τώρα εδώ για τον Πατέρα Γεράσιμο Φωκά μ’ έναν έμμεσο τρόπο,
αποκαλύπτοντας στοιχεία της Ορθόδοξης Διδασκαλίας που συγκροτούν
το είναι του.
Μπαίνοντας λοιπόν στον Ναό της Βασίλισσας Μάνας μας, τον είδα τον Ιταλό
να κοιτάζει ψηλά, με ενδιαφέρον και τα μάτια διάπλατα, στον τρούλο κι ένα γύρω στις πλευρές του Ναού τις απεικονίσεις των θεών κατά χάριν...
-θεούς κατά χάριν, που τους χαρίσθηκε δηλαδή η θέωση, αποκαλεί η Εκκλησία τους Αγίους· ενώ ο Θεός είναι Θεός κατά φύσιν, από την φύσι του-

Αμέσως κάτι μέσα μου με ειδοποίησε πως αυτός ο άνθρωπος, ο Ιταλός,
ήταν εύφορη γη για να δεχθεί τα υπερβατικά Ορθόδοξα διδάγματα, με τα οποία και ο Πατήρ Πορφύριος και ο Πατήρ Γεράσιμος και τόσοι άλλοι άφηναν άφωνο τον κόσμο.
Του λέω :
«Γνωρίζεις τι είναι η Ορθοδοξία;»
«Όχι», μου απάντησε· «Όμως πάντα ήθελα να μάθω!»
«Να μου επιτρέψεις να σου πω εγώ, ως μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Θά’ θελες;»
«Βέβαια!» μου απάντησε.
«Θα στο πω με τρία ερωτήματα.»
«Πρώτον ερώτημα: Εσείς, μαλώνετε με τον Θεό;»
«Όχι, βέβαια! Αστειεύεσαι;»
«Ε, εμείς μαλώνουμε!»
«Όπως ακριβώς τα αληθινά παιδιά μαλώνουν με τους αληθινούς γονείς τους.»
«Πρόκειται για ένα μάλωμα Αγάπης· μεταξύ μελών Οικογενείας που έχουν πραγματική σχέση μεταξύ τους, που καθόλου δεν αμφισβητεί την Δύναμη
του Γονέα· απεναντίας, συμβαίνει επειδή το Παιδί του την αναγνωρίζει !
Είναι σαν να λέει το Παιδί στον Θεό : Γιατί ,ωρέ Πατέρα, δεν μου παίρνεις
το ποδήλατο; -Το όποιο «ποδήλατο»- Αφού έχεις την Δύναμη!
Θες να μαλώσουμε; “
Κι έτσι αγαπητέ μου, εμείς με τον Θεό-Πατέρα μας «καυγαδίζουμε»!
Δεν τον φοβόμαστε! Του μιλάμε ευθέως! Κι ας είμαστε λάθος·
είναι καλύτερο αυτό από το να υποκρινόμαστε.
Η αγάπη και η αληθινή σχέση Παιδιού και Πατέρα, έξω βάλλει τον φόβον·
κι έτσι υλοποιούμε και κάτι πολύ σωστό και ωραίο που είπε ο μεγαλύτερος ήρωας στρατηγός μας στον πόλεμο με τους Τούρκους :
'Εμείς και στον Θεό, ορθοί μιλούμε!'
Το όνομα του, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης».
Όπως λέει και ο Άγιος Πατήρ Πορφύριος, πάνω στο θέμα τού «μαλώματος»
με τον Θεό -να κάνουμε εδώ μιά διδακτική παρέκβαση- :
Σε συμφέρει να έχεις καυγά με τον Θεό και να έχεις σχέση μαζί Του,
όπως οι γονείς με τα παιδιά, παρά να Τον «σέβεσαι», δηλαδή να Τον ψευτοσέβεσαι.
Να τηρείς δηλαδή κάποιες τυπικές εξωτερικές υποχρεώσεις, κάποιους τύπους, χωρίς να έχεις καμμιά περαιτέρω σχέση μαζί Του, μένοντας ως το τέλος, «σωστός» εντός εισαγωγικών, και αδιάβροχος.

Και ο Πατήρ Γεράσιμος, «μάλωνε» εντός εισαγωγικών, με τον Θεό,
σαν γνήσιο παιδί Του, όπως ένας γνήσιος Γιος προς έναν γνήσιο Πατέρα.
Ας δούμε μέσα από την Ιστορία της Εκκλησίας :
Ποιος είναι από τους Τρεις Ιεράρχες, ο Χρυσόστομος θαρρώ, που από τα πολλά και ανείπωτα βάσανα που περνάει, γυρνάει σε μια στιγμή στον Θεό Πατέρα και με γνήσια Υικότητα τού λέει : 'Πες μου γιατί με γέννησες;'
Όπως και οργιζόταν, ο Πατήρ Γεράσιμος -«Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε»
δε λέει ο Απόστολος Παύλος;- Οργιζόταν λοιπόν, μέσα σε μια ένθεη μανία·
για το κακό, για το άδικο, για την υποκρισία, για την συκοφαντία,
για την προδοσία των φίλων, που ο εωσφόρος τους τραβούσε πάλι κοντά του, εγείροντας μέσα τους αντίχριστη ανταρσία, διαστροφή, ανισορροπία και έξεις
του παρελθόντος θανατηφόρες, που προκειμένου να τις καλύψουν συκοφαντούσαν άλλους.

Άλλες φορές πάλι μπορούσε να μην μιλήσει καθόλου· επέλεγε την στάση του κατά διάκρισιν. Ή μπορούσε να μιλήσει σαν... άνθρωπος κι αυτός, σε άλλους,
για μια τρομερή συκοφαντία ή αδικία που διεπράττετο.
Σαν άνθρωπος...; Αφού είχε φθάσει σε θεϊκά μέτρα! Και ακριβώς όταν έλεγε κάτι, μπορεί να φαινόταν ότι μιλούσε σαν άνθρωπος για να ξεσπάσει· στην πραγματικότητα όμως για να διδαχθούν ή να πάρουν θάρρος, πάνω σε κάτι, εκείνοι που τον άκουγαν.
Λειτουργούσε έτσι, όπως πολύ καλά το ξέρουμε όσοι τον γνωρίσαμε,
και δια της σαλότητος. Δύσκολα θα αναφέραμε εδώ περιστατικά που ζήσαμε ή που έχουμε υπ’όψιν μας. Δεν μπορεί η ανθρωπότης εύκολα
να δεχθεί το εύρος του Θεού, όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τα λόγια
και τις πράξεις των ανθρώπων Του.

Κάποτε έναν τεράστιο Άγιο, τον Άγιο Ανδρέα τον Σαλό, αυτόν που μέσα στην Παναγία των Βλαχερνών είδε την Θεοτόκο και Αειπαρθένο Μαρία να υψώνει
το Ιμάτιο της και να σκεπάζει τον Κόσμο -και έχουμε την γιορτή της Αγίας Σκέπης- αυτόν τον Άγιο, τον έβγαλαν οι άνθρωποι έξω από την Εκκλησία και τον σάπισαν στο ξύλο· διότι δεν μπορούσαν, δεν είχαν το καθαρό ένστικτο, την καθαρή ψυχή, να νιώσουν ότι ο κατά χάριν θεάνθρωπος αυτός, ο Άγιος Ανδρέας ο Σαλός -τεράστιος Άγιος!- εμφορείτο από την Πνοή του Παρακλήτου, του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Αγίου Πνεύματος και αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν οι πράξεις και τα λόγια του.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στον Ιταλό φίλο μας.
«Δεύτερο ερώτημα...» του λέω.
«Ζητάτε να σας κρίνει ο Θεός δίκαια ή άδικα;;;»
«Δίκαια, φυσικά!» απάντησε ο Ιταλός.
«Ε, εμείς, στην πραγματικότητα, Του ζητάμε να μας κρίνει άδικα !
Σαν παιδιά Του, τού ζητάμε διαρκώς χάρες και χαρίσματα· ανάξια,
χωρίς να τις αξίζουμε· χωρίς να έχουμε φάει το φαϊ μας, ούτε να έχουμε διαβάσει τα μαθήματά μας· Του γινόμαστε πολύ φορτικοί· σαν μικρά παιδιά Του τραβάμε διαρκώς τον χιτώνα· κι ελπίζουμε... να λειτουργήσει η Χάρις Του πιο πάνω από τον Νόμο Του. Αυτό σημαίνει πως Του ζητάμε να μας κρίνει άδικα ( ! ) ... γιατί αν μας κρίνει δίκαια, κανείς μας δεν θα περάσει τις εξετάσεις κ το ξέρουμε ...
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλαζονεία από το να Του πεις, κρίνε με δίκαια εμένα τον «δίκαιο»· να δικαιώσεις δηλαδή τον εαυτό σου μπροστά στα μάτια τού Θεού· είναι Φαρισαϊσμός... 

Κι όταν ζητάμε να έλθει η δικαιοσύνη Του, εννοούμε να επικρατήσει η Θεϊκή Λογική Του, της Ομορφιάς και της Αλήθειας –'του Καλού κ’ Αγαθού', όπως έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας- έναντι της ασχήμιας και της παράνοιας της σαθρής 'λογικής' του κόσμου.»

Ο Ιταλός παρακολουθούσε τα καινοφανή αυτά ρήματα, με τεράστιο ενδιαφέρον.
Δεν ήξερε πως χωρίς να το γνωρίζει τον υποδεχόταν στην Ελλάδα, στην Νήσο Κεφαλληνία, η 'λογική τού Πατρός Γερασίμου', η λογική της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η έμπρακτη υπερβατική λογική των Ορθοδόξων Ελλήνων.
«Ερώτημα τρίτο...», του είπα, έχοντας την πλήρη προσοχή του.
«Τι είναι ανώτερο, ο Ιερέας ή το Βιβλίο;»
«Ποιο Βιβλίο...;» με ρωτά.
«Το Βιβλίο της Εκκλησίας» του απαντώ.
Εκείνος, αν και υποψιασμένος πια, μου λέει :
«Το Βιβλίο της Εκκλησίας...»
«Λάθος!» του απαντώ.
«Σ’ εμάς, ο Ιερέας είναι ανώτερος.
Διότι, ενώ το Βιβλίο μπορεί να σε καταδικάζει, ο Ιερέας με την εξουσία
που του έχει δώσει ο Ιησούς Χριστός, μπορεί να σε συγχωρεί!»

Η ανθρωπότης έχει μια προκατασκευασμένη, μια καθεστηκυία αντίληψη,
για τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού και Θεό, για τον τρόπο που μπορεί
να λειτουργεί την Αγάπη και την Δικαιοσύνη του, τον Νόμο του κ την Χάρι του,
και δεν τον αφήνει να περπατήσει, να χορέψει πάνω στη Γη, όπως Αυτός ξέρει και θέλει.
Τον βάζει σε μια γωνία, και τον «σέβεται»· εντός εισαγωγικών κ δήθεν
«πάνω απ’ όλα». Εμποδίζει τις ψυχές που πραγματικά έλκονται απ’ Αυτόν να Τον πλησιάσουν· Τον ποδένει βάζοντας Του εν ολίγοις τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι· Τον βάζει να κάτσει στην γωνία και Τού λέει, κουνώντας του το χέρι :
Μήν κουνιστείς από ’δε ’κεί! Εμείς, έχουμε ισχύ· εμείς θα σου πούμε τι θα κάνεις!
Ποιους θα επιλέξεις για τα έργα της Φιλανθρωπίας σου!
Και αν μας πας και κόντρα, θα σου πετάξουμε τα χαρτιά σου στο Πρόσωπο!
Όλα αυτά θα μπορούσε να τα έχει πει ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς.
Θα σόκαρε όμως ίσως κάποιους, σε μια ομιλία για το πρόσωπό του
να πούμε πως τα είπε.
Τι να σας πω; Ρωτήστε τον ίδιο! Είναι ζωντανός!
Εγώ πάντως, δεν έκαμα τίποτε άλλο, από το να μιλήσω εμφορούμενος
από την Διδασκαλία του Πατρός Γερασίμου, την Ορθόδοξη δηλαδή Διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι αγαπούν αντί να σου δίνουν τυπικά
ένα ψάρι σε κονσέρβα, να σε μαθαίνουν να ψαρεύεις ο ίδιος, και να λειτουργείς, μέσα σε ελεύθερη και συνειδητή υπακοή, ως κατ’ουσίαν μέλος της Εκκλησίας.
Όπως ο Θεός δεν θέλει «ρομπότ», αλλά ανθρώπους που ελεύθερα έλκονται
από το Κάλλος Του, έτσι και ο Πατήρ Γεράσιμος –κατά μίμησιν Χριστού-
ήλκυε και αναζητούσε –χωρίς να παραβλέπει κανέναν- ανθρώπους ελεύθερους
και αληθινούς, πολλοί από τους οποίους χαίρουν τιμητικά, μιας ενδόμυχα μειωμένης εκτίμησης και μιας επιφυλακτικότητας μέσα στις καθώς πρέπει
κοινωνίες μας –είτε για το ότι δεν σπούδασαν, είτε για το θεωρούμενο
ως ταπεινό, επάγγελμά τους- .
Και θα άξιζε πραγματικά μια εκδήλωση, με το τι θα είχαν να πουν αυτές,
οι ευθείες ψυχές, για το πως γνώρισαν και τι θαυμαστό βίωσαν με τον Πατέρα Γεράσιμο. Η ουσία βρίσκεται σ’ αυτούς· όπως κάποτε στους ψαράδες
της Γαλιλαίας.

Είναι ζωντανός, λοιπόν, ο Πατέρας Γεράσιμος· και μέσα από το έργο του,
και στην πραγματικότητα. Υπάρχουν ήδη μαρτυρίες απτών εμφανίσεων του!
Ίσως τις έχετε πληροφορηθεί. Δεν θα τις αναφέρουμε εδώ, διότι ακόμη μεγαλύτερο θαύμα, κι από τα θαυμαστά αυτά γεγονότα που μυρίζουν Ανάσταση, είναι το να αλλάξει ένας Άνθρωπος, τον σκληρό σαν κτήνος εαυτό του.
Και τώρα πλέον, βλέπει απρόσκοπτα από τον Ουρανό, την βαρβαρότητα
του Ανθρώπου αυτού, εκτός από τον Άγιο Γεράσιμο τον Νοταρά και ο Άγιος
για ’μας, Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς.
Διαβαίνει τους Ουρανούς και περπατάει επάνω στην Κεφαλλωνιά· ζωντανός!
“...ενώ μακρυά στο βάθος... γυρίζει ακόμα η γη...
με μια βάρκα μαύρη κι άδεια... χαμένη στα πελάγη της...”
όπως λέει κι ο Ποιητής Ελύτης, στα «Ελεγεία της Οξώπετρας».
Στην Κεφαλλωνιά έχουμε δημιουργήσει μια ιστοσελίδα που ονομάσαμε:
«Ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς όπως τον ζούμε» !!! Προσέξατε;;;
Όχι όπως τον ζήσαμε... αλλά όπως τον ζούμε .
Αυτό λέει πολλά. Τα λέει όλα.

Βέβαια, υπάρχουν και οι άνθρωποι εκείνοι, που ακόμα κι αν τους έβγαζε
τους ίδιους, ο Χριστός μέσ’ απ’ τον τάφο τους, όπως κάποτε τον Λάζαρο κ άλλους, εκείνοι θα επέστρεφαν αυτιστικά μέσα στο χώμα, επειδή η πραγματικότητα της Αναστάσεως δεν θα ήταν συμβατή με την πλάνη και την ιδεοληψία τους.
Πρόκειται για τραγικές περιπτώσεις, που ενώ δέχονται πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει τυχαία, από μόνο του, διδάσκουν πως όλο το μεγάλο σύμπαν και οι ζωές μας έγιναν τυχαία, χωρίς να υπάρχει Δημιουργός Κατασκευαστής...
Ω της παραφροσύνης ! Ή όπως θα έλεγε ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς,
με μια απλή λέξη, που έκλεινε μέσα της όλον τον γνήσιο, πηγαίο, και ανιδιοτελή πατρικό του πόνο και πατρική φροντίδα :
«Ω παιδάκι μου... ! Παιδάκι μου ! Παιδάκι μου !»
Φράση που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, μέχρι να την ξανακούσουμε από τον ίδιο, επάνω στον Ουρανό, ή και εδώ στην Γή !
Ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς ζει και βασιλεύει.
Και, επάνω στην Κεφαλλωνιά του... -που τόσο αγάπησε, ως προεικόνιση ακριβή
του Παραδείσου- ...όλοι όσοι κάνουν τα κάθε λογής σχέδια τους, άθελά τους,
το δικό του σχέδιο υπηρετούν, που δεν πρόκαμε να υλοποιήσει·
το σχέδιό του για να βρουν οι Κεφαλλήνες τον εαυτό τους.
Το δικό του θέλημα θα γίνει, που είναι το θέλημα του Θεού.
Τελειώνοντας... μια ακόμη κουβέντα...
Για μένα ο άνθρωπος που ξέρει ίσως τα περισσότερα για τον Πατέρα Γεράσιμο,
-ποιος μπορεί να πει στην πραγματικότητα, ποιός είναι πιο κοντά του;
οι μαθητές; ή η πόρνη και ο ληστής του Ευαγγελίου; -
είναι ο Σπύρος ο Βαρδαραμάτος, που τον χρησιμοποιούσε και σαν οδηγό.

Ο Σπύρος, είναι όπως οι ψαράδες της Γαλιλαίας· έχει την στόφα των πρώτων μαθητών· αρχέγονος, ευθύς Κεφαλλωνίτης και με μια καρδιά μικρού παιδιού, τεράστια.
Υπάρχει μια άλλη Κεφαλλωνιά... η πραγματική Κεφαλλωνιά... με ωραίους ανθρώπους, τέτοιου ειδικού βάρους, που δεν το βάζει ο νους μας... Που εγκληματούμε απέναντί τους... διότι βλέποντας εμάς μέσα στην Εκκλησία
-όπως έλεγε και ο Πατήρ Γεράσιμος- λένε και σκέφτονται... :
“Αν μπω κι εγώ μέσα... θα γίνω σαν και δαύτους...”;
Και τραβιούνται πέρα.
Όμως ο Θεός γνωρίζει· κι εμάς, κι αυτούς.
Μου είπε, λοιπόν, μια κουβέντα ο Σπύρος, την οποία παραδέχομαι:
«Η Κεφαλλωνιά με Δεσπότη τον Μάκη, θα γεμίσει παπάδες...!»
...φίλους και πνευματικά του παιδιά, που για να υπηρετήσουν καλύτερα
και απρόσκοπτα τα σχέδια τού Δεσπότη Πατρός Γερασίμου για την Κεφαλλωνιά, θα φορούσαν το ένδοξο ράσο,
διότι όπως είπαμε σου έκλεβε –του έδινες- την ψυχή σου.
Ευχόμαστε και η μεγάλη δική του ψυχή, του Πατρός Γερασίμου,
να ενισχύσει ως βούλεται και ως γνωρίζει –δεν υπήρχε θέμα και θάμνος
στην Κεφαλλωνιά που δεν τα γνώριζε!- να ενισχύσει, λοιπόν, άνωθεν
στο έργο του, τον νέο Δεσπότη Κεφαλληνίας κ. Δημήτριο. Αμήν.
Σας ευχαριστώ !
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Πειραιάς· 11/3/2017

ΠΗΓΗ