Ο ναός είναι ο χώρος της γιορτής, των γεγονότων της ζωής (βάπτιση, γάμος, θάνατος). Για την πίστη όμως ο ναός είναι ο χώρος όπου μυούμεθα στον τρόπο του αδύτου, στον τρόπο του Θεού, συναντούμε τον Θεό ως αγάπη, τους Αγίους, τους συνανθρώπους του χθες, του νυν, του αεί. Είναι εκεί όπου γινόμαστε το οικητήριο του Θεού, καθώς σ᾽ αυτόν κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του. Από εκεί φεύγουμε με ένα αίσθημα τερπνότητας και ωραιότητας, χαρούμενοι διότι ζούμε το ότι ο Θεός υπάρχει, αλλά και με μιαν άλλη αίσθηση του κόσμου, ότι όταν υπάρχει αγάπη, όλα γίνονται ωραία.
Ίσως γι᾽ αυτό η Παναγία στα Εισόδιά της να έτρεξε στην αγκαλιά του αρχιερέα Ζαχαρία, να άπλωσε τα χέρια της, παρότι θα στερούνταν τους φυσικούς γονείς της, διότι μέσα της η καρδιά της σκίρτησε από την πίστη ότι στον Ναό του Θεού υπάρχει αυτή η πατρότητα του ουρανού, που κάνει τον κάθε άνθρωπο να γίνεται και να παραμένει παιδί στην καρδιά. Είναι πατέρας μας ο Θεός, διότι θυσιάζεται για μας, μάς δείχνει την οδό της συγχώρησης, μας βάζει τα όρια, αλλά δεν μας εξουθενώνει και πάντοτε μάς περιμένει. Και ορατό σημείο αυτής της προσμονής είναι ο ναός και η ζωή της Εκκλησίας.
Πόσοι από μας μπορούμε να νιώσουμε τον ναό σπίτι μας και τον εαυτό μας έτοιμο να δεχθεί να γίνει οικητήριο του Θεού; Σε πόσους από μας λείπει ο ναός στην καθημερινότητα της ζωής μας; Σε πόσους απο μας η καρδιά μας γίνεται ναός και, ταυτόχρονα, αρχή αγάπης και προσμονής του Θεού, ώστε να τελειωθεί η χαρά με την είσοδό μας και στον επίγειο ναό Του;
“Γι᾽ αυτό η Εκκλησία αγάλλεται και προτρέπει όλους τους φίλους του Θεού να αποσυρθούν κι αυτοί στον ναό της καρδιάς τους για να προετοιμάσουν την έλευση του Κυρίου με την σιωπή και την προσευχή, απομακρυνόμενοι από τις απολαύσεις και τις μέριμνες του κόσμου” (“Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, μήνας Νοέμβριος, εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ, σ. 227).
Είναι γιορτή κάθε δική μας είσοδος στον ναό του Θεού! Ας είμαστε με την χαρά της Παναγίας! Χρόνια πολλά!
Ίσως γι᾽ αυτό η Παναγία στα Εισόδιά της να έτρεξε στην αγκαλιά του αρχιερέα Ζαχαρία, να άπλωσε τα χέρια της, παρότι θα στερούνταν τους φυσικούς γονείς της, διότι μέσα της η καρδιά της σκίρτησε από την πίστη ότι στον Ναό του Θεού υπάρχει αυτή η πατρότητα του ουρανού, που κάνει τον κάθε άνθρωπο να γίνεται και να παραμένει παιδί στην καρδιά. Είναι πατέρας μας ο Θεός, διότι θυσιάζεται για μας, μάς δείχνει την οδό της συγχώρησης, μας βάζει τα όρια, αλλά δεν μας εξουθενώνει και πάντοτε μάς περιμένει. Και ορατό σημείο αυτής της προσμονής είναι ο ναός και η ζωή της Εκκλησίας.
Πόσοι από μας μπορούμε να νιώσουμε τον ναό σπίτι μας και τον εαυτό μας έτοιμο να δεχθεί να γίνει οικητήριο του Θεού; Σε πόσους από μας λείπει ο ναός στην καθημερινότητα της ζωής μας; Σε πόσους απο μας η καρδιά μας γίνεται ναός και, ταυτόχρονα, αρχή αγάπης και προσμονής του Θεού, ώστε να τελειωθεί η χαρά με την είσοδό μας και στον επίγειο ναό Του;
“Γι᾽ αυτό η Εκκλησία αγάλλεται και προτρέπει όλους τους φίλους του Θεού να αποσυρθούν κι αυτοί στον ναό της καρδιάς τους για να προετοιμάσουν την έλευση του Κυρίου με την σιωπή και την προσευχή, απομακρυνόμενοι από τις απολαύσεις και τις μέριμνες του κόσμου” (“Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, μήνας Νοέμβριος, εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ, σ. 227).
Είναι γιορτή κάθε δική μας είσοδος στον ναό του Θεού! Ας είμαστε με την χαρά της Παναγίας! Χρόνια πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου