Η κουτσουπιά ξεδιάντροπα φορούσε τα καλά της. Δεν συμμετείχε στο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας. Γι’ αυτήν ήταν μόνο άνοιξη. Με χρώματα και αρώματα.
Η μυρωδιά του ασβέστη γέμιζε την ατμόσφαιρα. Οι γυναίκες σκούπιζαν με τις σκράπες τα χωματένια σοκάκια. Ετοιμασίες για την μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Το Πάσχα!
Το μικρό κοριτσάκι έπαιζε στην άκρη της χωματένιας αυλής κάτω από τον ίσκιο της κουτσουπιάς! Της άρεσαν πολύ τα χρώματα των λουλουδιών της. Όσα έβρισκε κάτω τα μάζευε με τα δαχτυλάκια της και τα έβαζε για στολίδια στα ξανθά μαλλιά της.
Περνούσε πολλές ώρες μόνη της. Συνήθιζε να ακολουθεί τα μυρμήγκια στο ταξίδι τους. Να κυνηγάει πεταλούδες. Σάμπως είχε παιχνίδια να παίζει; Ότι έβρισκε στη γη. Φύλλα, ξυλάκια, χώμα, πετρούλες. Με αυτά τα υλικά έφτιαχνε τον μικρόκοσμό της.
Ξαφνικά σηκώθηκε και έτρεξε στην αγκαλιά της μανούλας της που γύριζε από τις δουλειές της. Συνήθιζε να την αφήνει μόνη της όσο εκείνη δούλευε σε διάφορες δουλειές στο χωριό. Χώθηκε στον κόρφο της και άκουσε το λαχάνιασμά της και την καρδιά της. Πόσο της έλειπε τις ώρες που ήταν στις δουλειές της.
Η μάνα έστρωσε το μαντήλι κάτω και άρχισαν να τρώνε το φαγάκι που είχε μαγειρέψει από βραδύς. Τελειώνοντας το φαγητό άνοιξε μια σακούλα και έβγαλε ένα φουστανάκι. Της είπε της το είχε στείλει η θεία της από πολύ μακριά. Θα το φορούσε την Πασχαλιά στην εκκλησιά.
Τι όμορφο που ήταν! Το έβαλε πάνω της και έκανε μια στροφή. Γελούσανε και οι δυο τους. Ένα καινούριο δικός της φουστάνι. Δεν ήταν και πολύ συνηθισμένη να παίρνει δώρα. Ζούσανε με λιγοστά πράγματα και πολλές φορές έβλεπε την μαμά της να κόβει δικά της φουστάνια να τα μπαλώνει για να της τα φοράει.
Τη χαρά τους την διέκοψε η άγρια φωνής της θείας. Είχε έρθει για να πάρει το φουστάνι που είχε στείλει η αδελφή της .
Το μικρό κοριτσάκι έτρεξε να κρυφτεί στο σπιτάκι και αγκάλιασε σφιχτά το φουστάνι. Με όση δύναμη είχαν τα τετράχρονα χεράκια της. Άρχισε να κλαίει. Δεν της το έδινε. Η θεία ήταν πολύ θυμωμένη και φυσικά πιο δυνατή. Η μάνα μπήκε μπροστά από το παιδί της αλλά με μια σπρωξιά της θείας έπεσε κάτω. Το κοριτσάκι έπεσε πάνω στην μάνα της μαζί με το φουστάνι. Η θεία έσκυψε με δύναμη και θυμό το άρπαξε. Ένα μικρό κομμάτι από τη ζώνη του έμεινε στο χεράκι της. Μάνα και κόρη σφιχταγκαλιασμένες κλαίγανε για ώρες.
Είχε πια νυχτώσει. Η μάνα πήρε αγκαλιά το κοριτσάκι της και της υποσχέθηκε πως θα πάει στην κοντινή κωμόπολη την Πέμπτη να της πάρει ένα καινούργιο φουστανάκι. Σαν να παρηγορήθηκε το κοριτσάκι και έπεσαν αγκαλιά να κοιμηθούν.
Πράγματι την Μεγάλη Πέμπτη η μάνα κίνησε με τα πόδια και πήγε πολλά χιλιόμετρα στην κοντινή κωμόπολη και της πήρε ένα λουλουδάτο φουστανάκι. Πιο όμορφο κι από την κουτσουπιά. Έμοιαζε της άνοιξης. Πολύχρωμο!
Το βράδυ της Λαμπρής ήταν πολύ χαρούμενη φορώντας το καινούριο της φουστάνι. Πρόσεχε πολύ να μην στάξει το αναμμένο κερί πάνω της. Όλο ο πόνος που ένιωθε πριν λίγες μέρες έλιωνε σαν το κεράκι που βαστούσε. Γινόταν όλο και λιγότερος. Κοιτούσε τριγύρω της. Όλα έλαμπαν! Μα ήταν Λαμπρή! Τι χαρά ένιωθε!
Σήκωσε τα μάτια της και κοίταξε την μανούλα της. Της χαμογέλασε κρατώντας σφιχτά με το ένα χέρι την άκρη του φουστανιού της .
Εξάλλου η μανούλα της είχε υποσχεθεί πως μια μέρα θα φορέσει τα καλύτερα φουστάνια . Να το θυμάται!
Κράτησε την υπόσχεσή της.
Η φωνή του ψάλτη έλεγε «Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει»
Καλή Ανάσταση σε όλους, φίλοι μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου