Το εντυπωσιακό με το διήμερο του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων είναι ότι...

Το εντυπωσιακό με το διήμερο του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων (που έχουν κοινό απολυτίκιο το γνωστό "Τὴν κοινὴν ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός...") είναι ότι, σε μια αντιστροφή της συνήθους τάξης, το Σάββατο έχει κατεξοχήν τα αναστάσιμα στοιχεία, ενώ η Κυριακή φαίνεται να υπολείπεται!

Συγκεκριμένα, στον Όρθρο του Σαββάτου του Λαζάρου ψάλλονται τα λεγόμενα Αναστάσιμα Ευλογητάρια (τα οποία περιστρέφονται θεματολογικά γύρω από την Ανάσταση του Χριστού και τις ευεργετικές συνέπειές της για το ανθρώπινο γένος), πράγμα πρωτοφανές για Σάββατο, καθώς η θέση τους είναι σχεδόν σε όλες τις Κυριακές του έτους! Αντίθετα, δεν ψάλλονται την αμέσως επόμενη μέρα, την Κυριακή των Βαΐων, παρότι Κυριακή!

Το ίδιο συμβαίνει και με τη γνωστή ευχή “Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν, τὸν μόνον ἀναμάρτητον…”, η οποία λέγεται σχεδόν σε όλες τις Κυριακές του έτους (και, φυσικά, καθ’ όλη την πασχάλια περίοδο από την Ανάσταση μέχρι την Ανάληψη), όχι όμως την Κυριακή των Βαΐων! Λέγεται όμως το Σάββατο του Λαζάρου!

Επίσης, στην αρχή της Θείας Λειτουργίας, στο δεύτερο αντίφωνο (που ξεκινάει με τη γνωστή φράση “Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ…”), κατά το μεν Σάββατο του Λαζάρου ψάλλεται η αναστάσιμη φράση “Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν…” (η οποία, φυσικά, ψάλλεται σχεδόν σε όλες τις Κυριακές του έτους), ενώ κατά την Κυριακή των Βαΐων, παρότι Κυριακή, ψάλλεται η φράση “Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐπὶ πώλου ὄνου καθεσθείς…” ( = “Σώσε μας, Υιέ του Θεού, Εσύ που κάθισες πάνω σε γαϊδουράκι…”).

Θα μπορούσαμε σχηματικά να πούμε ότι το Σάββατο του Λαζάρου αποτελεί τη γιορτή της ανάστασης του ανθρώπου (έστω μέσα στο πλαίσιο “τοῦ παρόντος αἰῶνος τοῦ ἀπατεῶνος”), λίγες μόλις μέρες πριν το ξέφρενο πανηγύρι της Ανάστασης του Θεανθρώπου!

Andreas Moratos