Ὁ Ἰακώβ ὠδύρετο τοῦ Ἰωσήφ τήν στέρησιν....

Ἄχ! Ἰωσήφ, Ἰωσήφ,κανένας πατέρας Ἰακὼβ δὲν ὀδύρεται σήμερα ποὺ ἡ ψυχὴ τῶν παιδιῶν μας στερεῖται τὴν παλίμψηστη τῆς ὡραιότητος μορφή σου, στὰ θρανία τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης,στὶς ἕδρες τῆς τεχνητῆς ζωῆς, στὸν στενόκαρδο σωλῆνα ποὺ ξεβράζει ζοφερὸ τὸ μέλλον τους, στὶς προθῆκες τοῦ Κάτω Κόσμου μὲ τὴν πολλὴ ἐπισκεψιμότητα, μὲ τὴ βάρβαρη ἐπιδραστικότητα.

Ἄχ! Ἰωσήφ, Ἰωσήφ,καὶ ποιὸς θὰ διηγηθεῖ τὴν ὡραία ἱστορία σου;
Ποῦ βρῆκες ψυχὴ κι ἀντιστάθηκες στὰ ἄσεμνα,στὴ γύμνια τῆς συκοφάντισσας Δευτέρας Εὔας τῆς Αἰγυπτίας ἀρχόντισσας;
Ποῦ βρῆκες τόσο φῶς καὶ δὲν φοβήθηκες δίκες καὶ φυλακὲς κριτῶν σκοτεινῶν;
Ποῦ βρῆκες τόση ἁγνότητα καὶ σ’ ἐπισκέφθηκε τὸ ὄνειρο ἀκέραιο καὶ σ’ ἔκανε ἄρχοντα ποὺ θρέφει δικαίους καὶ ἀδίκους μὲ μετάνοια;

Ἰωσήφ, Ἰωσήφ, ἥρωα τῶν παιδικῶν μας παραμυθιῶν ἔτσι ὅπως ἔπρεπε νὰ εἶναι,
ναί, ναί, ἡ καθαρὴ καρδιὰ εἶναι ποὺ θρέφει τὸν κόσμο,ἄπλετο μέλλον συνἀζοντας
στοῦ Ἀνοίξαντός Σου τὴν χεῖρα τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος

Σταυρωμένου Θεοῦ τὶς παλάμες.
Αὐτὸν ποὺ δίκαια κι ἐσὺ Τὸν ἄφησες τὴ ζωή Του μὲ τὴ ζωή σου νὰ ζωγραφίσει,
τὴν ἔγνοια Του γιὰ τὸν πεσμένο Ἀδὰμ προτυπώνοντας, καλλιτεχνήματα καὶ προσευχὲς σεμνῶν Ἁγίων τὶς μυστικὲς βιβλιοθῆκες καὶ τὶς πολυάσχολες τῆς ψυχῆς μας φυλλάδες
κατακλύζοντας.

Ἰωσήφ, Ἰωσήφ,Ἁγνὲ καὶ Πάγκαλε,ἅρμα εἰρήνης φιλάνθρωπο, σὲ βρῆκε ἡ αἰωνἰα νεότης τοῦ Παραδείσου σεμνὸ καταφύγιο.

Κι ἐμεῖς οἱ ταλαίπωροι τῆς ξηρανθείσης συκῆς διὰ τὴν ἀκαρπίαν τυπώνουμε τὰ δικαιώματα σὲ φύλλα τρυφερὰ τῆς ψυχῆς τῶν παιδιῶν μας τοῦ Ἰωσὴφ πονηρὰ ἀποσιωπῶντας τὴν μαχητικὴ νεότητα, τὴν ζωηφόρα ἁγνότητα…

πηγή