«Ενώ ο ίδιος ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν εγόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία».
«Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων. Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όρασή του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα. Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος».
«Το πρόσωπό του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: Ας είναι δοξασμένο το Άγιον Όνομά Του».
Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου 1964, κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν! Ο πατήρ Ευμένιος και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις που έγιναν θαύματα, με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεόν του πατρός Νικηφόρου.
Λαμπρό παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας, διότι υπέμεινε με καρτερία πολλά. Για τον λόγον αυτόν έχουμε πολλές μαρτυρίες ότι ο Άγιος είχε δεχθεί από το Πανάγιον Πνεύμα το χάρισμα της διορατικότητος και πολλά άλλα χαρίσματα. Πάμπολλα είναι τα θαύματα που είναι καταγραμμένα και σήμερα ο άγιος δίδει απλόχερα βοήθεια σε όποιον έχει ανάγκη.
«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πώς προσεύχεσθε; Με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» (Άγιος Νικηφόρος).
Απολυτίκιον Ήχος α΄.
Νικηφόρου Οσίου, του λεπρού τα παλαίσματα και την εν ασκήσει ανδρείαν, κατεπλάγησαν Άγγελοι· ως άλλος γάρ Ιώβ τα αλγεινά, υπέμεινε δοξάζων τον Θεόν, νύν δε δόξη εστεφάνωται παρ᾽ Αυτού, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις των Μοναστών χειραγωγέ, χαίροις φωτός ο πρόβολος· χαίροις ο ευωδίας χαρμονήν, προχέων εκ λειψάνων σου.
Ἐμμανουήλ Μελινός
Θεολόγος Συγγραφεύς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου