Εμείς όμως με το ίδιο κουστουμάκι της ψυχής μας περάσαμε στο νέο έτος το 1979. Απλώς κλείσαμε 12 η ώρα το φως συμβολικά και κάναμε μια μαύρη γραμμή, μεταξύ του ’78 και του ‘79. Τί βγήκε απ’ αυτό; Ότι κλείνουμε πίσω μας το ’78; Εφόσον πήραμε μαζί μας το κουστούμι το βρώμικο της ψυχής μας το ’79;
Τί και αν φορούσαμε καινούρια ρούχα το βράδυ εκείνο, εφόσον περάσαμε στο νέο έτος με τις αμαρτίες μας τις ίδιες;
Τί θα αλλάξει λοιπόν με το νέο έτος; Και προς τί τα «χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος»; Το ότι με βρήκε το νέο έτος με τη φιλενάδα μου, το ότι με βρήκε στο χαρτί, με έκανε ευτυχισμένο;
Τι θα πει «αίσιο και ευτυχές το νέο έτος»; Αστεία πράγματα... Εφόσον εγώ δεν αλλάζω, πως είναι δυνατόν οι εξωτερικοί παράγοντες να μου δημιουργήσουν ευτυχία, εφόσον εγώ ζω μέσα στη δυστυχία; Ζω μέσα στην αμαρτία; Και δεν θέλω να δεχτώ και να γνωρίσω Εκείνον που δημιουργεί ευτυχία;
Επειδή θα κάνω λίγα χρήματα ακόμα; Το πολύ - πολύ αν έχω μια φιλενάδα μέχρι τώρα, θα τις κάνω 2 και αν δεν έχω αυτοκίνητο, να πάρω και αυτοκίνητο. Τί βγαίνει από αυτό; Δημιουργήθηκε ευτυχία; Αυτά είναι εξωτερικά πράγματα, που δεν έχουν καμμία επήρεια στα εσωτερικά. Και εντούτοις εμείς οι λεγόμενοι Χριστιανοί πιστεύουμε, ότι με μια ευχή εξωτερική τακτοποιήθηκαν τα πάντα. Το θέμα είναι άμα εμείς δεν αλλάξουμε, ούτε οι χρονιές αλλάζουν, ούτε τίποτα...
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας
(1916 - 1982)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου