Αγάπησε πόρνη...».

Μετά την Ανάστασή Του ο Χριστός στρέφεται πρώτα σε έναν ανάπηρο, μετά σε μια πόρνη και τέλος σε έναν τυφλό.
Πρώτα μας δίνει το χέρι να σηκωθούμε, μετά μας φωτίζει το νου με τη γνώση της θεότητάς Του και τέλος μας χαρίζει μάτια για να βλέπουμε τη ζωή.
Με αυτές τις τρεις Κυριακές (Παραλύτου, Σαμαρείτιδας, Τυφλού) η Ανάσταση εισχωρεί όλο και πιο βαθιά μέσα μας...
Σήμερα ο ίδιος ο Θεός μάς πλησιάζει και μας λέει: «Δώσε μου να πιω νερό!». Αυτός που πηγάζει τα νερά στη γη ζητάει νερό από μας!
Τι υπέροχη ποιητική αντίθεση! Είναι η κορυφαία αντίθεση όλων των αιώνων, που δεν λέγεται μόνο, αλλά «παίζεται» μέσα μας!
Εμείς είμαστε βυθισμένοι στα πάθη μας. Πέντε άντρες είχε η Σαμαρείτιδα. Με τις πέντε αισθήσεις μας κι εμείς μολύνουμε τον εαυτό μας.
Αλλά ο Θεός θέλει να μας ελκύσει προσωπικά... Στρέφεται στον καθένα μας, που χαίρεται μόνο με τις απολαύσεις του σώματός του και μας λέει:
«Δως μου να πιω!»
Προκλητικός Θεός... Μπαίνει μέσα στον καύσωνα της ζωής μας και παριστάνει τον διψασμένο. Θέλει να μας ελκύσει πάνω Του.
Την προηγούμενη εβδομάδα μας πλησίασε και μας ρώτησε: «Θέλεις να γίνεις καλά;». Τώρα μας λέει:
«Δως μου να πιω νερό!».
Μας ψάχνει. Μας κυνηγάει. Μας θέλει. Ξέρει ότι δύσκολα πιστεύουμε, θέλουμε, αλλάζουμε. Γι' αυτό έρχεται πρώτος Εκείνος.
Έχουμε απορίες. Ποιος είναι αυτός και γιατί μας μιλάει; Ο νόμος της λογικής δεν μας αφήνει περιθώρια να μιλήσουμε με έναν Θεό...
«Αν ήξερες...»
Τι φοβερός διάλογος...

 «Αν ήξερες ποιος είναι αυτός που σου μιλάει, θα του ζητούσες εσύ νερό για να μην ξαναδιψάσεις ποτέ!».
Το ίδιο λέει και σε μας σήμερα, που ζούμε για την ύλη: 

«Αν ήξερες...». 

Συνομιλούμε με τον ίδιο το Θεό και δεν το ξέρουμε...
Γύρω μας όλα μας προσκαλούν να μιλήσουμε με τον ίδιο το Θεό κι εμείς κοιτάζουμε τα ίδια τα αγαθά για να τα απολαύσουμε...
Σήμερα όμως μας προσκαλεί να βγούμε από την α-θεΐα μας για μια ακόμα φορά, για να Του μιλήσουμε, να του ζητήσουμε την ίδια τη Ζωή.
Κι όταν η Σαμαρείτιδα του λέει: «Δώσε μου αυτό το νερό για να μην ξαναδιψάσω», τότε γίνεται το θαύμα. Ο Θεός αποκαλύπτεται...
Τώρα δε μας ζητάει μόνο Αυτός. Τον ζητάμε κι εμείς. Ζητάμε τον Θεό και τότε με έναν τρόπο που μας αιφνιδιάζει μας λέει: «Εγώ είμαι!».
Αμοιβαία η έλξη: διψάμε για Θεό και ο Θεός μας χαρίζει τον εαυτό Του μέσα από την ανθρώπινη μορφή Του λέγοντας: «Εγώ είμαι!».

Ας απολαύσουμε την παρουσία Του σωματικά και πνευματικά κι ας Τον αφήσουμε να γίνει ο δικός μας Μεσσίας.
Εκεί μέσα στην καρδιά μας, σήμερα γίνονται θαύματα...Χριστός Ανέστη!

Βασίλης Φράγκος