Δυο επίκαιρα αποσπάσματα από την Αποχαιρετιστήρια Ομιλία του πρώτου αμερικάνου Προέδρου, George Washington το 1796

  

«Από όλες τις διαθέσεις και συνήθειες που οδηγούν στην πολιτική ευημερία, η Θρησκεία και η Ηθική είναι αναντικατάστατα στηρίγματα. Μάταια θα διεκδικούσε τον φόρο τιμής του Πατριωτισμού εκείνος που θα εργαζόταν για να ανατρέψει αυτούς τους μεγάλους πυλώνες της ανθρώπινης ευτυχίας, αυτά τα πιο στέρεα ερείσματα των καθηκόντων του Ανθρώπου και του Πολίτη...

 Και ας είμαστε προσεκτικοί πριν υποθέσουμε ότι η ηθική μπορεί να σταθεί χωρίς τη θρησκεία. Όσο κι αν μπορεί να αναγνωριστεί κάποια επίδραση μιας εκλεπτυσμένης παιδείας σε ιδιοσυγκρασίες ιδιαίτερου χαρακτήρα, τόσο η λογική όσο και η εμπειρία μάς αποτρέπουν να πιστέψουμε ότι μια εθνική ηθική μπορεί να διατηρηθεί εάν αποκοπεί πλήρως από τη θρησκευτική αρχή.»

  «...τίποτε δεν είναι πιο ουσιώδες από το να αποκλειστούν μόνιμες, βαθιά ριζωμένες αντιπάθειες απέναντι σε ορισμένα Έθνη και παθιασμένες προσκολλήσεις προς άλλα· στη θέση τους ας καλλιεργηθούν δίκαια και φιλικά αισθήματα προς όλους.  Το Έθνος που επιτρέπει στον εαυτό του μια μόνιμη έχθρα ή μια μόνιμη εύνοια απέναντι σε άλλο Έθνος, είναι σε κάποιον βαθμό δούλος. Δούλος της έχθρας ή της αγάπης του, καθώς οποιαδήποτε από τις δύο αρκεί για να το παρασύρει μακριά από το καθήκον και το συμφέρον του... 

 Ενάντια στις ύπουλες παγίδες της ξένης επιρροής (σας παρακαλώ να με πιστέψετε, συμπολίτες μου), η διαρκής εγρήγορση ενός ελεύθερου λαού οφείλει να είναι πάντα ενεργή· διότι η ιστορία και η εμπειρία αποδεικνύουν ότι η ξένη επιρροή είναι ένας από τους πιο επιζήμιους εχθρούς της Δημοκρατικής Κυβέρνησης.»

ΠΗΓΗ