«Βγαίνουν καμια φορά κάτι παπάδες και κατι δεσποτάδες και θέλοντας να στρογγυλέψουν τα πράγματα τα κάνουν ακόμη χειρότερα… Μπερδευουν τον κόσμο…
Ε, λέει, τι να κάνουν κάποιοι γεννιούνται με αυτή την έλξη… Και ψιλοαθωώνουν και δεν τα λένε και καθαρά και δεν δίνουν την προοπτική της σωτηρίας και πώς προἐρχεται αυτή η σωτηρία.
Πρέπει να μετανοήσουν ή όχι; Πρέπει να προσεγγίσουν το Χριστό ή όχι; Έχει χώρο και γι’ αυτούς ο Χριστός ή δεν έχει; Και γίνεται ένα μπέρδεμα…
Λοιπόν, σήμερα ήρθα να σας πω δυο κουβέντες γιατί όλοι είμαστε υποψήφιοι να θεωθούμε κατά χάριν. Να γίνουμε θεοί! ΟΛΟΙ! (…).
Πάντοτε μου έκανε εντύπωση πως οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας και ειδικά οι ασκητικοί Πατέρες αναφέρονται για όλα τα σαρκικά αμαρτήματα και συστήνουν προσοχή σε ΟΛΟΥΣ! (…).
Ο Θεός δεν πλάθει ομοφυλόφιλους… Να το ξέρετε αυτό!
Αλλά μπορεί να μην είναι από την φύση έτσι ο άλλος, αλλά να του έχει γίνει δεύτερη φύση αυτή η αιχμαλωσία στο οποιαδήποτε πάθος. Οπότε, λοιπόν, χρειάζεται ο αγώνας, χρειάζεται η μετάνοια και χρειάζεται από όλους μας το να δείχνουμε την αγάπη και το έλεος σε ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται. Είναι ανοησία για μας να μπαίνουμε στο τρυπάκι το κοσμικό που μας θέλει να ρίχνουμε πέτρες ο ένας στον άλλον…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου