Πῶς δηλαδή ἡ Παναγία μας γέννησε παιδί καί ταυτόχρονα εἶναι Παρθένος;;;

Μιά φορά ταξίδευα ἀπό τήν Ἀθήνα γιά τήν Θεσσαλονίκη μέ τό τραῖνο. .Δίπλα μου συνταξίδευαν καί 2-3 φοιτήτριες..

Μέ ἐρώτησαν νά τούς ἐξηγήσω τό μυστήριο τῆς ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου...Πῶς δηλαδή ἡ Παναγία μας γέννησε παιδί καί ταυτόχρονα εἶναι Παρθένος...
-Ἀκοῦστε, βρέ παιδιά μου, τούς εἶπα... 

Βλέπετε τώρα πού ταξιδεύουμε ὁ ἥλιος ρίχνει τίς ἀκτῖνες του στήν γῆ.Μία δεσμίδα ἀπ᾿ αὐτές μπαίνουν μέσα στό βαγόνι μας ἀπό τό τζάμι. .Χρειάζεται νά σπάσουν τό τζάμι γιά νά μποῦν μέσα;
-Ὄχι, πάτερ, δέν σπάζουν τό τζάμι.
-Ἔε, ἔτσι ἀκριβῶς συνέβη καί μέ τό μυστήριο τῆς ἀειπαρθενίας τῆς Παναγίας μας..

Μπῆκε μέσα της τό πῦρ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ἄφησε κατά τρόπο ἀνερμήνευτο ἔγκυον, χωρίς νά σπάσει τά δεσμά τῆς ἀειπαρθενίας της.

Ιερομόναχος Νικόλαος Γρηγοριάτης

ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΩΡΑ Ν’ ΑΚΟΥΣΤΕΙ;

Άδειος κι ορφανός ο κόσμος μας, όπως λέει το τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι. Κι εμείς γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Όχι από ανθρώπους, διότι κυριαρχεί ένας υπερπληθυσμός, αλλά από νόημα. Μοιάζει η Ευρώπη στην οποία ανήκουμε μια έρημη χώρα, όπως είχε προφητέψει ο σπουδαίος Νομπελίστας ποιητής T.S. Elliot. Έρημη από αγάπη, από πίστη στην ανάσταση, από έγνοια για τον συνάνθρωπο. 

Μπορεί να φορτώνεται η ψυχή μας από συναισθήματα, όταν βλέπουμε πόνο, δυστυχία, πόλεμο, θάνατο, αλλά όλα μετριούνται με βάση τις ιδέες, τις απόψεις και τα συμφέροντά μας. Δικαιολογημένος είναι ο πόλεμος όταν τον διεξάγουν αυτοί που υποστηρίζουμε. Η δυστυχία μάς προβληματίζει όταν έχει να κάνει με οικείους, όχι με ξένους. Και ένα αίσθημα μηδενισμού κυβερνά τον προοδευμένο άνθρωπο, αυτόν που έχει ορθολογικοποιήσει τον ουρανό, χωρίς όμως να μπορεί να ελπίσει σε μια ζωή στην οποία δεν είναι μόνο το εγώ που κυβερνά.

 Γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Τα έχουμε μετατρέψει σε γιορτή γέννας, παιδιών, δώρων, ξεκούρασης, φαγητού, ταξιδιών. Είναι η γιορτή στην οποία απλώς κρατάμε έθιμα και κάλαντα, για να γυρίζουμε στην παιδικότητά μας, όχι όμως ως προς τη συγχώρεση, την αγάπη, την προσδοκία της αγκαλιάς, αλλά για να μην μας τρελαίνει το ότι μεγαλώνουμε, το ότι νιώθουμε στο βάθος μοναξιά, το ότι όσο κι αν προσπαθούμε να ξεγελάσουμε την αδυναμία να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, καθώς δεν είναι προτεραιότητα για τους πολλούς η κένωση, το άδειασμα από τον παντοδύναμο, αλλά και αμαυρωμένο εαυτό μας, νιώθουμε ότι μόνο με το να γίνουμε ή να χαζεύουμε τα παιδιά υπάρχει παρηγοριά.

Τα κάλαντα στην Πόλη

Στην Πόλη τα καλαντα λέγονταν Παραμονή Χριστουγεννων βράδυ οπου τα παιδιά παρεες παρεες, και στους δύσκολους καιρους με την συνοδεία ενηλίκων, έβγαιναν να υμνησουν το θείο βρέφος που γεννιοταν, πολλες φορες με την συνοδεία κι ενός αυτοσχέδιου καραβιου.

Τα πιο διαδεδομενα καλαντα ηταν τα βυζαντινά, τα οποία μέχρι σήμερα λέγονται απο μικρούς και μεγάλους :
Άναρχος Θεός καταβέβηκε και εν τη Παρθένω κατώκησε.
Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα.
Βασιλεύς των όλων και Κύριος, ήλθε τον Αδάμ αναπλάσασθαι.

Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος.
Γηγενείς σκιρτάτε και χαίρετε, τάξεις των Αγγέλων ευφραίνονται
Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα.

Δεύτε εν σπηλαίω κατίδωμεν, κείμενον εν φάτνη τον Κύριον.
Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα.

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας κ.κ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ επί τη ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2025.

Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίω ἀγαπημένα,
«Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν; Δι’ ἡμᾶς Θεός ἐν ἀνθρώποις. Διά τὴν καταφθαρεῖσαν φύσιν ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο και ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν. Πρὸς τοὺς ἀχαρίστους ὁ Εὐεργέτης, πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους ὁ Ἐλευθερωτής, πρὸς τούς ἐν σκότει καθημένους ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης» . 

Ἑορτάζουμε γεγονός μοναδικό, αὐτό πού ἔτεμε την ἀνθρώπινη ἱστορία σὲ δύο χρονικά μέρη, πρό Χριστοῦ καὶ μετά Χριστόν. Αὐτό ποὺ ἄλλαξε την κατάστασή μας καὶ ἔγινε ἡ ἀφετηρία τῆς νίκης κατά τοῦ ἐσχάτου ἐχθροῦ μας, τοῦ θανάτου. Διότι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ δεν εἶναι μία ἑορτή ἀνάμεσα στις πολλές, με τίς ὁποῖες οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦμε να ἀλλάξουμε τον ρυθμό τῆς καθημερινότητός μας, ἀλλά ἀποτελεῖ τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναδοῦμε τὴν πορεία μας, νὰ πάρουμε ἀποφάσεις, νὰ βάλουμε ἀρχή μετανοίας στὴ ζωή μας, νὰ ζητήσουμε τὴν κοινωνία μὲ τὸν Εὐεργέτη, τὸν Ἐλευθερωτή, τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης Χριστό.

''Ιδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει, καί τέξεται υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Εμμανουήλ'' Η ιστορία αυτής της θαυμαστής και μοναδικής Προφητείας...

''Ιδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Εμμανουήλ''
Η ιστορία αυτής της θαυμαστής και μοναδικής Προφητείας, η οποία ειπώθηκε δια Πνεύματος Αγίου από τον Προφήτη Ησαΐα, για την εκ Παρθένου Γέννηση του Θεανθρώπου.
Βρισκόμαστε στα Ιεροσόλυμα κάπου στα 730 πΧ.
Πολλά συνέβησαν μέσα σε αυτά τα 270 χρόνια που μεσολάβησαν από τον θάνατο του Δαβίδ, επί βασιλείας του οποίου το Ισραήλ γνώρισε τις μεγάλες δόξες του.
Το Βασίλειο του Δαβίδ είχε χωριστεί σε δύο, το Βόρειο με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια και κατοικούμενο από εννέα φυλές και το Νότιο με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, κατοικούμενο από τρεις φυλές.
Πληθυσμιακά υπερτερούσε το Βόρειο, του οποίου όμως οι Βασιλείς δεν ήταν όλοι Διάδοχοι του Δαβίδ και πολύ σύντομα αναμείχθηκαν και συμπεθέριασαν με γειτονικούς λαούς.
Η λατρεία τους κατήντησε να είναι η προσκύνηση Χρυσών Μοσχαριών!!!
Στο Νότιο συνεχίστηκε κανονικά η Διαδοχή, πλην όμως η πλειονότητα των Βασιλέων, δεν θύμιζε σε τίποτα τον πρόγονο τους Βασιλιά Δαβίδ, του Γενάρχη τους που έλαβε την Επαγγελία από τον Θεό, ότι από τον Οίκο του θα έλθει ο Αναμενόμενος Μεσσίας.
Ένας τέτοιος Βασιλιάς ήταν και ο Άχαζ, ένατος κατά σειρά απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ.
Ο Άχαζ ήταν ένας ειδωλολάτρης βασιλιάς ο οποίος περιφρονούσε με λόγια και πράξεις τον Έναν και Αληθινό Θεό και ανέδειξε ως επίσημη θρησκεία του Βασιλείου του, την λατρεία του Μολόχ.
Ο Μολόχ ήταν ένα όνομα θεού, στην πραγματικότητα Δαιμονίου, η λατρεία του οποίου γινόταν με οργιαστικές τελετές κατά τις οποίες αυτοί που λάβαιναν μέρος, έριχναν τα ζωντανά νήπια τους στις πυρακτωμένες αγκάλες του ειδώλου του Μολόχ.
Δηλαδή Βρεφοθυσίες χάριν των Ηδονών τους!!!
Και ο ίδιος ο βασιλιάς Άχαζ θυσίασε έτσι έναν γιό του, απόγονο τίμιο και με επαγγελία του Βασιλιά Δαβίδ!!!
Μέγιστη ηθική και πνευματική κατάντια του Ισραήλ.
Και δεν σταμάτησε σε αυτά, αλλά άρχισε να έχει σχέσεις οι οποίες απαγορευόταν και με τους αποστατημένους και ειδωλολάτρες Βασιλείς του Βόρειου Βασιλείου και με τους γύρω ειδωλολατρικούς λαούς.
Χάριν Αγάπης και Συμφιλίωσης θα το λέγαμε σήμερα εμείς.

Σε αυτές τις επισκέψεις του, ό,τι έβλεπε στη λατρεία τους και στους ναούς τους, έδινε εντολή και στους Ιερείς του Ναού του Σολομώντα να το κάνουν και αυτοί.
Αρχικά Βεβήλωσε τον Ναό, στη συνέχεια Παράλλαξε την Καθημερινή Λατρεία (Ενδελεχισμός) και τελικά τον Έκλεισε εντελώς.
(Αυτά ακριβώς τα στάδια Βεβήλωση-Παράλλαξη Λατρείας-Κατάργηση σύμφωνα με τον Προφήτη Δανιήλ, θα εκτελεσθούν και από τον Αντίχριστο. Πού; ''εν τόπω αγίω'' στους Χριστιανικούς Ναούς κατά τον Ιερό Χρυσόστομο).

Εξαιτίας όλων αυτών ο Θεός τον εγκατέλειψε, ηττήθηκε από γειτονικούς λαούς και έγινε φόρου υποτελής στον Βασιλέα της Ασσυρίας. Για την περιφρόνηση την οποία έδειξε ενώπιον του Θεού, όταν πέθανε (36 ετών) οι Ιουδαίοι αρνήθηκαν να τον θάψουν στους τάφους των Βασιλέων. Την δεκαετία του 1990 βρέθηκε σε ανασκαφές η βασιλική σφραγίδα με το όνομα του.

Αυτά τα χρόνια της ασεβούς βασιλείας του ο Θεός του μιλούσε και προσπαθούσε να τον επαναφέρει στο σωστό δρόμο με έναν από τους κορυφαίους Προφήτες, τον Ησαΐα, ο οποίος είχε βασιλική ρίζα και κατοικούσε μέσα στην Ιερουσαλήμ.

Η άνοιξη της θείας χάρης,το πνευματικό χελιδόνι,που την φυλά στα βάθη των σπλάχνων του

Ἡ φωτεινή τε καὶ ἔμψυχος νεφέλη, τὸν ὄμβρον βαστάζουσα τὸν ἐπουράνιον, τοῦτον ἐν γῇ νῦν προέρχεται, ἐναποστάξαι, ὅπως ἀρδεύσῃ ταύτης τὸ πρόσωπον. Τὸ ἔαρ τῆς χάριτος, ἡ νοητὴ χελιδών, ἔνδον ἐν σπλάγχνοις κατέχουσα, ἀρρήτῳ λόγῳ, ἐναποτίκτει χειμῶνα ἄθεον, διασκεδάζον, τὸ Παλάτιον, τὸ καθαρὸν καὶ ἀμίαντον, Βασιλέα Σπηλαίῳ, ἐπεισάγει σωματούμενον.

  Το φωτεινό,ζωντανό σύννεφο,που κουβαλά μέσα του τη βροχή του ουρανού, κατεβαίνει τώρα στη γη και στάζει απαλά,για να ποτίσει το πρόσωπό της.

Η άνοιξη της θείας χάρης,το πνευματικό χελιδόνι,που την φυλά στα βάθη των σπλάχνων του, με λόγο ανείπωτο γεννά και σκορπίζει τον άθεο χειμώνα·και οδηγεί στο Παλάτι,στο σπήλαιο το καθαρό και αμόλυντο,τον Βασιλιά,που ενδύεται σάρκα.

Τῌ ΚΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ-Από τον Εσπερινό

Χριστούγεννα! Μόνο οι τρελοί και τα παιδιά θα τα ομολογούν πάντα!

"...μα εμείς, ώ θησαυρέ, Σε βρήκαμε και τη χαρά μας διαλαλούμε!
Ας είσαι Θεός άυλος κι άπιαστος, εμείς στα χέρια Σε κρατούμε!
΄Ω Σύ, γλυκιά Πραγματικότητα, που ψηλαφούν τα δάχτυλά μας!
Σε λέμε κι ας τ' ακούσουν οι άπιστοι, Κύριο, Σωτήρα, Βασιλιά μας."
(Γ.Βερίτης/Δεύτε ίδωμεν πιστοί)

"...Διακηρύσσουμε ότι ο Χριστός δεν γεννήθηκε απλώς από την Παρθένο, αλλά ότι Αυτός που γεννιέται έχει την ίδια άναρχη αιωνιότητα με τον Πατέρα και το Πνεύμα. Έχει δυο γεννήσεις ο Χριστός μας. Μια την άχρονη και μια την άσπορη…Η μόνη αγνή και άχραντος Παρθένος η Θεόν ασπόρως κυήσασα πρέσβευε υπερ του σωθήναι και ελεηθήναι την ψυχήν του δούλου σου…

Και όμως…
Αν ρωτήσουμε σε έναν τυχαίο ναό εκατό εκκλησιαζόμενους ποιος είναι ο Θεός Λόγος, τι σημαίνει «ασύγχυτη άσπορη ένωση», γιατί η Θεοτόκος είναι Θεοτόκος, τι συνέβη στον Σταυρό, ποιέ είναι οι δύο φύσεις του Χριστού… φοβόμαστε πως, ίσως μόνον οι πέντε το πολύ θα ξέρουν.
Οι υπόλοιποι απλώς θα επαναλαμβάνουν και θα επαναλαμβάνουν. Και εκεί γεννιέται ένας τόσο υπαρκτός κίνδυνος πολλών αιώνων: να πλάθουμε έναν «δικό μας Χριστό» όχι τον Άναρχο, τον Αϊδιο, τον Προαιώνιο, όχι τον Τριαδικό, όχι τον Λόγο που έγινε Σάρκα, όχι τον Θεάνθρωπο Ιησού, τον Αναμενόμενον, Σωματούμενον Θεόν, που προεκήρυξαν αιώνες πριν με τρόπο αναντίλεκτο οι προφήτες με αναρίθμητα γραφτά τους, βλέποντας με την πνευματική τους διόραση το σωτήριον όλων των λαών, αλλά έναν Χριστούλη, συναισθηματικό με ενσυναίσθηση και συμπερίληψη, ψυχολογικό, βολικό. Έναν Χριστό που μοιάζει στις φαντασίες μας και όχι στις Γραφές και στους Πατέρες. Έναν Χριστό των αιρετικών όλων των εποχών, από τους μονοφυσίτες και τους παπικούς έως τα σύγχρονα πνευματικά υποκατάστατα.

Και όμως η Εκκλησία μας δεν μας εγκατέλειψε στην άγνοια. Κάθε ύμνος είναι δάσκαλος. Κάθε μεγαλυνάριο είναι θεολογική σχολή. Κάθε Λειτουργία είναι χειροπιαστή κατήχηση. Οι θησαυροί είναι μπροστά μας...Εμείς δεν σκύβουμε να τους ανοίξουμε. Πλησιάζει και πάλι ο καιρός όπου θα σταθούμε μπροστά στο άρρητο γεγονός της Σαρκώσεως. Σε λίγες ώρες θα ψάλλουμε για τον Θεό Τον «ἐκ Μαρίας τῆς Παρθένου ἐνανθρωπήσαντα», για Εκείνον που «κλίνας τῇ καταβάσει τούς οὐρανούς» χώρεσε στη μήτρα μιας κόρης της Ναζαρέτ. 

Πώς να σταθούμε μπροστά σε τέτοια μυστήρια με άδεια καρδιά; 

Πώς να ψάλλουμε για την ενανθρώπηση χωρίς να γνωρίζουμε ποιος είναι Αυτός που έλαβε δούλου μορφή (Φιλιπ. 2,7) για να μας ελευθερώσει;

 Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων, ο βασιλεύς των ουρανών, και ποιητής των όλων. Άναρχος Θεός καταβέβηκεν και εν τη Παρθένω κατώκησεν. Βασιλεύς των όλων και Κύριος ήλθε τον Αδάμ αναπλάσασθαι. Γηγενείς σκιρτάτε και χαίρετε, τάξεις των Αγγέλων ευφραίνεσθε. Τα λεγόμενα Βυζαντινά κάλαντα. Πόσες δογματικές αλήθειες μέσα σε ελάχιστες γραμμές…αυτές τις αλήθειες που πάντα θα τις ομολογούν μόνο οι...τρελοί και τα παιδιά...

ΝΩΝΤΑΣ ΣΚΟΠΕΤΕΑΣ

Μέτρον όλων ο... εαυτούλης,όχι το πρόσωπο.

 Το να φέρνει στην επικαιρότητα, μέσα σε μια τόσο γκρεμισμένη πολιτικά εποχή, τόσο απογοητευτικό κοινοβουλευτικά βιο, τη μορφή του Ιωάννη Καποδίστρια ο Γιάννης Σμαραγδής είναι δώρο!

 Υπενθυμίζει πως Κυβερνήτες υπάρχουν, δε μπορεί,αλλά είναι που ο λαός δύσκολα ανέχεται να τον κυβερνούν πρόσωπα υψηλότερα από το μπόι του,από το μέτριο και πάνω. Ο φθόνος και η μιζέρια επικρατούν,κι ο κόσμος χαίρεται να γκρινιάζει,να έχει να βρίζει εχθρό παρά άξιο να θαυμάζει. Μέτρον όλων ο εαυτούλης, όχι το πρόσωπο.

Μάρω Βαμβουνάκη

ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ. Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Λαμπρίτης* και Ελένη Παπαδάκη

Ο αρχιμανδρίτης είχε συλληφθει από την ΟΠΛΑ Γαλατσίου μια ημέρα πριν την Ελένη Παπαδάκη και κρατήθηκαν στο ίδιο κελί στη «Βίλλα Παπαλεονάρδου, οδός Πολυλά 1, πριν μεταφερθούν στον τόπο του μαρτυρίου τους, βασανισθούν και δολοφονηθούν. Σύμφωνα με την αδελφή του Αρχιμανδρίτη, κ. Χρυσούλα Λαμπρίτη, ο ιερωμένος εξομολόγησε την άτυχη ηθοποιό (άγνωστο πως η αδελφή το έμαθε, αφού ο αρχιμανδρίτης εσφαγιάσθη). Ο Αρχιμανδρίτης εσφάγη στις 24 Δεκεμβρίου στη θέση «Μάρμαρα» μεταξύ Νέας Ιωνίας και Κουκουβάουνων μαζί με άλλα 4 άτομα, εκ των οποίων τα δύο ήσαν γυναίκες, σύζυγοι ανδρών της Χωροφυλακής.

Σύμφωνα με τους κανόνες του ΚΚΕ, οι σφαγείς κάθε τομέα της ΟΠΛΑ έπρεπε να παραδίδουν στον επικεφαλής του τομέα τα τιμαλφή των θυμάτων και εκείνος στο ΚΚΕ. Επειδή ο ύπεύθυνος Γαλατσίου, ονόματι Μπάμπης Μπαμπούκος, δεν παρέδιδε αρκετά τιμαλφή εστάλη προς αντικατάστασή του ο επικεφαλής της ΟΠΛΑ Παγκρατίου, παλαιός σφαγέας από το 1943, ονόματι Νικόλαος Ανδρικίδης, και τον αντικατέστησε. Το επάγγελμα του Ανδρικίδη ήταν εκδορέας σε σφαγεία, «εντεροκόμος»(!) δήλωσε ο ίδιος στην ανάκρισή του το 1945. Λέγεται ότι αυτό που προκάλεσε την αλλάγή στην ΟΠΛΑ Γαλατσίου, ήταν οτι οι υπεύθυνοι του ΚΚΕ δεν έλαβαν τον χρυσό σταυρό του Αρχιμανδρίτη ούτε τα χρυσαφικά και τη γούνα της Παπαδάκη!

Και όμως ο Χριστός γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου.

 

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γεμίζει το διαδίκτυο με δημοσιεύσεις αμφισβήτησης της ημερομηνίας της κατά Σάρκα Γέννησης του Χριστού.
Είναι οι γνωστοί-άγνωστοι αμφισβητίες του Χριστιανισμού.
Η πιό γνωστή δικαιολογία τους είναι ότι αντικατέστησε την ήδη πρϋπάρχουσα εορτή του Ήλιου, την οποία γιόρταζαν αυτή την ημέρα οι ειδωλολάτρες.
Μάλλον το αντίθετο έγινε και θα το δούμε.
Είναι αλήθεια ότι τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού η Γέννηση του Χριστού γιορταζόταν μαζί με τα Θεοφάνια, γνώριζαν όμως ότι η 25 Δεκ ήταν αυτή η Ημέρα.
Ο Άγιος Ιπόλλυτος Ρώμης (170-235 μΧ) την αναφέρει ως ''προ οκτώ καλάνδων Ιανουαρίων'' δηλαδή οκτώ μέρες πριν την αρχή του Ιανουαρίου.
Η πρώτη επίσημη ιστορική μαρτυρία της ξεχωριστής Εορτής των Χριστουγέννων την 25 Δεκ είναι το 336 μΧ. ενώ μέχρι το 354 δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε Ρωμαϊκή εορτή του Ήλιου, ούτε καν στο Feriale Duranum, ένα ρωμαϊκό στρατιωτικό ημερολόγιο από την Dura Europos, το οποίο χρονολογείται στο 227 μ.Χ.

Οι παλαιότερες ρωμαϊκές εορτές προς τιμή του ήλιου, δηλαδή η 8 και 9 Αυγούστου, ίσως και η 28 Αυγούστου, μαρτυρούνται από επιγραφικό υλικό το οποίο είναι προγενέστερο του πρώτου μισού του Α’ αι. μ.Χ. και δεν έχουν καμιά αστρολογική συσχέτιση με ισημερίες ή ηλιοστάσια.
Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης το 354 μ.Χ. καθιέρωσε να εορτάζεται η Εορτή του Ηλίου την ίδια ημέρα με τα Χριστούγεννα.
Δεν ήταν τυχαία η ημερομηνία της 25 Δεκεμβρίου, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι βασιζόταν σε λεπτομερή μελέτη των Γραφών η οποία και έδειχνε την παραπάνω ημερομηνία.

Αυτή η μελέτη λοιπόν είχε αφετηρία τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο οποίος ήταν έξι μήνες μεγαλύτερος από τον Χριστό. Αυτό το γνωρίζουμε από τα λόγια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία την ημέρα του Ευαγγελισμού "και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνέλαβε υιόν εις το γήρας αυτής και αυτός είναι μήνας έκτος εις αυτή την καλουμένη στείρα".

Ένας ασυνήθιστος Ρώσος προσκυνητής

Ο Alexandru Sergheevici Kanisev,ήταν ένας ασυνήθιστος Ρώσος προσκυνητής,διέσχισε γονατιστός μία απόσταση 400 χιλιομέτρων,από το Ντιβέεβο μέχρι την Λαύρα του Αγίου Σεργίου στην Μόσχα σε δέκα μήνες.Αυτή η σκληρή άσκηση ήταν γι'αυτόν μία θυσία και μία προσευχή για να επιστρέψουν οι άνθρωποι στην πίστη

Κάποτε ο Αλέξανδρος ήταν οικοδόμος μέχρι που του εμφανίστηκε η Παναγία.Τον προέτρεψε να βαπτιστεί και έπειτα να ξεκινήσει το προσκύνημά του.Μέρα με την μέρα σερνόνταν γονατιστός κρατώντας ένα ραβδί και σπρώχνωντας ένα καρότσι με τα απαραίτητα.Τα γόνατά του προστατεύονταν από πολλές στρώσεις υφάσμα,ενώ στις μπότες είχαν τοποθετηθεί ρόδες για να διευκολύνετε.

Τις νύχτες τις περνούσε στο δάσος δίπλα στον δρόμο,χωρίς να υπολογίζει τους κινδύνους και τις καιρικές συνθήκες.Είχε μόνο την επιθυμία να υπηρετήσει τον Θεό και τους ανθρώπους.

Ο Αλέξανδρος εκοιμήθη εν Κυρίω.Οι προσευχές του και η θυσία του μένουν ζωντανή μαρτυρία της αγάπης για τον Θεό και τους ανθρώπους.Είθε ο Θεός να δεχτεί τον Αλέξανδρο στην Βασιλεία των Ουρανών.

1913-Ο Αγ.Σπυρίδων σώζει πλοίο με 1.300 Παξινούς και Κερκυραίους στρατιώτες

  Τον δυνατό χειμώνα και την τρικυμία του 1913, πολλά πλοία ναυάγησαν. 

Έξω από την Κέρκυρα βυθίστηκε ένα μικρό αυστριακό εμπορικό, το "Φραγκίσκος Ιωσήφ". 

Το Πλοίο "Υπεροχή" τα κατάφερε μετά από πολλές αγωνιώδεις ώρες.

 Το πλοίο "Υπεροχή" είχε φύγει από τους Παξούς, μεταφέροντας 1.300 Παξινούς και Κερκυραίους στρατιώτες, της Κλάσης 1913 Β, με προορισμό την Πάτρα, για να συμμετάσχουν στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. 

 Η"Υπεροχή" με κυβερνήτη τον Ιωάννη Φραγκόπουλο, βρέθηκε σε δυνατή τρικυμία και καταραρακτώδη βροχή, τόσο δυνατή, ώστε ο κυβερνήτης διέταξε να αδειάσει το κατάστρωμα. Μετά από καταστροφή του τιμονιού, ο έμπειρος Φραγκόπουλος και το πλήρωμα, χρησιμοποίησαν το πρυμναίο τιμόνι. Η "Υπεροχή" έφθασε στην Πάτρα, διανύοντας την απόσταση Παξοί - Πάτρα σε 62 ώρες. 

Φωτογραφία

Στην Πάτρα, οι Παξινοί και Κερκυραίοι στρατιώτες, το πλήρωμα και ο κυβερνήτης, μάζεψαν ένα τεράστιο ποσό, και αφιέρωσαν στον Άγιο Σπυρίδωνα μεγάλο ασημένιο καντήλι με το ομοίωμα του πλοίου "Υπεροχή".  Το αφιέρωμα του πλοίου "Υπεροχή" βρίσκεται στο πίσω μέρος του Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος από το 1913.

Ο προφήτης μιλά για «Ἐμμανουήλ», ενώ το παιδί λαμβάνει το όνομα «Ἰησοῦς».

[...]Κομβικό σημείο της(Κυριακής προ Χριστού Γεννήσεως) περικοπής —και συχνά παραγνωρισμένο— είναι η ένταση ανάμεσα στην προφητεία και την ονοματοδοσία.

Ο προφήτης μιλά για «Ἐμμανουήλ», ενώ το παιδί λαμβάνει το όνομα «Ἰησοῦς». Η φαινομενική αυτή απόκλιση δεν είναι ασυνέπεια, αλλά θεολογική διάκριση.

Το «Ἐμμανουήλ» δηλώνει τον τρόπο της παρουσίας: μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. Πρόκειται για οντολογική κατηγορία, για δήλωση σχέσης και εγγύτητας.
Δεν είναι κύριο όνομα, αλλά θεολογικό κατηγόρημα, ένας τίτλος που περιγράφει το μυστήριο της Ενανθρώπησης.

Αντιθέτως, το όνομα «Ἰησοῦς» δηλώνει την αποστολή μέσα στην ιστορία. Δεν περιγράφει απλώς ποιος είναι, αλλά τι πράττει: «σώσει τόν λαόν αὐτοῦ». Εδώ συναντώνται δύο επίπεδα θεολογίας: το εσχατολογικό και το ιστορικό. Ο Θεός είναι «μεθ’ ἡμῶν» όχι ως αφηρημένη εγγύτητα, αλλά ως ενεργός σωτηρία.
Το ένα όνομα αποκαλύπτει την οντολογία της παρουσίας ενώ το άλλο, την οικονομία της σωτηρίας. Η Εκκλησία δεν καλείται να επιλέξει ανάμεσα στα δύο, αλλά να τα κρατήσει σε δημιουργική ένταση.

Έτσι, η Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως δεν λειτουργεί απλώς ως προεόρτια μνήμη. Συνιστά θεολογική άσκηση: μας εκπαιδεύει να διαβάζουμε την ιστορία όχι ως αυτοτελές αφήγημα, αλλά ως χώρο ενσάρκωσης.
Ο Χριστός δεν γεννιέται για να επιβεβαιώσει μια προφητεία, αλλά για να τη μετασχηματίσει σε ζώσα παρουσία.
Και αυτή η παρουσία δεν ακυρώνει τον χρόνο, αλλά τον καθιστά τόπο σωτηρίας.

Ολόκληρη η ανάρτηση εδώ

Μάνος Λαμπράκης

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ -ΔΗΜΗΤΡΗ Γκαγκαστάθη...

                            

«Ο Χριστός Εμμανουήλ», Μουσείο Ζακύνθου

«Ο Χριστός Εμμανουήλ».

Τοιχογραφία από το ναό του Σωτήρα στο Κάστρο. Τέλη 12ου αι.

"Δεν είναι τυχαίο που στην εικόνα της Γέννησης εικονίζουν οι αγιογράφοι δίπλα στον Ιωσήφ έναν γέρο με μια μαγκούρα να του μιλά...

"Δεν είναι τυχαίο που στην εικόνα της Γέννησης εικονίζουν οι αγιογράφοι δίπλα στον Ιωσήφ έναν γέρο με μια μαγκούρα να του μιλά...
"Πόσο ανθρώπινη η σκηνή με τον Ιωσήφ τον Μνήστωρ της Παναγίας μας να παλεύει με τους λογισμούς του σαν έμαθε την εγκυμοσύνη της...
Να κάνει το ''σωστό''και να παραδώσει την Μαριάμ προς λιθοβολισμό(γιατί ήταν έγκυος όχι από τον ίδιο)ή να‘’κάνει τα στραβά μάτια’’.
Το γράμμα του νόμου με το πνεύμα του Θεού...

Τούτοι οι αγώνες, αιώνες τώρα(δίχως ημίχρονα, διαιτητές, κανόνες και καθυστερήσεις...)διεξάγονται στα γήπεδα της ψυχής μας.
Δεν είναι τυχαίο που στην εικόνα της Γέννησης εικονίζουν οι αγιογράφοι δίπλα στον Ιωσήφ έναν γέρο με μια μαγκούρα να του μιλά...
Ο πονηρός είναι που σκοτίζει τον νου με χίλιους δυο λογισμούς...

Στο πρόσωπο του Ιωσήφ βρίσκει εφαρμογή αυτό που λέγεται στον ‘’Ύμνο της Αγάπης‘’:«η αγάπη πάντα στέγει (σκεπάζει)…»
Πόσο ξένο είναι τούτο για τον αιμοδιψή κόσμο που μας περιβάλλει…
‘’Όλα στη φόρα‘’ είναι το δικό του ‘’μότο’’...
Πότε λοιπόν άκουσε την μιλιά του Θεού(μέσα από τον άγγελο) ο Ιωσήφ;
Όταν μέσα από την επιλογή του ανέβηκε στο ύψος της σταυρικής αγάπης…
Εκεί πάνω είναι που γεμίζει όλη η ύπαρξη μας με τον Λόγο Του, δηλαδή με ειρήνη, ελπίδα, χαρά...
Και όπως εκείνος (ο Ιωσήφ) να μην μασάμε...Να προχωράμε μπροστά κοιτώντας Ψηλά!

 π. Ioannis Papadimitriou / αντιγραφή

Γιατί λέτε να αρνήθηκαν στην Παναγία κατάλυμα οι άνθρωποι της Βηθλεέμ;

 Γιατί λέτε να αρνήθηκαν στην Παναγία κατάλυμα οι άνθρωποι της Βηθλεέμ; Ολόκληρη πόλη δεν βρέθηκε κάποιος να πάρει στο σπίτι του, μια μικρή έγκυο γυναίκα; Νομίζω ότι αυτή η άρνηση φιλοξενίας, κρύβει κάτι βαθύτερο. Κρύβει την άρνηση αυτού το κόσμου, να φιλοξενήσει την αγνότητα, την αθωότητα και καθαρότητα. Στο πρόσωπο της Παναγίας, οι άνθρωποι αρνούνται το θαύμα του Θεού στην ζωή.

Μην μας προκαλεί εντύπωση, διότι αυτή η άρνηση είναι και δική μας. Καθημερινά αρνούμαστε στο Χριστό να γεννηθεί μέσα μας. Του κλείνουμε όλες τις πόρτες κατάμουτρα. Τον πετάμε έξω από την ζωή μας. Δεν θέλουμε να αναλάβουμε το κόστος της φιλοξενίας, δηλαδή των αλλαγών που πρέπει να γίνουν στο βίο μας.

Κυριακή προ των Χριστουγέννων — Η Γενεαλογία του Ιησού Χριστού

Ματθαίος 1:1–25

  Την Κυριακή προ των Χριστουγέννων η Εκκλησία μάς παρουσιάζει το πρώτο κεφάλαιο του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, όπου ο Ευαγγελιστής παραθέτει την γενεαλογία του Ιησού Χριστού, Υιού του Δαυίδ και Υιού του Αβραάμ. Με μια απλή ματιά, ο κατάλογος των ονομάτων ίσως φαίνεται τυπικός, όμως μέσα του κρύβεται ένα βαθύ θεολογικό μήνυμα: η ιστορία της γενεαλογίας από τον Αβραάμ μέχρι τον Χριστό (και σύμφωνα με την γενεαλογία του Λουκά από τον Αδάμ μέχρι τον Χριστό) είναι ιστορία σωτηρίας, ιστορία της παρουσίας του Θεού μέσα στην ανθρώπινη αδυναμία.

  Ο Απόστολος Ματθαίος αρχίζει το Ευαγγέλιό του με πρόσωπα, με γενιές ανθρώπων. Θέλει να δείξει ότι ο Θεός δεν σώζει τον άνθρωπο έξω από την ανθρώπινη ιστορία, αλλά μέσα σε αυτήν. Ο Χριστός δεν εμφανίζεται ξαφνικά, αλλά εισέρχεται στον κόσμο ως καρπός μιας πορείας, ως εκπλήρωση των υποσχέσεων που ο Θεός έδωσε στον Αβραάμ. Η Παλαιά Διαθήκη γίνεται, έτσι, προοίμιο της Ενανθρωπήσεως.

  Η γενεαλογία, όμως, δεν περιλαμβάνει μόνον δικαίους. Ο Ματθαίος μνημονεύει και ανθρώπους αμαρτωλούς ή αλλόφυλους, όπως τον Μανασσή, την Ραχάβ, την Βηρσαβεέ, την Ρουθ. Ο Θεός, χωρίς να εγκρίνει την αμαρτία, εργάζεται ακόμη και μέσα από τις ανθρώπινες αδυναμίες για να πραγματοποιήσει το σχέδιο της σωτηρίας. Ο Χριστός, «ο αναμάρτητος», παίρνει πάνω Του όλη την ανθρώπινη ιστορία· τις πτώσεις, τα λάθη, τα τραύματα, και τα λυτρώνει. Η σωτηρία δεν χαρίζεται στους “καθαρούς”, αλλά σε όσους μετανοούν και επιθυμούν το φως Του.

Η Γέννηση του Χριστού είναι, λοιπόν, η είσοδος του Θεού μέσα στην τραγωδία της ανθρώπινης ιστορίας, για να τη μεταμορφώσει σε γεγονός χάριτος.

Επιθυμώ τό μαρτύριο, νά γίνει τό σῶμα μου «ψωμί τοῦ Χριστοῦ, ἀλεσμένο ἀπό τά δόντια τῶν θηρίων»!

  Στήν περίφημη ἐπιστολή του «πρός Ρωμαίους»,ο Άγιος Ιγνάτιος όταν ἔμαθε ὅτι οἱ Χριστιανοί τῆς Ρώμης σχεδίαζαν τή σωτηρία του, ἐκεῖνος τούς διαμήνυσε ὅτι ἐπιθυμεῖ τό μαρτύριο, νά γίνει τό σῶμα του «ψωμί τοῦ Χριστοῦ, ἀλεσμένο ἀπό τά δόντια τῶν θηρίων»! Τούς παρακαλοῦσε νά μήν τοῦ στερήσουν αὐτή τή χαρά καί τιμή

 Ὅταν ἦρθε ἡ μέρα τοῦ μαρτυρίου,γέμισε τὸ ἀμφιθέατρο με κόσμο. Ὁ Ἰγνάτιος στάθηκε ἀτάραχος ἀκόμα καί ὅταν ἀντίκρισε τά λιοντάρια πού ἤξερε ὅτι ἐπρόκειτο νά τόν κατασπαράξουν. Τά φοβερά θηρία ξέσχισαν τίς σάρκες τοῦ μάρτυρα ἐπισκόπου. Ὅμως, μέ θαυμαστό τρόπο, ἄφησαν ἄθικτη τὴν καρδιὰ τοῦ Ἁγίου! Σεβάστηκαν τὴν καρδιά, ποὺ ἦταν γεμάτη ἀγάπη καὶ ἔρωτα γιὰ τὸν Χριστό. 

 Λέει ἡ παράδοση ὅτι σχίσανε τὴν καρδιά, καὶ μέσα βρῆκαν γραμμένη μὲ χρυσά γράμματα τὴ φράση «Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἔρως τῆς ψυχῆς μου». Ἀπὸ αὐτὸ ὀνομάστηκε Θεοφόρος,διότι ἔφερε μέσα του τὸν Χριστό, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό.

*Άθληση τού Άγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου.

Τοιχογραφία τού 14ου αι. στην Ι.Μ. Παναγίας Σουμελά, Τραπεζούντα

πηγή

Τα θαυμαστά που Χάριτι Θεού γινόντουσαν από αυτόν προκαλούν δέος..

Αύριο η μνήμη του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης...Το ιλαρό του προσώπου του σε ‘’αιχμαλωτίζει’’...
Τα θαυμαστά που Χάριτι Θεού γινόντουσαν από αυτόν προκαλούν δέος...
Ο Άγιος Σιλουανός(τότε ως λαϊκός πριν πάει στο Άγιο Όρος)που πολλές φορές εκκλησιαζόταν στον ναού που λειτουργούσε ο Άγιος Ιωάννης αναφέρει:

‘’Έμεινα έκπληκτος για την δύναμη της προσευχής του, κι από τότε – παρότι πέρασαν γύρω στα σαράντα χρόνια- δεν είδα κανένα να λειτουργεί όπως εκείνος.

Ο πάτερ Ιωάννης είχε μέσα του άφθονη την χάρη του Αγίου Πνεύματος, που θέρμαινε την καρδιά του με την αγάπη τού Θεού και το ίδιο Άγιο Πνεύμα, μέσω αυτού, επενεργούσε στους ανθρώπους.
Είδα πώς έτρεχε ξοπίσω του ο λαός, σαν σε πυρκαγιά, για να πάρουν ευλογία, κι όταν την έπαιρναν χαίρονταν,γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι ευχάριστο και δίνει στην ψυχή ειρήνη και γλυκύτητα.’’

Ο Θεός, πολλαπλασιάζει ό,τι έχεις. Ό,τι εσύ επιλέγεις… Ό,τι κρατάς στα χέρια σου…

«Άκου να σου πω Λευτέρη», μου είπε ο φίλος μου ο Ιωσήφ…
«Όταν ο Θεός βλέπει τον άνθρωπο, συνέχεια να γκρινιάζει για τις δυσκολίες του, τότε, επιτρέπει παραπάνω δυσκολίες για να τον συνεφέρει…».
«Τι; Νομίζεις πως είσαι χάλια; Για δες πως είναι το χάλια…», και έτσι επιτρέπει τα χειρότερα…

«Όταν πάλι τον βλέπει τον άνθρωπο να είναι χαρούμενος και να δοξολογεί, τότε, επιτρέπει η χαρά του αυτή να αυξάνει».
«Τι; Νομίζεις πως είσαι ευτυχισμένος; Για δες πως είναι να είσαι πραγματικά καλά…», και έτσι σου επιτρέπει, όλο και πιο ωραία πράγματα στη ζωή σου…

Ο Θεός, πολλαπλασιάζει ό,τι έχεις. Ό,τι εσύ επιλέγεις… Ό,τι κρατάς στα χέρια σου…
Αυτά μου είπε ο φίλος μου ο Ιωσήφ και έκανε να φύγει…

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Ακόμη κι αν το κάνουν απολύτως ολοι...

Ακόμα κι αν το κανει η πλειοψηφία,
Ακόμη κι αν το κάνουν απολύτως ολοι,
το λάθος ειναι λαθος.Δεν μπορεί ποτέ να το βαφτίζουμε "σωστό".

πηγή

Τα φράγκα ειναι το πιο νοστιμο φαΐ....

Αν θελει η [...] Φουντουλη[...] κι ο αντρας της να τρωνε σκουληκια και ακριδες μαγκια τους.
Στηνει φαρμα εντομων στο Πηλιο.
Εμεις οι απολιτιστοι επιμενουμε και θελουμε μπριζολα και λουκανικο απο γουρουνακι, κιμα απο μοσχαρακι και μπουτακι απο κοτοπουλο.
Η νεα ταξη πραγματων ειναι πιο κοντα απ' ο,τι νομιζατε.
Οι επιδοτησεις και τα φραγκα δινονται μονο για αυτα που θελει η νεα μελλοντικη καθεστηκυια ταξη καθυστερημενων.
Γι' αυτο εφευρισκουν ευλογιες, γι' αυτο δεν εμβολιαζουν τα ζωα, γι' αυτο σκοτωνουν προβατα, μοσχαρια και αγελαδες.
Η μανδαμ το εχει ''σπουδαξει'' καλα το αντικειμενο.

Αντικείμενο του μεταδιδακτορικού της είναι οι στάσεις και οι πεποιθήσεις των Ελλήνων καταναλωτών ως προς την εντομοφαγία, η οποία δεν εμφανίζεται ιδιαιτέρως αποδεκτή σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, παρά τη διεθνή τάση (πρωτο υπουλο χτυπημα που αποσκοπει στο να προκαλεσει ενοχες στον απλο κοσμο) αλλά και το γεγονός ότι τα εδώδιμα έντομα «καλλιεργούνται» σε αποστειρωμένο περιβάλλον, χωρίς εμβόλια και αντιβίωση και δίνουν υψηλής ποιότητας πρωτεΐνη (δευτερο υπουλο χτυπημα στοχευοντας στον αποπροσανατολισμο του κοσμου).

''Την τεκούσαν κατέσχεν απήμαντον''

 ❝ ἀπήμαντος ❞

(δύσκολες λέξεις & φράσεις της υμνογραφίας)

Η λέξη "ἀπήμαντος" (κ. ἀπήματος) είναι ομηρική και σημαίνει «αυτός που δεν έχει πάθει καμιά συμφορά ή ζημιά (< α- στερ. + πημαίνω < "πῆμα" «συμφορά, δυστυχία»).

Απαντά πχ στην Οδύσσεια (τ 279-281), όπου περιγράφεται η φιλοξενία των Φαιάκων προς τον Οδυσσέα

«οἳ δή μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο

καί οἱ πολλὰ δόσαν πέμπειν τέ μιν ἤθελον αὐτοὶ

οἴκαδʼ ἀπήμαντον. »

(μετάφρ.)

«Αυτοί λοιπόν τον τίμησαν με την καρδιά τους σαν θεό,

και του έδωσαν πολλά δώρα και ήθελαν οι ίδιοι να τον στείλουν

στην πατρίδα του αβλαβή»

Ήτανε εξαρχής ψευτιά... για να ξεγελάσουν τους λαούς τους...

 Απόσπασμα από τον Ιωάννη Μεταξά, Τετράδιο Σκέψεων, Κηφισιά 2-1-1941:

"Ήτανε εξαρχής ψευτιά... για να ξεγελάσουν τους λαούς τους... Αληθινό δε είναι ένας διψασμένος ιμπεριαλισμός... Είναι όχι μόνο μωρός, αλλά και κακόπιστος ο Έλληνας που πιστεύει ακόμα τώρα πλέον σε ιδεολογίες του Χίτλερ και του Μουσσολίνι... Είναι πολύ χαμηλοί... Ούτε σε γερμανικές ιδεολογίες και ρωμαντισμούς. Ιταλικές δεν υπάρχουνε".

Ο φασισμός δεν είναι ένα απλό επίθετο, ούτε εργαλείο για να εκφράζουμε επιπόλαια διαφωνίες. Είναι ολοκληρωτική ιδεολογία, φορτισμένη με βία, υποταγή στον ηγέτη, καταπίεση της ελευθερίας και επιβολή του μίσους ως μέσου πολιτικής. Είναι έννοια βαριά, ιστορικά και ηθικά, που δεν επιτρέπεται να διαστρεβλώνεται.

Ο Μεταξάς, παρά την επιβεβλημένη για την εποχή αυστηρότητα του καθεστώτος του, διέκρινε καθαρά την αλήθεια από την ψευδαίσθηση. Για εκείνον, οι ιδεολογίες του Χίτλερ και του Μουσολίνι ήταν ψευδείς, επικίνδυνες και χειραγωγικές. Η γενικότερη στάση του αλλά και ειδικά το «Όχι» της 28ης Οκτωβρίου 1940 δεν ήταν απλώς στρατιωτική αντίσταση αλλά μια ηχηρή δήλωση κατά κάθε μορφής ολοκληρωτισμού, τρανή απόδειξη ότι η ιστορική συνείδηση και η αλήθεια δεν υποτάσσονται στη δύναμη ή στην προπαγάνδα.

ΦΑΡΑΣΑ

 

Φωτογραφία από την απέναντι πλευρά του ποταμού, από τον αντίκρυ βράχο, τον Καβάρη

  Τα Φάρασα στέκονται μοναχά, χωριό και περιφέρεια, φρουρός του ελληνισμού στη νοτιοανατολική Καππαδοκία χτισμένα απάνω σε μια βραχοτοπιά κι αντίκρυ τους υψώνεται άλλος βράχος, του Καβάρη ό βράχος. 

 Ανάμεσά τους κυλάει ορμητικός ό Ζαμάντης, λες κι έσκισε το βράχο του ποταμού η ορμή. Έτσι στέκουνταν τα Φάρασα μοναχικά στο κέντρο μιας άγριας και δύσβατης χαράδρας. Μέρες μακρά από τα μεγάλα κέντρα Καισάρεια και Άδανα, 12 ώρες από το Βερέκι, 6 ώρες από τις Αχιαβοϋδες. Ούτε καρόδρομο δε βρίσκανε οι Φαρασώτες πριν από 30 ή 40 χιλιόμετρα, γι’ αυτό ίσως ν’ απομείναν μονάχα τους τα Φάρασα, τα ίδια, χωριό και περιφέρεια, φρουρός του ελληνισμού στη νοτιοανατολική Καππαδοκία.

Μέλπω Μερλιέ

πηγή

Όταν τα βήματα του Αγίου συναντηθούν με τα όνειρα του νέου

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Γ. ΚΟΜΠΟΣ (1920-2005)

 Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται από την κοίμηση του Αγίου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου Γ. Κόμπου ( †17-12-2005) και παραμένει περισσότερο επίκαιρος από ποτέ. Η σκέψη μας γυρίζει στη ζωή του, στις διδαχές του, στο παράδειγμά του. Οι αφορμές πολλές, όπως η πρώτη μέρα στο σχολείο (11-9-2025), όταν στο τέλος του αγιασμού οι μαθητές αυθόρμητα άρχισαν να προσέρχονται ένας- ένας για να τους αγιάσει και να τους ευλογήσει ο ιερέας προσωπικά τον καθένα, ασπαζόμενοι τον Σταυρό με χαρά. Ενόσω ο ιερέας τους ευλογούσε στο κεφαλάκι τους με τον αγιασμένο βασιλικό, δίχως να δυσφορήσει για την ολοένα μεγαλύτερη προσέλευση και τον απαιτούμενο χρόνο, οι στιγμές διατηρούσαν την ομορφιά της ιερότητά τους.

Στα πρόσωπα των παιδιών καθρεπτιζόταν εκείνη η πηγαία εσωτερική αναγκαιότητα που τους ωθεί να στέκονται με πολύ σεβασμό κάθε φορά που καταφέρνουν να συναντήσουν την εκφρασμένη Αλήθεια στο πρόσωπο ενός Ιερωμένου. Τότε ζωντάνεψαν μπροστά μας εικόνες από τη ζωή του Αγίου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου και τη σχέση του με τους νέους, καθώς όλη η επίγειος πορεία του ήταν πλαισιωμένη από νέους, μαζί με τους οποίους αγωνίστηκε για τη διαμόρφωση της ολοκληρωμένης προσωπικότητας τους μέσα σε μια ισορροπημένη εν Χριστώ ζωή.

Ο Αντώνιος Γ. Κόμπος το 1939 «εἰσήχθη εἰς την Μαράσλειον Παιδαγωγικήν Ἀκαδημίαν» και τα δύσκολα χρόνια της κατοχής θα συνεισφέρει στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας, στην ιδιαίτερη πολυαγαπημένη του πατρίδα, το Άργος :

«Μέσα στην κατοχή και κάτω από το φάσμα της πείνας έκανε ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές του δημοτικού Σχολείου στα γύρω χωριά κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά σε παιδιά, που λόγω φτώχειας δεν είχαν τίποτε να του προσφέρουν και δίσταζαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, τα καλούσε ιδιαιτέρως και τους έλεγε να έρχονται δωρεάν. Χρήματα για να βοηθήσει τους πτωχούς μαθητές δεν είχε. Αυτό όμως που διέθετε, τὴ γνώση, την έδινε δωρεάν. Εξασκούσε και αυτός τὴ φιλανθρωπία με τον τρόπο, που μπορούσε. Εφάρμοζε τα λόγια του Απ. Πέτρου: ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι· ὅ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι (γ,6)».

Κατά τα έτη 1943-45 θα υπηρετήσει για μία διετία ως Δημοδιδάσκαλος στην περιοχή Κάντια Αργολίδος.

Η εφέστιος αργυροεπένδυτη εικόνα του Πολιούχου Αιγίνης Αγίου Διονυσίου

 

πηγή

Η ανθοστόλιστη εφέστιος αργυροεπένδυτη εικόνα του Πολιούχου Αιγίνης Αγίου Διονυσίου στον χρονολογούμενο από το 1806 ομώνυμο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του νησιού.

Ήταν φώτα, χίλια φώτα,μα δεν ήτανε το ΦΩΣ!

Ήταν φώτα, χίλια φώτα,μα δεν ήτανε το ΦΩΣ!

 Γιώργος Βερίτης

ΤΟ ΞΕΣΚΛΑΒΩΜΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΗ

ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ
Πρὸς ὅλους τοὺς χρεωμένους χωρικούς τῆς Ἑλλάδος.
ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ
᾿Αγρότες!
“Όλοι σας θυμάστε σε ποιὰ κατάσταση έξαθλιωμένη εἴχατε περιπέσει κατὰ τὰ τελευταία δέκα χρόνια. Ἡ οἰκονομική κρίση, ἡ ὁποία ἔγινε φανερή ἀπὸ τὸ 1929 γιὰ τὸν ἀστικό κόσμο ἐσᾶς σᾶς ἐχτυπησε σκληρότερα καὶ δυνατώτερα.
Με το νόμο που δημοσίευσε η Κυβέρνηση ξεσκλαβώθηκαν 650 περίπου χιλιάδες οἰκογένειες, τῶν ἀγροτῶν.

Τὰ χρέη τῶν ἀγροτῶν εἶναι πολύ παληά. Μερικά χρονολογοῦνται ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ τὰ μέλη κάθε αγροτικῆς οἰκογένειας, που μποροῦσαν νὰ ἐργασθούν, βρισκόντανε στο μέτωπο γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πατρίδας. Τὰ περισσότερα ὅμως έδημιουργήθηκαν ἀπὸ τὸ 1927 καὶ ἐξῆς, ὁπότε ἄρχισε μιὰ ἐντονώτερη προσπάθεια γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς καλλιεργείας. Απὸ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη καὶ πέρα ὁ ἐπίσημος τόκος τοῦ δανεισμού στη χώρα μας ήταν πολύ μεγάλος, ἀληθινά δυσβάστακτος καὶ ἀσυγκρίτως μεγαλύτερος ἀπὸ ἀπὸ τὸν ἐπίσημο συμβατικό τόκο ὅλων τῶν ἄλλων εὐρωπαϊκών Κρατών.

Αν ἀφήναμε τον ἀγρότη να συντριβή κάτω ἀπὸ τὸ βάρος των χρεών, καὶ θὰ συνέβαινε ἀσφαλῶς αὐτό χωρίς την μεταβολή της 4ης Αὐγούστου, ή παραγωγή μας θὰ μίκραινε, τὸ συνάλλαγμα θὰ λιγόστευε.

ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ-1570

Του Αγίου Σεβαστιανού σήμερα.
Ο Άγιος όπως απεικονίζεται σε τοιχογραφία του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου στα Παλατίτσια Ημαθίας, έργο του ζωγράφου Νικολάου από το Λινοτόπι Καστοριάς, 1570.

πηγή

Περί ιδιωτικοποίησης του νερού!!!

Αυτά που μας λένε για λειψυδρία κλπ, είναι παπ - - - α μάντολες.
Όλα είναι για ένα σκοπό.Τι θα συμβεί στο άμεσο μέλλον.
Οι υπηρεσίες ύδρευσης ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ (Αθήνα-Θεσσαλονίκη αντίστοιχα) θα κάνουν γεωγραφική επέκταση των ορίων τους. Δηλαδή, θα απορροφήσουν κι άλλες υπηρεσίες ύδρευσης οι οποίες θα καταργηθούν.
Αυτές θα είναι οι 2 πρώτες υπηρεσίες. Καθόσον όμως υπάρχουν περισσότερες από 700 υπηρεσίες ύδρευσης σε όλη την Ελλάδα, θα δημιουργηθεί και μία τρίτη υπηρεσία η οποία θα αναλάβει την ευθύνη για την υπόλοιπη χώρα.

Τώρα...
Για την ΕΥΔΑΠ, ενδιαφέρεται να την αγοράσει ένας αμερικανός ιδιώτης μεγαλοεπενδυτής, ο Τζον Πόλσον, ο οποίος έχει προσωπική περιουσία άνω των 3,8 δισ. δολαρίων. Κατέχει ήδη ως μέτοχος στην ΕΥΔΑΠ, το 9,99%.
Για την ΕΥΑΘ, ενδιαφέρεται να την αγοράσει η γαλλική εταιρεία διαχείρισης νερού Vigie (πρώην Suez), η οποία είναι και αυτή μέτοχος με 5,46%. Η Vigie (πρώην Suez) παλαιότερα, είχε κάνει πρόταση για να αποκτήσει πάνω από το 70% της ΕΥΑΘ.
Η τρίτη εταιρεία, δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη. Είναι σαν την Kinder έκπληξη!!!
Όποια και να είναι όμως, το νερό πλέον δεν θα είναι δημόσιο αγαθό.
Τί σημαίνει αυτό.
Θα απαγορευτεί κάθε είδους γεώτρηση.
Θα απαγορευτεί να έχεις πηγάδι στο χωράφι σου.
Και...οι αγρότες θα "τελειώσουν". Διότι βάση της οδηγίας 2000/60/EΚ 22/12/2000 του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου, οι αγρότες θεωρούνται ότι "ρυπαίνουν το περιβάλλον", με την άσκηση της αγροτικής δραστηριότητας(άντληση νερού για τα χωράφια τους). Έτσι, θα έχουν κατακόρυφη αύξηση της τιμής της χρήσης του νερού διαμέσου της επιβολής περιβαλλοντικών τελών. Από στρεμματική χρέωση που είναι μέχρι τώρα, σε χρέωση ανα κυβικό μέτρο νερού.
Και τέλος, τα τιμολόγια για τους ιδιώτες, θα έχουν κατακόρυφη αύξηση!!!
Και ένα μπόνους για σας!

Αυτός ερχόταν στην Καλιφόρνια και μου έλεγε, πως θα με κάνει καλά...!

Ένα κοριτσάκι από την Καλιφόρνια της Αμερικής ήταν παράλυτο. Είχε σοβαρό πρόβλημα στη σπονδυλική του στήλη. Συχνά έβλεπαν στον ύπνο τους και αυτό και η μητέρα της ένα καλόγηρο που τους καλούσε να έρθουν στη Ζάκυνθο και τους υποσχόταν ότι το κοριτσάκι θα γίνη καλά.
Τελικά απεφάσισαν να έρθουν στο νησί μας αν και δεν ήξεραν να μιλάνε Ελληνικά.

Ένας καλός γιατρός, ονόματι Κούμανης, μιλούσε καλά την Αγγλική γλώσσα και λέγει στη μητέρα του κοριτσιού γεμάτος απορία.
― Καλά ήλθες από την Καλιφόρνια στη Ζάκυνθο; Ποίος είναι ικανός από εμάς να θεραπεύση το παιδί σου;
Η μητέρα του απάντησε ότι έβλεπαν ένα καλόγηρο που τους παρότρυνε γι’ αυτό.
Αμέσως κατάλαβε ο γιατρός και της υπέδειξε να πάη στο Ναό του αγίου Διονυσίου. Κατά θεία συγκυρία ήταν και η εορτή του Αγίου Διονυσίου.
Επήγαν λοιπόν στην Εκκλησία και στον Εσπερινό μόλις βγάλαμε τον Άγιο στην Ωραία Πύλη, καθώς ήταν το κοριτσάκι ακίνητο, παράλυτο, δίνει ένα σάλτο και πάει και αγκαλιάζει τα πόδια του Αγίου, και έλεγε στην ελληνική γλώσσα, παρ’ όλο που δεν την ήξερε.
― Αυτός ερχόταν στην Καλιφόρνια και μου έλεγε, πως θα με κάνει καλά.

Το τι έγινε δεν μπορεί κανείς να το περιγράψει. Και η μητέρα της ευχαριστώντας τον Άγιο έφυγε με το κοριτσάκι της υγιέστατο.
Μαρτυρία π. Χρυσόστομος Γκέλμπεσης 

πηγή

Ας νοιώσουν ντροπή όλοι οι κοιλιόδουλοι, σαν βλέπουν την εγκράτεια των θηρίων.

Aγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

 Τα θηρία ξέρουν να σέβονται τους φίλους του Θεού. Και όταν ακόμα τα θερίζει η πείνα, γίνονται σεβαστικά.

 Ας νοιώσουν ντροπή όλοι οι κοιλιόδουλοι, σαν βλέπουν την εγκράτεια των θηρίων. Λιοντάρια είδαν τον Δανιήλ και έδειξαν εγκράτεια.
Εμείς βλέπουμε τον Υιό του Θεού να έρχεται σε μας, και δεν σεβόμαστε.

 Τα λιοντάρια προτίμησαν να πεθάνουν από την πείνα, παρά να αγγίξουν το σώμα του αγίου. 

Εμείς βλέπουμε γυμνό το Χριστό,να περιφέρεται απ' εδώ και απ' εκεί και να λιώνει από την πείνα,και δεν του προσφέρουμε ούτε τα περιττά. Ζούμε πλουσιοπάροχα και περιφρονούμε τους αγίους, τους αδελφούς μας που πεινάνε.

πηγή

– Αχ, αυτός όταν έφτασε μπροστά στην πόρτα του Παραδείσου δεν πρόλαβε να βάλει το χέρι στο πόμολο.Άνοιξε ο Παράδεισος μόνος του.

  Ο μακαριστός άγιος επίσκοπος Αντώνιος Σιατίστης συνέλεγε την πνευματική γύρη, ανακαλύπτοντας ιερείς που αγωνίζονταν τον καλό αγώνα προς την σωτηρία και την αγιότητα! 

  Επισκεπτόταν θεοφόρους πατέρες και μητέρες και είχε πνευματική επικοινωνία μαζί τους, επισημαίνοντας «γιατί πολύ ωφελοῦμαι»….!

  Τον άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη στην Εύβοια, τον άγιο Πορφύριο, στο Άγιο Όρος τον άγιο Παίσιο, τον π. Πετρώνιο και τον άγιο Διονύσιο της Κολιτσού τους Ρουμάνους, την αγία γερόντισσα Μακρίνα στην Ι.Μ. Αρτοκωστά Αρκαδίας, τον γέροντα Βασίλειο Καυσοκαλυβίτη, τον π. Αμβρόσιο Λάζαρη στην Ι. Μονή Δαδίου, τον π. Παναγιώτη στα Βραγγιανά των Αγράφων, τον π. Αριστείδη Παπαδόπουλος από τη Μικρόπολη στην Δράμα και τον π. Ιωάννη Καλαΐδη στις Σέρρες!

Ο Γέροντας Αμβρόσιος(Λάζαρης) σεβόταν τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιο Κόμπο, τον αγαπούσε και τον ξεχώριζε στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, γιατί έμοιαζαν: ήταν κι αυτός άνθρωπος απλός, ταπεινός, της μετάνοιας, ελεήμων, της αγάπης και μακριά από κάθε ανθρώπινη δόξα ή υλικά αγαθά.