Μέσω της αιρετικής Δύσης που έχει αποκλείσει τη Θεία Χάρη από τον κόσμο, προσπαθεί να δώσει κάτι ευχάριστο στη ζωή μας. Δίνοντας στη θεϊκή γιορτή ένα ευχάριστο κλίμα χωρίς ουσιαστική επίσκεψη του Θεού στη γη και μέσα μας, δε μας λέει κάτι καινούργιο. Μας ρίχνει πάλι στη γη αδύναμους μπροστά στο θάνατο.
Έτσι προβάλλει μόνο το συναίσθημα της γιορτής ως κάτι τάχα θετικό χωρίς να δίνει απάντηση στα βαθιά και αιώνια προβλήματα του ανθρώπου που πλησιάζει όλο και πιο κοντά στο θάνατο. Τότε, άραγε, γιατί είναι γιορτή; Γιατί έχει θρησκευτικό το περιεχόμενο; Γιατί δεν προβάλλει έναν Χριστό που έδωσε το αίμα Του να μας ελευθερώσει;
Πληγωμένοι από το κενό της ζωής μας, από το σκοτάδι του ουρανού, από προβλήματα της ύπαρξης ζητάμε από το Θεό που μας έπλασε μια βοήθεια, μια συνάντηση μαζί Του ανάμεσα στα φωτάκια που αναβοσβήνουν γύρω μας και τα χαμόγελα που κρατάνε όσο μια συγκέντρωση παρέας που συναντιέται για να ξεχαστεί...
Το νόημα της γιορτής είναι ότι επιτέλους ο Θεός κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος! Είναι ασύλληπτο πως έγινε κάτι τέτοιο, αλλά μόνο αυτό θα μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυα της ερημιάς και του θανάτου που ζούμε χωρίς άλλη ελπίδα στην πρόσκαιρη ζωή μας. Το παν λοιπόν είναι να βρούμε το νόημα της γιορτής.
Για να πλησιάσουμε την αληθινή γιορτή πρέπει καταρχήν να απομακρύνουμε το θόρυβο αυτό του κόσμου γύρω μας, που θέλει να σκεπάσει ύπουλα τη χαρά του ουρανού, την είδηση που θα αλλάξει τη ζωή μας κάνοντας το χατίρι του πονηρού που ασκεί κάθε μέσο, για να μη δούμε το βάθος της γιορτής αυτής, ως πρόκληση του ίδιου του Θεού.
Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί, ας κάνουμε μια προσευχή, γιατί υπάρχει ένας ύπουλος εχθρός, που παραμονεύει με άλλες χαρές, για να μας βυθίσει πάλι στο ψέμα και τον πόνο. Έχει μετατρέψει την ελευθερία που μας έφερε ο Θεός σε κοσμικό πανηγύρι για να μην ασχολούμαστε καθόλου με τη θεραπεία μας.
Αφού εντοπίσουμε λοιπόν τον εχθρό αυτό που είναι τόσο έμπειρος εδώ και αιώνες στη διαστροφή της πραγματικότητας, προχωράμε στο βάθος της γιορτής που απευθύνεται σε μας. Το νόημα λοιπόν της γιορτής είναι ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία, για να μας ανεβάσει ψηλά, εκεί που ανήκουμε: κοντά Του.
Το νόημα του κόσμου αυτού είναι λοιπόν πολύ βαθύ και έχει προορισμό να υψωθεί στην αγάπη του ίδιου του Θεού, κάνοντας τη χαρά αιώνιο παρόν, χαρά συνάντησης με τον ίδιο το Θεό και σχέσης μαζί Του χωρίς πια τίποτα να στέκεται εμπόδιο, καμία λογική, κανένα επιχείρημα, που επιχειρεί να μας χωρίσει από τη χαρά αυτή.
Μας έχει πλάσει για να γίνουμε δικά Του παιδιά, συγγενείς Του, να χαιρόμαστε την παρουσία Του μέσα μας, να είμαστε κομμάτι της θεϊκής Του παρουσίας στη γη. Αυτό όμως που θέλει είναι να το δεχτούμε όλο αυτό ελεύθερα, με προσοχή, ακόμα και με θυσία, κόπο, αν χρειαστεί, αρκεί να μη χάσουμε την επαφή μαζί Του.
Ο ίδιος έγινε άνθρωπος, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαμε να ενωθούμε μαζί Του. Γεννήθηκε όμως σε μια φάτνη, δηλαδή σε ένα στάβλο, για να μας πείσει ότι είναι ταπεινός και έτοιμος να μπει και στη δική καρδιά, το δικό μας στάβλο, όσο βρώμικος κι αν είναι. Η ίδια η ομορφιά του Θεού λοιπόν, με μόνη την αγάπη θέλει να μπει μέσα μας!
Αυτά είναι τα Χριστούγεννα! Τίποτε άλλο! Όλα τα άλλα ίσως είναι τα υλικά στολίδια που ετοιμάζουμε για να υποδεχτούμε το Σωτήρα μας. Αλλά το ουσιαστικό είναι να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μόνοι ή υποψήφιοι νεκροί. Πλέον είμαστε δικοί Του, παιδιά Του, ελεύθεροι, αρκεί να Τον δεχτούμε μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας.
Έτσι, αυτό που θέλει ο Θεός μέσα στους αιώνες από μας είναι να γίνουμε ψυχικά και σωματικά Ένα μαζί Του. Το "σωματικά" είναι πολύ σημαντικό, γιατί ο Θεός δεν ήρθε μόνο ψυχικά να μας σώσει. Ήρθε και σωματικά να μας αναστήσει. Δηλαδή ρεαλιστικά, με αποδείξεις κι όχι θεωρητικά, όπως οι άλλοι.
Αυτό δείχνει ότι μόνο ο Χριστός δίνει την πληρότητα της ζωής, τις αληθινές λύσεις στα αδιέξοδα, την αληθινή γιορτή της ζωής και όχι τα πολλά λόγια ή τα ψεύτικα στολίδια που επιχειρούν να γίνουν η γιορτή μας δίνοντας εορταστικό περιεχόμενο στο τίποτα, χωρίς να μας πείθουν, αφού ο θάνατος δε νικιέται έτσι.
Χριστούγεννα σημαίνει γιορτή της Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας, σημαίνει Μυστήριο, που δεν ξέρουμε πως γίνεται, αλλά ότι γίνεται. Οι υπόλοιποι λαοί είναι θύματα των ειδώλων και δεν έχουν να πουν τίποτα στην υπαρξιακή ανησυχία του ανθρώπου. Εμείς όμως προσκαλούμαστε σήμερα προσωπικά από το Θεό να το δεχτούμε!
Χριστουγεννιάτικα τραγούδια θα πούμε, αλλά με τη βεβαιότητα ότι ο Θεός μας δέχτηκε, ότι θα Τον ακολουθήσουμε στο Σταυρό που θα σηκώσει για μας, με χαρά, με τη βεβαιότητα ότι Εκείνος πρώτος τον σήκωσε για να γίνει μέσο Ανάστασης δικής μας, για να γίνει ο πόνος μέσο ένωσης με το Σωτήρα μας Χριστό.
Εγκαίνια χαράς λοιπόν τα Χριστούγεννα, με το Χριστό μέσα μας, με έναν νέο εαυτό, εαυτό που είναι απόγονος όχι πια του Αδάμ που δεν υπάκουσε το Θεό, αλλά του Χριστού, που υπάκουσε μέχρι θανάτου το Θεό, που τον αγάπησε μέχρι Σταυρού, τον οποίο μετά έδωσε μετά σε μας! Υπάρχει πιο όμορφη γιορτή;
Αυτή ας γίνει περιεχόμενο των ημερών αυτών και ας προσευχόμαστε με πίστη να μας τη χαρίσει κι εμάς ο Θεός. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου