Όταν ο Χριστός κάποια Σάββατα συναντούσε στις συναγωγές αρρώστους (π. χ. τη συγκύπτουσα και τον χωλό), οι εχθροί Του παρατηρούσαν εάν θα τους θεραπεύσει, για να τον κατηγορήσουν ότι καταλύει τις διατάξεις του νόμου για το Σάββατο. Τότε τους ρώτησε ο Χριστός: επιτρέπεται το Σάββατο να κάνεις το καλό ή όχι; Αυτοί σιώπησαν, γιατί ήταν αυτονόητη η απάντηση. Ο Χριστός στη συνέχεια τους έλεγξε με τα εξής: "εσείς το Σάββατο ποτίζετε το διψασμένο βόδι σας ή ελευθερώνετε το ζώο σας που έπεσε σε λάκο με λάσπη, αυτός ο ασθενής δεν επιτρέπεται να θεραπευτεί το Σάββατο;"
Όταν κάπου θεράπευσε έναν τυφλό θέτοντας στα μάτια του λίγη λάσπη φτιαγμένη με το σάλιο Του, οι εχθροί Του αντί να συγκινηθούν από το μεγάλο θαύμα, τον κατηγόρησαν ότι με τη λίγη λάσπη που έκανε δεν σεβάστηκε το Σάββατο.
Οι θρησκευόμενοι Ιουδαίοι ήταν σκληροί προς τον Χριστό, γιατί δεν ήταν η σχέση τους με τον Θεό γνήσια και ειλικρινής, ήταν υποκριτές. Επίσης ζήλευαν τον Χριστό, γιατί παρακολουθούσαν την διδασκαλία Του χιλιάδες κόσμου. Αυτοί απαξίωναν τον απλό λαό που θαύμαζε τον Χριστό ως χυδαίο και αμόρφωτο.
Ήταν τόσο προσκολημένοι στον τύπο του νόμου που έδεναν στο μέτωπό τους ένα δερμάτινο κουτάκι με ενσωματωμένο μικρό χειρόγραφο του Δεκαλόγου, ακολουθώντας δήθεν τον λόγο του Δαβίδ "έχω τον νόμο σου ενώπιόν μου διαπαντός". Ο Δαβίδ εννοούσε ότι ήταν προσκολημένος στην τήρηση του θείου νόμου κι όχι να τον βάλει μπροστά στα μάτια του. Πίστευαν οι Φαρισαίοι πως όταν κάποιος τηρήσει τον νόμο, ο Θεός εξαναγκάζεται και τον σώσει.
Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι είχαν καθορίσει πάνω από 600 ερμηνευτικές διατάξεις του νόμου, που ήταν δύσκολο κάποιος να τις μάθει πόσο μάλλον να τις τηρήσει. Στην Αποστολική Σύνοδο ο απόστολος Πέτρος παραδέχθηκε ότι κανείς δεν μπορεί να εφαρμόσει όλον τον νόμο. Τότε αποφάσισαν να κρατήσουν για την Εκκλησία μόνον τέσσερις βασικές διατάξεις του.
Ο Χριστός αντικατέστησε τον παλαιοδιαθηκικό νόμο με τον νόμο της αγάπης. Έλεγε: "έλεον θέλω και ου θυσίαν ", δηλ. θέλω αγάπη κι όχι θυσίες.
Οι όποιες μεταγενέστερες διατάξεις των κανόνων της Εκκλησίας αποτελούν το περίβλημα της εντολής της αγάπης. Οι νομικοί τύποι μοιάζουν με τη φλούδα του μήλου. Όπως η φλούδα προστατεύει την τροφή του μήλου, έτσι και ο τύπος του νόμου προστατεύει την ουσία του, που είναι η αγάπη.
Έλεγε ο Χριστός: "κι αν τηρήσετε όλες τις διατάξεις του νόμου πάλι είστε αχρείοι δούλοι". Η σωτηρία είναι δώρο του Θεού. Με τίποτε δεν συγκρίνεται η αιώνια παραδεισένια ζωή με την τήρηση κάποιων εντολών.
Σήμερα κινδυνεύουμε οι χριστιανοί να είμαστε τυπικοί κι όχι ουσιαστικοί. Να νηστεύουμε, να εκκλησιαζόμαστε και να επαναπαυόμαστε. Η ουσία είναι να αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τον Θεό και ταυτόχρονα και τον συνάνθρωπό μας. Τότε θα προσευχόμαστε ουσιαστικά κι όχι τυπικά. Τότε θα βιώνουμε τη λατρεία ως ενότητα με τον Θεό κι όχι ως μία συνήθεια. Τότε θα εμπιστευόμαστε όλη μας τη ζωή στον Κύριο. Τότε θα νηστεύουμε με ταυτόχρονη μετάνοια.
Ο άγιος Πορφύριος αποτελεί παράδειγμα ξεπεράσματος των τύπων. Μια μέρα δέχθηκε μήνυμα από τον ουρανό ότι μια νεαρή κοπέλα κινδυνεύει στην πλατεία της Ομόνοιας. Την βρήκε και την οδήγησε στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος. Εκεί την ανέθεσε σε μία πνευματικοκόρη του να την πάρει στο σπίτι της, όπου θα πλυθεί η ταλαίπωρη νέα και να της φτιάξει κοτόσουπα. Μάλιστα είπε στην πνευματικοκόρη του να φάει μαζί της, γιατί είναι ντροπαλή. Στην αντίθεση της πνευματικοκόρης του λόγω νηστείας της ημέρας ο άγιος της είπε: "στη νηστεία θα κολλήσουμε, όταν κινδυνεύει μια ύπαρξη;"
π. Μάξιμος Παναγιώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου