Είναι οι γνωστοί-άγνωστοι αμφισβητίες του Χριστιανισμού.
Η πιό γνωστή δικαιολογία τους είναι ότι αντικατέστησε την ήδη πρϋπάρχουσα εορτή του Ήλιου, την οποία γιόρταζαν αυτή την ημέρα οι ειδωλολάτρες.
Μάλλον το αντίθετο έγινε και θα το δούμε.
Είναι αλήθεια ότι τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού η Γέννηση του Χριστού γιορταζόταν μαζί με τα Θεοφάνια, γνώριζαν όμως ότι η 25 Δεκ ήταν αυτή η Ημέρα.
Ο Άγιος Ιπόλλυτος Ρώμης (170-235 μΧ) την αναφέρει ως ''προ οκτώ καλάνδων Ιανουαρίων'' δηλαδή οκτώ μέρες πριν την αρχή του Ιανουαρίου.
Η πρώτη επίσημη ιστορική μαρτυρία της ξεχωριστής Εορτής των Χριστουγέννων την 25 Δεκ είναι το 336 μΧ. ενώ μέχρι το 354 δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε Ρωμαϊκή εορτή του Ήλιου, ούτε καν στο Feriale Duranum, ένα ρωμαϊκό στρατιωτικό ημερολόγιο από την Dura Europos, το οποίο χρονολογείται στο 227 μ.Χ.
Οι παλαιότερες ρωμαϊκές εορτές προς τιμή του ήλιου, δηλαδή η 8 και 9 Αυγούστου, ίσως και η 28 Αυγούστου, μαρτυρούνται από επιγραφικό υλικό το οποίο είναι προγενέστερο του πρώτου μισού του Α’ αι. μ.Χ. και δεν έχουν καμιά αστρολογική συσχέτιση με ισημερίες ή ηλιοστάσια.
Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης το 354 μ.Χ. καθιέρωσε να εορτάζεται η Εορτή του Ηλίου την ίδια ημέρα με τα Χριστούγεννα.
Δεν ήταν τυχαία η ημερομηνία της 25 Δεκεμβρίου, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι βασιζόταν σε λεπτομερή μελέτη των Γραφών η οποία και έδειχνε την παραπάνω ημερομηνία.
Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης το 354 μ.Χ. καθιέρωσε να εορτάζεται η Εορτή του Ηλίου την ίδια ημέρα με τα Χριστούγεννα.
Δεν ήταν τυχαία η ημερομηνία της 25 Δεκεμβρίου, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι βασιζόταν σε λεπτομερή μελέτη των Γραφών η οποία και έδειχνε την παραπάνω ημερομηνία.
Αυτή η μελέτη λοιπόν είχε αφετηρία τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο οποίος ήταν έξι μήνες μεγαλύτερος από τον Χριστό. Αυτό το γνωρίζουμε από τα λόγια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία την ημέρα του Ευαγγελισμού "και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνέλαβε υιόν εις το γήρας αυτής και αυτός είναι μήνας έκτος εις αυτή την καλουμένη στείρα".
Βρήκαν λοιπόν την Γέννηση του Ιωάννου Προδρόμου με τον παρακάτω τρόπο. Ο πατέρας του Ιωάννου μας λέει στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, ότι ήταν ο Ιερεύς Ζαχαρίας εκ της εφημερίας Αβιά, όγδοη στη σειρά από τις 24 εφημερίες της μιας εβδομάδας η κάθε μια (Α' Παραλειπομένων ΚΔ' - Β' Παραλ/νων Η' & ΛΕ').
Μετά την Βαβυλώνια Αιχμαλωσία και το κτίσιμο του Δεύτερου Ναού το 516 πΧ, αλλάζει η σειρά και η εφημερία Αβιά γίνεται δωδέκατη πλέον στη σειρά, των δύο εβδομάδων η κάθε μία, γιατί θανατώθηκαν πολλοί Ιερείς κατά την Βαβυλώνια Αιχμαλωσία και καθορίστηκαν εκ νέου η σειρά και οι ημέρες εφημερίας.(Έσδρας Β' - Νεεμίας ΙΒ').
Υπολογίζοντας λοιπόν την αρχή του Εβραϊκού Θρησκευτικού - Σεληνιακού έτους με τον μήνα Νισάν(μέσα Μαρτίου) και μετρώντας 12 Δεκαπενθήμερα φτάνουμε μέσα Σεπτεμβρίου. Λαβαίνοντας υπόψη και αυτό που λέει ο Λουκάς ότι η άτεκνη Ελισάβετ συνέλαβε τον Ιωάννη λίγες μέρες μετά το τέλος της εφημερίας του Ζαχαρία κατά την οποία έζησε το μεγάλο θαύμα της όρασης του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και την επαγγελία για τον γιό που θα γεννήσει, η Εκκλησία πολύ καλά μελετημένα όρισε και εορτάζει την 23 Σεπτεμβρίου ως ημέρα που συνελήφθη ο Πρόδρομος.
Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι απλά.
Έξι μήνες μετά γίνεται ο Ευαγγελισμός από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στην Θεοτόκο όπου όπως προαναφέραμε της απεκάλυψε ότι η στείρα συγγενής της Ελισάβετ είναι έξι μηνών έγκυος. Ευαγγελισμός λοιπόν στις 25 Μαρτίου (υπολογίστηκαν και οι δύο ελλιπείς ημέρες του Φεβ) και Γέννηση στις 25 Δεκεμβρίου, εννέα μήνες.
Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος αναφέρει επίσης ότι σε Κώδικα της Ρώμης βρέθηκε η ημερομηνία Απογραφής του Καίσαρος Αυγούστου, η οποία συμφωνεί με την 25 Δεκεμβρίου.
«Ὅθεν δῆλον, ὅτι κατά τήν πρώτην ἀπογραφήν ἐτέχθη. Καί τοῖς ἀρχαίοις τοῖς δημοσίᾳ κειμένοις κώδιξιν ἐπί τῆς Ῥώμης ἔξεστιν ἐντυχόντα καί τόν καιρόν τῆς ἀπογραφῆς μαθόντα, ἀκριβῶς εἰδέναι τόν βουλόμενον. Τί οὖν πρός ἡμᾶς, φησί, τοῦτο τούς οὐκ ὄντας ἐκεῖ οὔτε παραγενομένους; Ἀλλ’ ἄκουε, καί μή ἀπίστει, ὅτι παρά τῶν ἀκριβῶς ταῦτα εἰδότων, καί τήν πόλιν ἐκεῖνην οἰκούντων παρειλήφαμεν τήν ἡμέραν''.
Όσο για την άλλη δικαιολογία τους ότι δεν είναι δυνατόν να γεννήθηκε στην καρδιά του χειμώνα αφού υπήρχαν βοσκοί οι οποίοι βοσκούσαν τα ζώα τη νύχτα (κάτι που γίνεται μόνο τους θερμούς μήνες), θα ήθελα να πω ότι πουθενά δεν λέει το Ευαγγέλιο ότι οι ποιμένες ήταν εκεί γιατί βοσκούσαν αυτή την Άγια Νύχτα τα ζώα τους "Και ποιμένες ήσαν εν τη χώρα τη αυτή, αγραυλούντες και φυλάσσοντες φυλακάς της νυκτός επί την ποίμνην αυτών".
Αγραυλέω-Αγραυλώ (Συνηρημένο από Αγρός + Αυλίζομαι) = Κατοικώ, διαμένω στους αγρούς.
Ζούσαν συνέχεια μαζί με τα ζώα τους ''εν τη χώρα ταύτη'' δηλαδή στην περιοχή αυτή, όπως ζούσαν μέχρι πριν λίγα χρόνια και οι δικοί μας οι Βλάχοι και οι Σαρακατσάνοι όλο τον χρόνο μαζί με τα ζώα σε καλύβες. Φύλαγαν με την σειρά (φυλακάς) τα κοπάδια τους μέσα στη νύχτα από άγρια ζώα κυρίως και κλοπές.
Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή είναι και η εποχή που γεννούν τα ζώα και πολλοί βοσκοί και σήμερα ακόμη ξενυχτούν μαζί τους για τυχόν επιπλοκές.
Ίσως και αυτό εκπληρώθηκε συμβολικά ως Αμνός του Θεού.
Ένας τέτοιος βοσκός ο οποίος ζούσε ως νέος με το ποίμνιο του στα ίδια ακριβώς βοσκοτόπια της Βηθλεέμ ήταν και ο Βασιλιάς Δαβίδ, προπάτωρ του Χριστού, ο οποίος προστάτευε το ποίμνιο του από επιδρομές αγρίων ζώων, παλεύοντας και θανατώνοντας μάλιστα λιοντάρια και αρκούδες που του άρπαζαν πρόβατα (Α΄Βασιλειών ΙΖ 35).
Η Βηθλεέμ ήταν τόπος πολλών κοπαδιών αμνοεριφίων, σε σπηλιές ή μαντριά της εποχής εκείνης τα οποία ήταν πρόχειρης κατασκευής (στενόμακρες ή κυκλικές αχυρένιες καλύβες).
Οι Άραβες την ονόμαζαν Μπέϊτ-ουλ-λαμ (Οίκος Κρέατος), ενώ οι Εβραίοι Beit Lehem (Οίκος Άρτου).
Ήταν δηλαδή τόπος πλούσιος σε κρέας και σε σιτηρά.
Τελική σημασία δεν έχει το Πότε γεννήθηκε ο Χριστός, αλλά το ότι ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ. Ο Θεός Σαρκώθηκε για εμάς.
Μας αναγκάζουν όμως να αναλύσουμε, κουραστικά ίσως για πολλούς θέματα, για να μην σπέρνουν σπόρους απιστίας και αμφιβολίας στους αθώους Χριστιανούς βλάπτοντας την Αλήθεια και το Κύρος της Εκκλησίας.
Και ένα τελευταίο για τους απειθείς ακόμα σε όλα τα παραπάνω φίλους ΝεοΕιδωλολάτρες.
Δεν θα μπορούσε να γεννηθεί άλλη ημέρα Αυτός ο Οποίος έκτισε τον Φθαρτό αυτόν ήλιο, το Σύμπαν και όλους τους Γαλαξίες και στον Οποίον μόνον αρμόζει να ονομαστεί Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, σύμφωνα με την τελευταία για Αυτόν προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης από τον Προφήτη Μαλαχία (460 πΧ)
"Και ανατελεί υμίν τοις φοβουμένοις το Όνομα μου Ήλιος Δικαιοσύνης με ίασιν εν ταις πτέρυξιν αυτού και εξελεύσεσθε και σκιρτήσετε ως μοσχάρια εκ δεσμών ανειμένα''
Διέλυσε έτσι και αυτή την ειδωλολατρεία της Θεοποίησης και Προσκύνησης του Κτιστού Ήλιου.
Το θαυμαστό είναι ότι στις ημέρες μας οι Άθεοι και Πολέμιοι του Χριστού, τραγουδώντας ''Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ'' χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει Αυτόν επικαλούνται!!!
Ἀπολυτίκιον Χριστουγέννων
Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, Σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης, καὶ Σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.
Ἔτσι ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ περιλαμβάνει καὶ τοὺς Ρωμαίους (Λατίνους) ἀλλὰ καὶ νὰ στέκει χωρὶς αὐτούς. Ἀγνοώντας ἐξεπίτηδες ἢ ἀπὸ ἀμάθεια ὅτι οἱ Ρωμαῖοι εἶχαν ὄντως πρὶν τὸν Αὐρηλιανὸ δύο γιορτὲς τοῦ ἥλιου, ἀλλὰ στὶς 9 καὶ στὶς 28 Αὐγούστου, καὶ ὄχι (ὅπως ἀπὸ τὸν Αὐρηλιανὸ καὶ ἑξῆς μὲ τὴν μᾶλλον συριακὴ ἡλιακὴ θεότητα) στὶς 25 Δεκεμβρίου, ὄχι στὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο. Ἀλλὰ καὶ ἐναλλακτικὰ νὰ ἀφορᾶ μόνο τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες, ποὺ εἶχαν πολλὰ καὶ διαφορετικὰ μεταξύ τους ἡμερολόγια οὕτως ὥστε εἶναι ἀδύνατο νὰ μιλᾶ κανεὶς γιὰ «ἑλληνικὰ ἡλιούγεννα» (ποὺ ἀντέγραψαν οἱ Ἄλλοι κ.λπ.). Δηλαδή, ἄλλοτε οἱ Ρωμαῖοι εἶναι ἡ κακὴ μπότα ποὺ πατοῦσε τοὺς ἀρχαίους ἡμῶν προγόνους (καὶ συνέχισε νὰ πατᾶ διὰ τοῦ Παύλου τοὺς Ἕλληνες -λέγε με Λιλὴ Ζωγράφου), καὶ ἄλλοτε εἶναι κι αὐτοὶ σὰν τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες, μὲ ἡλιούγεννα καὶ ἡλιοκουραμπιέδες. Τὸ δίπορτο ὡς στάση ζωῆς.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἔχουμε τὸν χριστιανὸ Ἱππόλυτο Ρώμης, πού, πρὶν ἀπὸ τὸ 234, εῖχε γράψει ὅτι ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε ὀκτὼ μέρες πρὶν ἀπὸ τὶς (προφανῶς ρωμαϊκές) Καλένδες τοῦ Ἰανουαρίου, δηλαδὴ στὶς 25/12. Ἀλλὰ καὶ τὸν Σέξτο Ἰούλιο Ἀφρικανό, ἄλλον Χριστιανό, ποὺ (πρὶν ἀπὸ τὸ 240) γράφει ὅτι ὁ Ἰησοῦς συνελήφθη 5.500 ἔτη μετὰ τὴν ἀπαρχὴ τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία ἄρχιζε στὶς 25 Μαρτίου σύμφωνα μὲ ἰουδαιοχριστιανικὲς παραδόσεις τῆς ἐποχῆς: Ἑννέα μῆνες (ὅσο κάνει ἕνα ἀνθρώπινο ἔμβρυο νὰ γεννηθεῖ) ἀπὸ 23/3, μπορεῖ καθένας νὰ καταλάβει, εἶναι 25 Δεκεμβρίου, ἤτοι τί κάνει νιάου-νιάου στὰ κεραμίδια...
Ποῦ καὶ πόσο μετὰ βρίσκεται ὁ Αὐρηλιανός, ποὺ καθιέρωσε τὸ 273 τὰ Ἡλιούγεννα; Ἄσε ποὺ ἦταν τόσο ἄσημη γιορτὴ τὰ Ἡλιούγεννα τοῦ 273, ὥστε πρώτη γραπτὴ πηγὴ ἡ ὁποία τὰ ἀναφέρει εἶναι ἕνα κείμενο 80 χρόνια ἀργότερα, τὸ 354.
Ἡ σύγχρονη ἐτήσια μνεία τῶν ἀρχαιοκεντρικῶν σὲ ἡλιούγεννα (ποὺ ἔκλεψε «ὁ Ἐχθρός τοῦ Ἑλληνισμοῦ, οἱ Χριστιανοί» -συμπληρώνουν οἱ λιγότερο δειλοὶ ἀπὸ αὐτούς), καὶ τὸ ἄγχος τῶν Ἐθνικῶν τοῦ 3ου αἰώνα νὰ ἀντιγράψουν τοὺς Ἄλλους (τοὺς Χριστιανούς) φτιάχνοντας Ἡλιούγεννα θυμίζουν ἕνα παρόμοιο ἱστορικὸ ξεκαρδιστικὸ περιστατικό, μὲ τοὺς Ὀθωμανοὺς ποὺ ἔφτιαξαν τὰ Μωαμεθ-ούγεννα (Mevlud) τὸ 1588, ξαφνικά, γιὰ νὰ μιμηθοῦν ἢ ἀνταγωνιστοῦν τὰ Χριστούγεννα. Σίγουρα, Μουσουλμάνοι καὶ Ἐθνικοὶ/Ἀρχαιολάτρες διαχρονικὰ ἔμοιαζαν σὲ πολλὰ ἄλλα πράγματα (δὲν εἶναι τῆς ὥρας νὰ ἀναφερθοῦν, ἀρκεῖ νὰ σκεφτοῦμε τὴν θεσμικὰ ἐπιτρεπόμενη πατριαρχικὴ πολυγαμία, ἢ τὴν ἄποψή τους ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι κι ὄχι οἱ Χριστιανοὶ διέσωσαν τὴν ἀρχαιοελληνικὴ γραμματεία), ὁπότε ὁ συγκρουσιακὸς μιμητισμὸς καὶ τῶν δύο ἐπιβεβαιώνεται μὲ τὰ Ἡλιούγεννα / Μωαμεθούγεννα.
Γι' αὐτὸ ὁ ἀλογοαυτόχειρας Περικλῆς Γιαννόπουλος θαύμαζε τοὺς Ἄραβες Μουσουλμάνος (καὶ μισοῦσε τὸν ἀντιαρειανιστὴ Μέγα Ἀθανάσιο), ὅπως ὁ βέρος Ἕλλην, ὁ Ἰουλιανός, ἔλεγε ὅτι σέβεται, προσκυνᾶ καὶ τιμᾶ τὸν Ἰεχωβά, κι ἔδινε χρήματα γιὰ νὰ ξαναχτιστεῖ ὁ ναὸς τοῦ Σολομώντα ὥστε νὰ βγεῖ ψεύτικη ἡ προφητεία τοῦ Ἰησοῦ τῶν Χριστιανῶν.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι μέσα σὲ μία περίπου γενιά, ἀπὸ τὸν Κέλσο ὣς τὸν Πορφύριο, ὁ Ἰησοῦς —ὅπως τὸν ἀντιλαμβάνονταν οἱ Ἐθνικοί— μεταμορφώθηκε ἀπὸ ἕναν τυχάρπαστο μάγο («ἔλαμωρέ, κι ὁ Τυανέας ἔκανε θαύματα») σὲ ἕναν πολὺ σεβάσμιο σοφὸ ἀλλὰ_ὄχι_θεό, δηλαδὴ ὅ,τι περίπου στὴν ἀμέσως ἑπόμενη γενιὰ διακηρύχθηκε ἀπὸ τὸν Ἄρειο, τοὺς Ἀνόμοιους, καὶ τοὺς ἑπόμενους αἰῶνες ἀπὸ τὸ Κοράνι. Δηλαδή, ὅταν ἡ ἀρχικὴ τακτικὴ τῆς περιφρόνησης ἀπέτυχε, δοκιμάστηκε ἡ τακτικὴ τῆς πλαστογράφησης-ἰδιοποίησης. Θέλει ἡ ὁμοιότητα νὰ κρυφτεῖ καὶ ἡ χαρὰ δὲν τὴν ἀφήνει.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι μέσα σὲ μία περίπου γενιά, ἀπὸ τὸν Κέλσο ὣς τὸν Πορφύριο, ὁ Ἰησοῦς —ὅπως τὸν ἀντιλαμβάνονταν οἱ Ἐθνικοί— μεταμορφώθηκε ἀπὸ ἕναν τυχάρπαστο μάγο («ἔλαμωρέ, κι ὁ Τυανέας ἔκανε θαύματα») σὲ ἕναν πολὺ σεβάσμιο σοφὸ ἀλλὰ_ὄχι_θεό, δηλαδὴ ὅ,τι περίπου στὴν ἀμέσως ἑπόμενη γενιὰ διακηρύχθηκε ἀπὸ τὸν Ἄρειο, τοὺς Ἀνόμοιους, καὶ τοὺς ἑπόμενους αἰῶνες ἀπὸ τὸ Κοράνι. Δηλαδή, ὅταν ἡ ἀρχικὴ τακτικὴ τῆς περιφρόνησης ἀπέτυχε, δοκιμάστηκε ἡ τακτικὴ τῆς πλαστογράφησης-ἰδιοποίησης. Θέλει ἡ ὁμοιότητα νὰ κρυφτεῖ καὶ ἡ χαρὰ δὲν τὴν ἀφήνει.
Τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀντεπιχειρηματολογήσει εἶναι ὅτι τὰ Χριστούγεννα ἔγιναν ἐπίσημα γιορτὴ μόλις τὸν 4ο αἰώνα, ἄσχετα μὲ τὸ ὅτι ὡς μέρα τῆς γέννησης τοῦ Ἰησοῦ ἀναγνωριζόταν πρὸ πολλοῦ ἡ 25/12 (Ἂν ἐξαιρέσουμε τὴν ἄποψη γιὰ τὴν μέρα τῶν Θεοφανίων.) Αὐτὸ ἔγινε γιὰ προφανεῖς ἀντιαρειανικοὺς λόγους: Ἀφοῦ κανεὶς δὲν γιόρταζε γενέθλια ἑνὸς ἀνθρώπου (ὅπως λ.χ. καὶ οἱ Νεοπλατωνικοὶ καὶ οἱ Πυθαγόρειοι δὲν τὰ γιόρταζαν), τὸ νὰ τὰ γιορτάζεις σήμαινε πολὺ ἁπλὰ ὅτι δηλώνεις πὼς ὁ ἑορταζόμενος δὲν ἦταν ἄνθρωπος ἀλλὰ θεός -δηλαδή, τὸ ἀντίθετο ἀπὸ ὅ,τι διακήρυσσαν οἱ Ἀρειανοί. Ἄλλο ἂν σήμερα γιορτάζουμε καθένας τὰ γενέθλιά μας.
''Όταν στρέφω μ' όλη μου την ψυχή προς το νοητό Ήλιο, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, το Χριστό και Θεό μου, τότε νιώθω φωτεινός, ζεστός και ήρεμος. Τότε λιώνει ο πάγος της ψυχής μου κι εξαφανίζεται το σκοτάδι της, η φθορά κι η αμαρτία. Ο πνευματικός θάνατος εκδιώκεται, στη θέση του βασιλεύει η Ουράνια ζωή και τίποτα το εγκόσμιο δεν με απασχολεί πιά''.
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου