Η Ελληνική Λεγεώνα στην Σεβαστούπολη (1855)
«Ἕλληνες! Σᾶς ἐνθυμίζω, ὅτα’ ἡμεῖς, οἱ ὀλίγοι ἐθελονταὶ ἀντιπροσωπεύομεν τὴν Ἑλλάδα καὶ ὅλον τὸ Έλληνικόν ἔθνος ἐν μέσῳ ἐκατοντάδων χελιάδων ἀδελφῶν μας ρώσσων. Μὴ λησμονεῖτε, ὅτ´ εἴμεθα υἱοὶ τῶν ἐνδόξων πατέρων μας τῶν ὁποίων τὰ ἀνδραγαθήματα ἐπὶ τῆς παλιγεννεσίας τοῦ ἔθνους μας, ὴ Εὐρώπη καὶ ὅλος ὁ χριστιανικός κόσμος ἐθαύμασε. Μὴ λησμονεῖτε προσέτι, ὅτ’ οἱ πατέρας τῶν πατέρων μας εἰς τοῦτον τὸν τόπον ἔχυσαν, τὸ αἶμά των˙ καὶ ἡμεῖς, ἀπαιτεῖ ἡ τιμὴ τοῦ ἔθνους νὰ τοὺς μιμηθῶμεν. Ναὶ τοὺς μιμούμεθα καὶ κἄνεις δὲν ἐμπορεῖ νὰ μᾶς εἰπη ὄχι. Ναὶ ἡ μάχη τῆς Εὐπατορείας ἐδόξασε τὰ Ἑλληνικὰ ὅπλα· καὶ ἡ μάχη σήμερον, δὲν ἀμφιβάλλω, ὅτι θέλει τὰ δοξάσει ἐπίσης. Ζήτω ἡ Ἑλλὰς! Ζήτω ὁ κηδεμὼν τῆς ὀρθοδοξίας Αὐτοκράτωρ! Γενναῖοι ἐθελονταὶ ἡ πατρὶς μᾶς βλέπει! - ἐμπρὸς καὶ ὁ Θεὸς μεθ` ἡμῶν!!!».~Λοχάγος Αριστείδης Χρυσοβέργης, Διοικητής Ελληνικής Λεγεώνας~
Στην αυγή του Κριμαϊκού Πολέμου, το 1853, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής συγκρούονταν για την τύχη της Ορθοδοξίας και την ισορροπία της Ευρώπης, μια μικρή αλλά ατρόμητη δύναμη Ελλήνων εθελοντών σηκώθηκε για να γράψει τη δική της ιστορία.
Ήταν η Ελληνική Λεγεώνα, σώμα περίπου 1200 ανδρών, που με το θάρρος, την πίστη και την αφοσίωσή τους στην Ορθοδοξία εντάχθηκαν στις ρωσικές δυνάμεις. Όχι με ξένες στολές, αλλά με τη φουστανέλα, το σύμβολο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι Έλληνες εθελοντές έφεραν την ιστορία και την παράδοση των προγόνων τους στο πεδίο της μάχης.
Στην πρώτη φάση του πολέμου στις Ηγεμονίες του Δουνάβεως, η Λεγεώνα ήταν από τα πρώτα σώματα που συγκρούστηκαν με τις οθωμανικές δυνάμεις. Στις μάχες του Σουλινά, του Ματσίν και του Τζιουρτζίου, οι Έλληνες εθελοντές έδειξαν αξιοθαύμαστη γενναιότητα και στρατιωτική επιδεξιότητα, δημιουργώντας παράδειγμα για όλους τους συμμάχους τους.
Όταν ο πόλεμος μεταφέρθηκε στη χερσόνησο της Κριμαίας, η Λεγεώνα συμμετείχε στις μάχες της Ευπατορίας και της Τσόρναγια-ρέτσκα, και στη συνέχεια ενίσχυσε την πολιορκημένη Σεβαστούπολη, διατηρώντας ακέραιη τη φήμη της για ανδρεία και αυτοθυσία καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιορκίας.
Η Λεγεώνα οργανώθηκε σε τέσσερα τάγματα, καθένα με Ελληνες αξιωματικούς και δική του σφραγίδα. Αν και υπαγόταν στη ρωσική στρατιωτική διοίκηση, διατήρησε την ελληνική ταυτότητα και πειθαρχία, λειτουργώντας ως αυθύπαρκτο σώμα. Η γενναιότητά τους δεν έμεινε αναγνωρισμένη μόνο στις αναφορές, 32 άνδρες τιμήθηκαν με το Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, το ανώτατο στρατιωτικό παράσημο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, για την ανδρεία τους.
Ωστόσο το τίμημα ήταν βαρύ, από τους 1200 εθελοντές, περίπου 500 έπεσαν ηρωικά, πολεμώντας μέχρις εσχάτων. Τα ονόματα των 135 πεσόντων διασώθηκαν και χαράχτηκαν σε ορειχάλκινη πλάκα, ενώ τα ονόματα των υπόλοιπων 365 γενναίων αγνοούνται, αφήνοντας την ιστορία να τους τιμά συλλογικά.
Μετά την πολιορκία και τη λήξη του πολέμου το 1856, οι προσπάθειες για ανέγερση μνημείου στους πεσόντες Έλληνες ξεκίνησαν από τον Αριστείδη Χρυσοβέργη και εγκρίθηκαν από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα Αλέξανδρο Β’ το 1865, χωρίς όμως να υλοποιηθούν εκείνη την εποχή.
Η μνήμη τους παρέμεινε ζωντανή, ως υπόμνηση της αφοσίωσης και του ηρωισμού τους.
Πέρασαν 160 χρόνια, και στις 10 Ιουλίου 2016, στο πλαίσιο του «Έτους Ελλάδας – Ρωσίας»( στο 1ο σχ.), η Ελληνική ομογένεια της Ρωσίας και ο ρωσικός λαός ανήγειραν στη Σεβαστούπολη μνημείο προς τιμήν των εθελοντών της Ελληνικής Λεγεώνας. Την ακολουθία του Ιερού Μνημοσύνου τέλεσε ο Μητροπολίτης Σεβαστουπόλεως και Κριμαίας, Λάζαρος, ενώ οι λόγοι των επίσημων ύμνησαν την ηρωική τους προσφορά.
Η Ελληνική Λεγεώνα δεν πολέμησε μόνο για ελληνικά εδάφη, αλλά για τιμή, πίστη και αδελφική αφοσίωση στην Ορθοδοξία. Η ιστορία της είναι υπόδειγμα θάρρους, αυταπάρνησης και στρατιωτικής αρετής. Η μνήμη τους ζει αιώνια, φωτίζοντας κάθε γενιά που τιμά την παράδοση, την πίστη και την ιστορία του ελληνισμού.
Στυλ. Καβάζης/πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου