– Αχ, αυτός όταν έφτασε μπροστά στην πόρτα του Παραδείσου δεν πρόλαβε να βάλει το χέρι στο πόμολο.Άνοιξε ο Παράδεισος μόνος του.

  Ο μακαριστός άγιος επίσκοπος Αντώνιος Σιατίστης συνέλεγε την πνευματική γύρη, ανακαλύπτοντας ιερείς που αγωνίζονταν τον καλό αγώνα προς την σωτηρία και την αγιότητα! 

  Επισκεπτόταν θεοφόρους πατέρες και μητέρες και είχε πνευματική επικοινωνία μαζί τους, επισημαίνοντας «γιατί πολύ ωφελοῦμαι»….!

  Τον άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη στην Εύβοια, τον άγιο Πορφύριο, στο Άγιο Όρος τον άγιο Παίσιο, τον π. Πετρώνιο και τον άγιο Διονύσιο της Κολιτσού τους Ρουμάνους, την αγία γερόντισσα Μακρίνα στην Ι.Μ. Αρτοκωστά Αρκαδίας, τον γέροντα Βασίλειο Καυσοκαλυβίτη, τον π. Αμβρόσιο Λάζαρη στην Ι. Μονή Δαδίου, τον π. Παναγιώτη στα Βραγγιανά των Αγράφων, τον π. Αριστείδη Παπαδόπουλος από τη Μικρόπολη στην Δράμα και τον π. Ιωάννη Καλαΐδη στις Σέρρες!

Ο Γέροντας Αμβρόσιος(Λάζαρης) σεβόταν τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιο Κόμπο, τον αγαπούσε και τον ξεχώριζε στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, γιατί έμοιαζαν: ήταν κι αυτός άνθρωπος απλός, ταπεινός, της μετάνοιας, ελεήμων, της αγάπης και μακριά από κάθε ανθρώπινη δόξα ή υλικά αγαθά.

Ο Επίσκοπος επισκεπτόταν συχνότατα τον Γέροντα, τον οποίο εμπιστευόταν πλήρως στα πνευματικά θέματα, μάλιστα τον συμβουλευόταν και για δυσκολίες πού αντιμετώπιζε στην επισκοπή του, αλλά κι όταν κατέβαινε στην Ιερά Σύνοδο και χρειαζόταν την άποψή του σε κάποια θέματα.

Ήταν πολύ ταπεινός ο μακαριστός Αντώνιος και απαντούσε στον αγαπημένο του φίλο και αδελφό, όταν εκείνος έλεγε τη γνώμη του σε κάποιο εκκλησιαστικό ζήτημα:
– Ναι, Γέροντα, ακριβώς έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα, όπως τα λέτε.
Όποιος τούς ζούσε από κοντά, θα εκπλησσόταν από την αμοιβαία μεγάλη ταπείνωση και αγάπη πού εμφάνιζαν.

Ο ένας έβαζε μετάνοια ως το έδαφος στον άλλο, ο ένας έκανε υπακοή στον άλλο, ο ένας θεωρούσε πώς ο άλλος βρισκόταν σε μεγάλα πνευματικά ύψη.

Ο Γέροντας Αμβρόσιος δεν δίσταζε να λέει πώς ο Αντώνιος είχε το ιαματικό χάρισμα.

Ο Γέροντας Αμβρόσιος έλεγε κατά καιρούς σε πνευματικά παιδιά του Αντωνίου γι’ αυτόν:
– Να τον κρατάτε από το ράσο του.Είναι κοντά στον Άγιο Νικόλαο.
– Εκεί επάνω στην Κοζάνη έχετε ένα λαμπερό αστέρι πού φεγγοβολά σε όλη την περιοχή.
– Αυτός είναι Άγιος!

Και όταν κοιμήθηκε πρώτος ο φίλος του [Ο Μητροπολίτης Αντώνιος ](17-12-2005), είπε ο Γέροντας, πού ήδη το γνώριζε, γιατί είχε επίσης πληροφορία:

– Αχ, αυτός όταν έφτασε μπροστά στην πόρτα του Παραδείσου δεν πρόλαβε να βάλει το χέρι στο πόμολο.Άνοιξε ο Παράδεισος μόνος του.

Και ακόμη, σ’ ένα άλλο παιδί του μακαριστού Αντωνίου:
– Ότι του ζητήσεις, για να πρεσβεύσει στον Κύριο, θα σου το δώσει ο Θεός.

Πηγή Από το βιβλίο «Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης», σελ 64-67