Μικρή συνέντευξη με τον διάβολο…

-Γιατί τα κάνεις, όλα αυτά; Γιατί τόσος πόνος;
- Δεν υπάρχει γιατί. Γιατί έτσι. Γιατί μου αρέσει. Γιατί αντλώ ηδονή από τον πόνο σας. Γιατί είμαι ανθρωποκτόνος. Δεν υπάρχει γιατί, συγκεκριμένο. Τελικά, οι άνθρωποι είστε πιο ανόητοι από όσο νόμιζα… Δεν έχετε καταλάβει, ότι με το παράλογο δεν συζητάς. Από το παράλογο δεν ζητάς απαντήσεις. Στο παράλογο κλείνεις απλά την πόρτα…
-Άσε μας να σε βοηθήσουμε να αλλάξεις… Έχεις ελπίδα, και εσύ ακόμα, να σωθείς…
-Και ποιος σας είπε δύσμοιροι ότι θέλω να αλλάξω; Και ποιοι νομίζετε ότι είστε εσείς που θα με βοηθήσετε; Εσείς θα βοηθήσετε εμένα; Εσείς που τρώγεστε μεταξύ σας σαν τα σκυλιά; Εσείς που σκοτώνετε τα παιδιά σας; Εσείς που κατακρίνετε, εσείς που μνησικακείτε; Υποκριτές… Ανόητοι… Δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, αλλά είστε χειρότεροι από μένα. Η μόνη μας διαφορά είναι ότι κάποιοι από σας ακόμα ρίχνουν τα μούτρα τους και ταπεινώνονται… Αλλά να είστε σίγουροι, πως σε όλα τα άλλα είστε χειρότεροι από μένα.
-Πες μου. Πες μου με ποιους τρόπους κάνεις τους ανθρώπους να χαθούν;
-Οι τρόποι είναι πολλοί. Αλλά ο προορισμός είναι ένας. Η απελπισία ανόητοι. Η απελπισία... Σκοπός μου είναι να σας απελπίσω. Να σας κάνω να νομίσετε πως τέλειωσε. Πως δεν υπάρχει πλέον γυρισμός. Πως δεν υπάρχει ελπίδα… Είναι η απελπισία, ανόητοι, ο σκοπός της κάθε πτώσης. Είναι η απελπισία…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

πηγή