Ποίηση: Kώστας Καρυωτάκης Μουσική: Λουκάς Θάνος/ Νίκος Ξυλούρης
Λευτεριά, Λευτεριά σχίζει, δαγκάνει τους ουρανούς το στέμμα σου.
Το φως σου, χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, λογαριάζουν,
πόσα δολάρια κάνει σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν έμποροι και κονσόρτια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνα μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν οι γενεές,
όταν σε παρομοιάσουν με το προτραίτο του Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε, μακρινά δάση,
ρημαγμένοι κήποι, όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη σαν έπαθλο του αγώνα, και μοχθούνε, και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωση του λείπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου