Yπερήφανη Σαμαρείτιδα! Το πιο τίμιο πλάσμα του ευαγγελιου μαζί με τον ληστή.
Το χοντραίνει ο Χριστός ακόμα και για την θρησκεία της. Της λέει ότι οι Ιουδαίοι βαδίζουν καλύτερα από τους ομοεθνείς της. Εκείνη παραμένει εντυπωσιασμένη, σιωπηλή και δεκτική. Δεν αντιτείνει ότι ναι είναι αμαρτωλή, αλλά τουλάχιστον ζει σε θρησκευτική ορθότητα σε σχέση με τους ιουδαίους. Το δέχεται κι αυτό γιατί έχει τα αισθητήρια και την ταπεινωση να της γίνει η Αποκάλυψη .
Πάει βρίσκει τους συγχωριανούς της και τους αναγγέλει την άφιξη του Μεσσία. Εκείνοι μετά της λένε ότι πίστεψαν στον Χριστό, όχι βασισμένη στα λόγια της, αλλά στην δική τους αυτοψία. Δεν οικειοποιείται τον Χριστό, δεν διεκδικεί την αποκλειστικότητα, δεν εγείρει δικαιώματα διδασκάλου και καθοδηγητη των άλλων.Σωπαίνει γιατί της αρκεί το γεγονός ότι μετέδωσε αυτή την μοναδική χαρά στους άλλους και αυτό της αρκεί!
Ούτε μια τρίχα από την έμπειρη "πόρνη" δεν είμαστε. Ερασιτέχνες στην αμαρτία,ερασιτέχνες στην μετάνοια . Ούτε "αμαρτανουμε" ούτε αγιαζόμαστε. Στεκόμαστε στην μέση , στο πουθενά , με ύφος προβληματισμού σε ύπνο βαθύ ότι όλα πάνε καλά με μας και οι άλλοι υπάρχουν σαν βάρος για να συνθλίβει την μοναδική προσωπικότητα μας ή να τονίζουν με τις πτώσεις τους,αυτές τις πτώσεις που όλοι μοιραζόμαστε λίγο πολύ, τα υπέροχα προτερήματα μας, την "αγνότητα" μας.
Όλο δικαιώματα είμαστε και όχι υποχρεώσεις. Όλο αποκλειστικότητες και καθόλου κοινωνία με τον άλλο, μετάδοση, κοινοποίηση της χαράς και της χάρης.
"Θα σας εμεσω από το στόμα μου γιατί είστε χλιαροι. Οφείλατε να είστε ή ζεστοί ή ψυχροί."
Αμαρτωλοί αγνοί, παλαιάς κοπής. Χωρίς δικαιώματα και δικαιωματισμούς.
Της λέει ο Χριστός πως όποια επιλογή έκανε στην ζωή της με τους άντρες ήταν άκυρη. Και αυτή το γνώριζε από πριν και δεν του ζήτησε τον λόγο ("αχ μη με γεμίζεις ενοχές ή έχε με παρατημένη" και τα τοιαύτα που ακόμα σήμερα ακούμε από καλούς χριστιανούς , οι οποίοι λένε ότι δεν έχουν εγωϊσμό ).
Της λέει ο Χριστός πως όποια επιλογή έκανε στην ζωή της με τους άντρες ήταν άκυρη. Και αυτή το γνώριζε από πριν και δεν του ζήτησε τον λόγο ("αχ μη με γεμίζεις ενοχές ή έχε με παρατημένη" και τα τοιαύτα που ακόμα σήμερα ακούμε από καλούς χριστιανούς , οι οποίοι λένε ότι δεν έχουν εγωϊσμό ).
Το χοντραίνει ο Χριστός ακόμα και για την θρησκεία της. Της λέει ότι οι Ιουδαίοι βαδίζουν καλύτερα από τους ομοεθνείς της. Εκείνη παραμένει εντυπωσιασμένη, σιωπηλή και δεκτική. Δεν αντιτείνει ότι ναι είναι αμαρτωλή, αλλά τουλάχιστον ζει σε θρησκευτική ορθότητα σε σχέση με τους ιουδαίους. Το δέχεται κι αυτό γιατί έχει τα αισθητήρια και την ταπεινωση να της γίνει η Αποκάλυψη .
Πάει βρίσκει τους συγχωριανούς της και τους αναγγέλει την άφιξη του Μεσσία. Εκείνοι μετά της λένε ότι πίστεψαν στον Χριστό, όχι βασισμένη στα λόγια της, αλλά στην δική τους αυτοψία. Δεν οικειοποιείται τον Χριστό, δεν διεκδικεί την αποκλειστικότητα, δεν εγείρει δικαιώματα διδασκάλου και καθοδηγητη των άλλων.Σωπαίνει γιατί της αρκεί το γεγονός ότι μετέδωσε αυτή την μοναδική χαρά στους άλλους και αυτό της αρκεί!
Ούτε μια τρίχα από την έμπειρη "πόρνη" δεν είμαστε. Ερασιτέχνες στην αμαρτία,ερασιτέχνες στην μετάνοια . Ούτε "αμαρτανουμε" ούτε αγιαζόμαστε. Στεκόμαστε στην μέση , στο πουθενά , με ύφος προβληματισμού σε ύπνο βαθύ ότι όλα πάνε καλά με μας και οι άλλοι υπάρχουν σαν βάρος για να συνθλίβει την μοναδική προσωπικότητα μας ή να τονίζουν με τις πτώσεις τους,αυτές τις πτώσεις που όλοι μοιραζόμαστε λίγο πολύ, τα υπέροχα προτερήματα μας, την "αγνότητα" μας.
Όλο δικαιώματα είμαστε και όχι υποχρεώσεις. Όλο αποκλειστικότητες και καθόλου κοινωνία με τον άλλο, μετάδοση, κοινοποίηση της χαράς και της χάρης.
"Θα σας εμεσω από το στόμα μου γιατί είστε χλιαροι. Οφείλατε να είστε ή ζεστοί ή ψυχροί."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου