"Σταματήστε να δακρύζετε"...

Δεύτερη βδομάδα μετά την Ανάσταση και η Εκκλησία τιμάει τη γυναικεία φύση.

  Η πρώτη ήταν αφιερωμένη στον άντρα, τον ορθολογιστή, αυτόν που δεν πιστεύει, αν πρώτα δεν χρησιμοποιήσει το μυαλό του, αν πρώτα δεν ερευνήσει, τον άντρα που βασανίζεται από τις σκέψεις του, που δεν ησυχάζει, αν δε βεβαιωθεί με την εμπειρία και το πείραμα. Ήταν ο Θωμάς που σήκωσε το ανάστημά του και δε δέχτηκε την εμπειρία των άλλων μαθητών του Χριστού. Μίλησε με μια υπερβολή, που τον έφερε σε δύσκολη θέση: "Αν δε βάλω το χέρι μου στην πληγή της πλευράς του Χριστού δεν πιστεύω!".

  Αυτή η βδομάδα είναι αφιερωμένη στη γυναικεία ψυχολογία. Αυτή που αγαπά πέρα από κάθε λογική. Αυτή που βλέπει το βάθος της Αγάπης του Χριστού και παίρνει δύναμη να κάνει το ακατόρθωτο, αυτό που δε δέχεται η λογική: να πάει σε έναν καλά φρουρούμενο τάφο χωρίς να ξέρει πώς θα μπει μέσα. Να θέλει να τιμήσει έναν νεκρό Θεό χωρίς να σκέφτεται ότι ένας Θεός είναι αδύνατο να παραμένει στον τάφο.

  Η αγάπη δε σκέφτεται. Πράττει. Είναι αυθόρμητη και μπαίνει σε κίνδυνο. Κλαίει και πενθεί για τη χαμένη αγάπη, αλλά δε φοβάται. Ο πόνος νικάει το φόβο. Αυτό έκανε και η Αντιγόνη στην Αρχαία Ελλάδα, που τόλμησε να πάει να θάψει τον αδερφό της, όταν αυτό ισοδυναμούσε με θάνατο...
Αυτή τη δύναμη που πάει κόντρα στη λογική τιμάει αυτή τη βδομάδα η Εκκλησία. Αυτή την αγάπη τιμάει. Αυτή θεωρεί ιδανική αγάπη και μας ενθαρρύνει να την έχουμε κι εμείς. Χωρίς αυτή την αγάπη η ζωή μας θα σέρνεται μέσα σε υποκριτικές συμβατικές συμπεριφορές, που θα μας προστατεύουν από ακραίες επιλογές, αλλά δε θα έχουν βάθος και νόημα.

  Η αδύναμη γυναικεία φύση αποδείχθηκε πιο δυνατή από την αντρική. Οι Μυροφόρες έγιναν οι πρώτες που είδαν την Ανάσταση του Χριστού και ξεπέρασαν σε τιμή τους μαθητές Του! Αυτό κάνει η αγάπη. Νικάει το φόβο, τη λογική, το μίσος, την απαγόρευση. Μιμείται το Χριστό και τον ίδιο το Θεό που τολμάει το ακατόρθωτο: να θυσιάσει τον ίδιο το γιο Του, για να σώσει τους ανθρώπους που μόνοι τους θέλησαν να φύγουν από την αγάπη Του.

  Αυτή την αγάπη ας αποκτήσουμε κι εμείς σκουπίζοντας τα δάκρυα του πόνου που τρέχουν και θα τρέχουν πάνω στην γη εξαιτίας του θανάτου που μας χωρίζει από αγαπημένα μας πρόσωπα. Ας αγαπήσουμε πέρα από κάθε λογική αυτού του κόσμου και ας κάνουμε την καρδιά μας έναν ανθισμένο παράδεισο μέσα σε έναν κόσμο που εξουσιάζεται από διάφορες λογικές και τον οποίο κόσμο νίκησε οριστικά ο Χριστός με τη θεϊκή Του αγάπη σε όσους τη θέλουν και τη διψούν.
Χριστός Ανέστη!

Βασίλης Φράγκος